روش تشخیص ناهنجاری در جنین
تست های تشخیصی نتیجه قطعی و کاملآ صحیح دارد به همین دلیل زمانی انجام می شود که آزمایش غربالگری، ریسک بالای ابتلا به ناهنجاری ها را در جنین نشان دهد.
این تست ها نتیجه قطعی و کاملآ صحیح دارد به همین دلیل زمانی انجام می شود که آزمایش غربالگری، ریسک بالای ابتلا به ناهنجاری ها را در جنین نشان دهد. به عبارتی دیگر تست های تشخیصی نتیجه مشکوک غربالگری ها را رد یا تأیید می کنند. این تست، نمونه برداری از پرزهای جفتی و آمینوسنتز را شامل میشود که به دو صورت انجام می گردد:
۱- CVS:
در این روش مقادیر کم سلولهای جنین از روی جفت به وسیله ابزار مخصوصی از راه دهانه رحم گرفته میشود و این کار گاهی با استفاده از سرنگ و از طریق دیواره شکم و مراقبت با استفاده از سونوگرافی، انجام پذیرفته سپس بر روی سلولهای بدست آمده آزمایش صورت میگیرد. این تست در سه ماهه اول بارداری قابل انجام است.
۲- آمنیوسنتز:
در این روش مقدار کمی از مایع آمینیون که دارای سلول جنینی است، گرفته‌می‌شود و مورد بررسی ژنتیکی قرارمی‌گیرد. این شیوه معمولاً در سه‌ماههٔ دوم (هفته های ۱۶ تا۲۰)انجام میشود. آمنیوسنتز یکی از رایج‌ترین روش‌های تهاجمی تشخیص ناهنجاری در سه‌ماه‌ی دوم بارداری است.
تفاوت عمده تست های غربالگری با آزمایش های تشخیصی این است که اولاً غربالگری ها فقط احتمال متولد شدن یک کودک سندروم داون را نشان می دهند، در حالی که آزمایش های تشخیصی به صورت قطعی وجود یا عدم وجود یک کودک سندروم داون را پیش بینی می کنند ضمن اینکه غربالگری ها کاملاً بی خطر هستند، اما آزمایش های تشخیصی به میزان بسیار اندکی احتمال سقط جنین را افزایش می دهند.خطر سقط جنین به دلیل تست های تشخیصی، حدود ۱% می باشد که در CVS این مقدار بیش تر است.
منبع:
کلبه سلامتی
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼