آقای نون به دایرکت دختر ۱۴ساله رفت و پیام جنسی داد
در شرایطی که رابطه با «شوگر ددی» و «شوگر مامی» متاسفانه به نوعی تفاخر محسوب می‌شود و نگاه طنزپردازانه به آن رایج شده است، روایت‌های زیادی از ارتباط نوجوانان با افرادی که چندین دهه از آنها بزرگتر هستند در فضای مجازی منتشر شده و واکنش‌های زیادی را نیز در پی داشته است.
نی نی بان: به تازگی حرف و حدیث‌های زیادی اطراف یک چهره مطرح توئیتری شکل گرفته، کسی که خودش را نویسنده معرفی کرده بود و البته متاهل هم هست، ن.ن چهره‌ای است که ظاهرا در دایرکت یک دختر ۱۴ساله کلی پیام جنسی رد و بدل کرده و خب این بحث باعث شده که درباره پدوفیل‌ها حرف‌های زیادی زده شود.
به تازگی در فضای توییتر افراد زیادی در حال انتشار محتوایی با کلیدواژه‌های «پدوفیل» و «تعرض» هستند و راویان این داستان‌ها باور دارند که فریب خورده و مورد سوء استفاده قرار گرفته‌اند. همچنین آنها قبول دارند که با سوء استفاده‌گر همراه شده‌اند و به خواسته‌های او تن سپرده‌اند. دختران این روایت‌ها اغلب در سنین زیر ۱۸ سال بوده‌اند و سن مردان از بیست و چند سال تا سی و چند سال در نوسان است. در اینجا نیاز است که تعریفی از پدوفیل ارائه کنیم: «پدوفیل» به فردی اطلاق می‌شود که تمایلات جنسی مداوم یا شدید نسبت به کودکان، به‌ویژه کودکان زیر سن بلوغ، دارد.
رواج پدیده شوگرددی و شوگر مامی در ایران
اصطلاحات شوگر ددی (Sugar Daddy) و شوگر مامی (Sugar Mommy) به روابطی اتلاق می‌شود که در آن فردی معمولاً مسن‌تر و ثروتمندتر، حمایت مالی یا مادی از فردی جوان‌تر ارائه می‌دهد. در این روابط، هر دو طرف معمولاً توافقی دارند که می‌تواند شامل مسائل عاطفی، همراهی اجتماعی یا حتی روابط عاشقانه باشد. در سال‌های اخیر این نوع ارتباط و نمایش آن در فضای مجازی ایران نیز گسترش یافته و برای عده‌ای به روشی برای جذب مخاطب تبدیل شده است. اگرچه روابطی مانند شوگر ددی و شوگر مامی ممکن است به‌عنوان انتخاب فردی مطرح شوند، اما پیامد‌های اجتماعی، فرهنگی و اخلاقی آنها نشان می‌دهد که رواج این پدیده می‌تواند مشکلات زیادی را برای جوامع ایجاد کند. برای مثال گاهی این نوع از روابط، منجر به سوءاستفاده‌های جنسی، عاطفی و مالی می‌شود. همچنین در بسیاری از موارد، فرد جوان‌تر به دلیل نیاز مالی یا فشار‌های اقتصادی وارد این نوع رابطه می‌شود.
مقررات استفاده از شبکه‌های مجازی برای کودکان و نوجوانان
در جوامع مختلف، قوانین و مقررات گوگانی برای محدودیت دسترسی کودکان و نوجوانان به شبکه‌های اجتماعی مانند اینستاگرام و توییتر وجود دارد. در نوامبر ۲۰۲۴، استرالیا قانونی را تصویب کرد که استفاده از شبکه‌های اجتماعی برای افراد زیر ۱۶ سال را ممنوع می‌کند. این قانون پلتفرم‌هایی مانند تیک‌تاک، اینستاگرام و اسنپ‌چت را ملزم می‌کند تا سیستم‌های تأیید سن را پیاده‌سازی کنند. در صورت عدم رعایت، جریمه‌هایی تا ۴۹.۵ میلیون دلار استرالیا (معادل ۳۲ میلیون دلار آمریکا) برای آنها در نظر گرفته شده است. همچنین بر اساس مقررات عمومی حفاظت از داده‌ها در اتحادیه اروپا، رضایت والدین برای پردازش داده‌های کودکان زیر ۱۶ سال الزامی است؛ هرچند کشور‌های عضو می‌توانند این سن را تا ۱۳ سال کاهش دهند. به عنوان مثال، در آلمان کودکان ۱۳ تا ۱۶ سال فقط با رضایت والدین می‌توانند از رسانه‌های اجتماعی استفاده کنند. در فرانسه، قانونی در سال ۲۰۲۳ تصویب شد که طبق آن، کودکان زیر ۱۵ سال برای ایجاد حساب کاربری نیاز به رضایت والدین دارند؛ اما به دلیل چالش‌های فنی، این قانون هنوز به‌طور کامل اجرا نشده است. دولت نروژ در سال ۲۰۲۴ پیشنهاد افزایش حداقل سن لازم برای استفاده از شبکه‌های اجتماعی را از ۱۳ به ۱۵ سال ارائه کرد. با این حال، والدین همچنان اجازه خواهند داشت برای کودکان پایین‌تر از این سن حساب کاربری بسازند. دولت چین از سال ۲۰۲۳ دسترسی افراد زیر ۱۸ سال به اینترنت را بین ساعات ۲۲ شب تا ۶ صبح ممنوع کرده است. این قانون که به نام «ضد اعتیاد» و «ضد نزدیک‌بینی» شناخته می‌شود، همچنین زمان اتصال کودکان به اینترنت را بسته به سن آنها بین ۴۰ دقیقه تا ۲ ساعت در روز محدود می‌کند. برای کودکان زیر ۱۳ سال، دسترسی به اینترنت باید توسط والدین تأیید شود. این قوانین نشان‌دهنده تلاش‌های جهانی برای محافظت از کودکان و نوجوانان در برابر مخاطرات فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی است.
نوجوانان در فضای مجازی رها شده‌اند
رابطه عاطفی و جنسی با کودکان دختر و پسر به هر شکلی مورد پذیرش نیست، اما روایت‌هایی که روز‌های اخیر در شبکه‌های مجازی از تعرض و سوء استفاده منتشر شده‌است چندین نکته در دل خود دارد. اول آنکه بسامد این موضوع نشان می‌دهد بسیاری از نوجوانان در فضا‌های مجازی رها شده‌اند و هیچ نظارتی بر فعالیت‌های آنها وجود ندارد. توییتر از شبکه‌هایی است که نباید کاربر نوجوان داشته باشد و سوالی که در این باره مطرح می‌شود این است که نوجوان ۱۴، ۱۵ و ۱۶ ساله در این فضا چرا اینگونه رها شده‌است تا مورد سوء استفاده قرار بگیرد؟ اگرچه برخی از این روایت‌ها نشان می‌دهد که تعریف دقیقی از تعرض و سوء استفاده وجود ندارد، زیرا بسیاری از این دختران، روزگاری با کسانی که امروز سوء استفاده‌گر خوانده می‌شوند هم‌قدم شده‌اند. همچنین در فضای مجازی نیز به مانند فضای حقیقی، افراد با ناهنجاری‌های مختلف حضور دارند و نظارت و حمایت از نوجوانان است که اهمیت بسزایی دارد؛ زیرا در این فضا افراد بی‌مهاباتر رفتار می‌کنند.
تقدس «قربانی شدن» و «قربانی بودن» از طرف برخی از فعالان حقوق زنان در چنین مواردی نتیجه‌ای نخواهد داشت جز ضربه و آسیب به دختران و پسران نوجوان. حتما باید فضا برای روایت‌گری از ظلم مهیا شود، اما نه به قیمت آنکه افراد مسئولیت‌ها خود را فراموش کنند و عهده‌دار انتخاب‌های خود نباشند. در چنین فضایی است که ممکن است نوجوانان بیشتر مورد سوء استفاده قرار بگیرند، زیرا مسئولیت نمی‌پذیرند، آموزش نمی‌بنند و صرفا جایگاه قربانی را برای خود انتخاب می‌کنند. دغدغه‌مندان این حوزه اگر نگران نوجوانان هستند باید بررسی کنند که چگونه می‌توان نوجوانان را از چنین آسیب‌هایی مصون داشت؟
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼