عوامل لجبازی و پرخاشگری در کودکان
باید والدین آگاهی کامل درخصوص شیوههای صحیح تربیتی را فرا گرفته باشند چرا که در صورت عدم آگاهی موجب برهم زدن شخصیت فرد در آینده میشوند.
یک استاد حوزه و دانشگاه برخورد لجاجتآمیز افراد در خانواده را یکی از عوامل مهم پرخاشگری فرزندان دانست و گفت: باید والدین آگاهی کامل درخصوص شیوههای صحیح تربیتی را فرا گرفته باشند چرا که در صورت عدم آگاهی موجب برهم زدن شخصیت فرد در آینده میشوند.
یکی از نشانههای سلامت بلوغ در افراد رسیدن به اقتدار و استقلال است که در این ارتباط مشاهده افرادی که با والدین خود بر سر موضوعات مختلف به اختلاف برمیخورند حاکی از عدم شناخت والدین از این مقطع تربیتی فرزندانشان است.
وی افزود: در روانشناسی اسلامی زندگی فرد از زمان تولد به سه بخش هفت سال تقسیم میشود که هفت سال اول، زمان فرمانروایی کودک است که شامل تولد تا ۷ سالگی است. هفت سال دوم، زمان فرمانبرداری است که از سن هفت تا ۱۴ سالگی است و هفت سال سوم، سن ۱۴ تا ۲۰ سالگی است که با تأمل در این کلمات و معنای مفهومی هر یک میتوان اطلاعات خوبی از این بخشها کسب کرد.
این مشاور دینی در دانشگاه زنجان تصریح کرد: والدین در سن 14 تا 20 سالگی لجاجت بیشتری نسبت به فعالیتهای فرزندانشان دارند که این لجاجت در برابر استقلال فرزندانشان خودنمایی میکند. در این مقطع تربیتی که مهمترین دوره تربیتی فرزندان محسوب میشود در صورت عدم آگاهی، فاصله گرفتن فرد از والدین بروز پیدا میکند و در نتیجه افراد پرخاشگری را شیوه کاری خود برای رسیدن به هدفهای خود قرار میدهند.
وی افزود: شیوه بیان مطلب یکی از مهارتهای مهم در ابراز خواسته والدین در برابر فرزندان محسوب میشود و باید همواره مراقب باشیم که در برابر فرزندانمان از الفاظ دستوری استفاده نکنیم. محمدی تصریح کرد: برقراری رابطه دوستانه با اعضای خانواده به خصوص رابطه والدین با فرزندان باید به گونهای باشد که فرد همواره والدین خود را دوستی مهم و نزدیک بهخود بهشمار آورد. وی خاطرنشان کرد: مشورت کردن با فرزندان در امور مختلف موجب رشد شخصیت آنها میشود. پس از همان ابتدا باید برای آموختن حس مشارکت، فرزندانمان را در جمع و امور سهیم کنیم.
یکی از نشانههای سلامت بلوغ در افراد رسیدن به اقتدار و استقلال است که در این ارتباط مشاهده افرادی که با والدین خود بر سر موضوعات مختلف به اختلاف برمیخورند حاکی از عدم شناخت والدین از این مقطع تربیتی فرزندانشان است.
وی افزود: در روانشناسی اسلامی زندگی فرد از زمان تولد به سه بخش هفت سال تقسیم میشود که هفت سال اول، زمان فرمانروایی کودک است که شامل تولد تا ۷ سالگی است. هفت سال دوم، زمان فرمانبرداری است که از سن هفت تا ۱۴ سالگی است و هفت سال سوم، سن ۱۴ تا ۲۰ سالگی است که با تأمل در این کلمات و معنای مفهومی هر یک میتوان اطلاعات خوبی از این بخشها کسب کرد.
این مشاور دینی در دانشگاه زنجان تصریح کرد: والدین در سن 14 تا 20 سالگی لجاجت بیشتری نسبت به فعالیتهای فرزندانشان دارند که این لجاجت در برابر استقلال فرزندانشان خودنمایی میکند. در این مقطع تربیتی که مهمترین دوره تربیتی فرزندان محسوب میشود در صورت عدم آگاهی، فاصله گرفتن فرد از والدین بروز پیدا میکند و در نتیجه افراد پرخاشگری را شیوه کاری خود برای رسیدن به هدفهای خود قرار میدهند.
وی افزود: شیوه بیان مطلب یکی از مهارتهای مهم در ابراز خواسته والدین در برابر فرزندان محسوب میشود و باید همواره مراقب باشیم که در برابر فرزندانمان از الفاظ دستوری استفاده نکنیم. محمدی تصریح کرد: برقراری رابطه دوستانه با اعضای خانواده به خصوص رابطه والدین با فرزندان باید به گونهای باشد که فرد همواره والدین خود را دوستی مهم و نزدیک بهخود بهشمار آورد. وی خاطرنشان کرد: مشورت کردن با فرزندان در امور مختلف موجب رشد شخصیت آنها میشود. پس از همان ابتدا باید برای آموختن حس مشارکت، فرزندانمان را در جمع و امور سهیم کنیم.
منبع:
ایسنا
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼