علت سقط جنین، انواع آن

بیان این نکته که زنان زیادی سقط خود به خودی را تجربه می کنند، دلیل بر ساده انگاشتن این اتفاق تلخ نیست. وقتی بارداری بدون تولد نوزاد خاتمه یابد، ا نگار کوه آرزوهایت فرو ریخته و دنیا بر سرت خراب می شود. پاسخ به این سوال که: نمی تواند از درد آن بکاهد اما می تواند کمک کند تا درک کنی چرا پزشکت اصرار می کند مراقبت های خاصی را انجام دهی تا قدمی هر چند کوچک در مسیر آرزوهایت برداری.

وقتی بچه می افتد
سقط یعنی قطع بارداری پیش از هفته بیستم حاملگی و اصطلاح سقط خودبه خودی را پزشکان در مورد حاملگی هایی بکار می برند که به علل طبیعی پایان می یابند. حدود ۰۱ تا ۰۲ درصد حاملگی ها به سقط خودبه خودی می انجامد. علایم سقط عبارتند از:
لکه بینی یا خونریزی از مهبل
درد یا انقباضات دردناک شکمی و یا کمری
خروج بافت یا مایع از مهبل
البته تا ۰۴ درصد زنان حامله در زمانی از حاملگی خونریزی را تجربه می کنند، اما تنها نصف این موارد به سقط می انجامد.

چرا و به چه علت؟
ورزش سبک، مقاربت جنسی، کار کردن یا حمل وسایل سنگین موجب سقط نمی شود. تهوع و استفراغ اوایل بارداری حتی اگر بسیار شدید باشد، موجب سقط نمی شود و هیچ شواهدی موجود نیست که افتادن یا ضربه یا یک هراس ناگهانی بتواند موجب سقط شود. اما در اغلب موارد سقط، می توان ردپای نقایص ژنتیکی را یافت. خیلی به ندرت ممکن است نقصی در سلامت مادر به عنوان علت زمینه ای وجود داشته باشد.

علل ژنتیکی:
تقریبا نیمی از سقط های اولیه به دلیل مشکلات ژنتیکی و کروموزومی جنین اتفاق می افتد. به طور مشخص، این مشکلات از والدین به بچه ارث نرسیده، بلکه در نتیجه خطایی بوده که به طور شانسی در زمان تقسیم سلولی و نمو جنین رخ داده است.

علل محیطی:
در این حالت سقط خودبه خود دیرتر به وقوع می پیوندد، مثلا حتی در سه ماهه دوم بارداری. این علل عبارتند از:

۱) افزایش شدید فشار خون مادر
۲) مرض قند کنترل نشده مادر و سایر اختلالات هورمونی (هیپوتیروئید)
۳) مشکلات سیستم ایمنی و بیماری های خود ایمنی
۴) وجود استعداد لخته شدن خون
۵) مشکلات رحمی یا گردن رحم
۶) عفونت ها مانند هرپس دستگاه تناسلی مادر.

سقط در نگاه پزشک
اگر شما به دلیل خونریزی از مهبل به پزشکتان مراجعه کنید، او ابتدا یک معاینه لگنی انجام می دهد که ببیند آیا دهانه رحم باز شده است یا نه. احتمالا یک سونوگرافی جهت بررسی وضعیت حاملگی شما انجام خواهد داد. بدین ترتیب او می تواند از وجود جنین و ضربان قلب او مطمئن شود و اینکه آیا جنین طبق جدول رشد کافی داشته و اندازه او نسبت به کیسه زرده و کیسه آمنیون (که دور جنین را گرفته) تناسب کافی دارد یا نه؟

انواع سقط
یک تقسیم بندی قدیمی می گوید سقط ۵ نوع است:
۱) تهدید به سقط:
زمانی که شما خونریزی دارید اما دهانه رحمتان هنوز باز نشده است، شما تهدید به سقط شده اید. این بدین معنی نیست که حتما شما جنین را سقط خواهید کرد. اغلب این نوع حاملگی ها بدون مشکلات بیشتری ادامه می یابد.

۲) سقط اجتناب ناپذیر:
وقتی شما خونریزی دارید و رحمتان منقبض شده و دهانه اش باز شده است، یک سقط اجتناب ناپذیر در حال روی دادن است. در این حالت نمی توان جلوی سقط را گرفت.

۳) سقط کامل:
اگر شما سقط جنین کردید و هیچ چیزی از بافت حاملگی در رحم شما باقی نمانده در این حالت سقط کامل بوده است که معمولا سقط های قبل از هفته دوازدهم، کامل هستند.

۴) سقط ناقص:
اگر شما اغلب بافت حاملگی را دفع کرده اید اما کمی از آن هنوز در رحم باقی مانده است، شما یک سقط ناقص داشته اید.

۵) سقط فراموش شده:
پزشکان به حالتی این اصطلاح را اطلاق می کنند که سونوگرافی جنین را مرده نشان دهد یا جنین اصلا تشکیل نشده باشد، اما مادر هیچگونه علایم سقط نداشته باشد. معمولا در این موارد هیچگونه اقدام درمانی به جز حمایت های روحی لازم نیست. البته اگر شما خونریزی شدید، انقباضات شدید دردناک یا خطر عفونت داشته باشید، حتما اقدام درمانی توصیه می شود.

چه باید کرد؟
اگر شما با تهدید به سقط روبرو شوید، پزشک به شما خواهد گفت که باید استراحت کنید تا خونریزی یا درد شما فروکش کند. اگر چه نامعقول نیست اما هیچ گونه شواهدی مبنی بر اینکه استراحت بتواند تغییری در پیامد حاملگی ایجاد کند، موجود نیست. مهم ترین اثر آن این است که به شما اطمینان می دهد که در صورت تهدید به سقط، دسترسی به مراقبت های پزشکی دارید.

درصورت سقط ناکامل یا اجتناب ناپذیر، درمان جراحی در زمانی که دهانه رحم باز شده و شما خونریزی و درد دارید بهترین درمان است. به دلیل استفاده از سونوگرافی، اغلب زنان بسیار پیش از اینکه علایم سقط شروع شود، متوجه آن می شوند. در این صورت شما چند گزینه انتخابی خواهید داشت. اول اینکه می توانید هیچ اقدامی صورت ندهید تا روند سقط به طور طبیعی پیش برود، دوم اینکه می توانید با دارو این روند را تسریع کنید.

مدیریت بارداری:
این روش به شما اجازه می دهد منتظر بمانید تا بدن بافت حاملگی را به طور طبیعی به بیرون براند. معمولا این اتفاق در طی ۱ تا ۳ هفته بعد از مرگ جنین رخ می دهد. اگر وضع شما پایدار است، علایم عفونت ندارید و نمی خواهید هیچ مداخله پزشکی صورت بگیرد، این گزینه بهترین است. با این وجود از نظر روانی خیلی سخت است که صبر کنی، وقتی می دانی که بارداری پیشرفت نمی کند!

درمان دارویی:
داروهای مشخصی می توانند موجب شوند که بدن شما بافت حاملگی را به بیرون براند. شما می توانید از داروهای خوراکی یا آنهایی که از طریق مهبل تجویز می شوند، استفاده کنید.

درمان جراحی:
در یک عمل کوچک جراحی که به آن دی اند سی یا کورتاژ می گویند، گردن رحم باز شده و محتویات (ساک حاملگی) به آرامی به خارج رحم مکیده می شود. گاهی این وسیله بلند با یک حلقه در سر آن (کورت) بعد از مکش مورد استفاده قرار می گیرد تا دیواره های رحم تراشیده شود و بدین وسیله از تخلیه آن اطمینان خاطر پیدا شود.

خانم ها مواظب باشید!
۱) هر چه سن شما بیشتر باشد به خصوص اگر بالای ۵۳ سال داشته باشید، بیشتر مستعد سقط هستید.
۲) زنانی که دو بار یا بیشتر حامله شده اند بیشتر در معرض خطرند.
۳) اگر قبلا سه بار یا بیشتر سقط جنین داشته اید، احتمال سقط در شما بیشتر است.
۴) زنان سیگاری در معرض بروز سقط بیشتری هستند.
۵) آنهایی که در بارداری الکل مصرف می کنند دو برابر زنانی که مصرف نمی کنند، دچار سقط می شوند.
۶) طبق شواهد مصرف روزانه کافئین موجب سقط می شود. (طبق بعضی مطالعات مصرف ۴ تا ۵ فنجان قهوه با افزایش خطر سقط همراه است.)
۷) زنانی که بیماری های جسمی مانند دیابت و مشکلات تیروئید و عفونت های لگنی و رحمی دارند بیشتر در معرض خطر هستند.

ختم کلام
شما از نظر بدنی خیلی زود بعد از سقط به حالت طبیعی بازمی گردید. اما بهبودی روحی روانی ممکن است بیشتر طول بکشد. ممکن است بلافاصله بعد از دوره ماهانه بعدی، حامله شوید، اما عاقلانه این است که چند دوره ماهانه صبر کنید تا هم از نظر بدنی و هم از نظر روحی برای یک بارداری جدید آماده شوید.

اگر یک بار سقط داشته اید، شانس موفقیت حاملگی بعدی شما مانند کسی است که اصلا سقط نداشته است. اگر شما سه بار پی درپی دچار سقط خود به خودی شده اید، برای بررسی علل قابل درمان آن به متخصص مراجعه کنید.