پسران مبتلا به سرطان ممکن است در بزرگسالی با ناباروری مواجه شوند.

واشنگتن (ای‌پی) - مردی که در دوران کودکی با سرطان مبارزه می‌کرد، اولین پیوند شناخته‌شده سلول‌های بنیادی تولیدکننده اسپرم را دریافت کرد ، در مطالعه‌ای که با هدف بازیابی باروری جوان‌ترین بازماندگان سرطان انجام شد.

جایون هسو ۱۱ ساله بود که مشخص شد آسیب دیدگی پایش سرطان استخوان است. پزشکان فکر می‌کردند شیمی‌درمانی طاقت‌فرسا می‌تواند او را نجات دهد، اما احتمالاً او را نابارور می‌کند. والدینش متوجه شدند که محققان مرکز پزشکی دانشگاه پیتسبورگ سلول‌های بیضه پسران جوان مبتلا به سرطان را به امید حفظ باروری آینده‌شان منجمد می‌کنند - و او را ثبت نام کردند.

هسو، که اکنون ۲۶ سال دارد، اولین کسی است که به عنوان یک بزرگسال بازگشته و آزمایش می‌کند که آیا کاشت مجدد آن سلول‌ها ممکن است مؤثر باشد یا خیر.

هسو، اهل وین، ویرجینیا، گفت: «علم پشت این موضوع آنقدر جدید است که در حال حاضر نوعی بازی انتظار است. انگار مشتاقانه دست به دعا برداشته و به بهترین‌ها امیدوار هستیم.»

شاید بحث در مورد باروری در آینده، زمانی که خانواده‌ای از تشخیص سرطان کودک خود در شوک است، غیرمعمول به نظر برسد. اما ۸۵ درصد از کودکان مبتلا به سرطان اکنون تا بزرگسالی زنده می‌مانند و حدود ۱ نفر از هر ۳ نفر به دلیل شیمی‌درمانی یا پرتودرمانی نابارور باقی می‌مانند.

بزرگسالان جوان مبتلا به سرطان می‌توانند اسپرم، تخمک یا گاهی اوقات جنین را قبل از درمان ذخیره کنند. اما کودکانی که قبل از بلوغ تشخیص سرطان در آنها داده می‌شود، این گزینه را ندارند زیرا هنوز اسپرم یا تخمک بالغ تولید نمی‌کنند.

پسران با سلول‌های بنیادی درون لوله‌های اسپاگتی‌مانند در بیضه‌ها متولد می‌شوند، سلول‌هایی که پس از بلوغ شروع به تولید اسپرم می‌کنند و باعث افزایش تستوسترون می‌شوند. با بودجه‌ای از سوی مؤسسه ملی بهداشت ، کایل اورویگ، دانشمند تولید مثل دانشگاه پیت، در حال مطالعه چگونگی حفظ و استفاده بالقوه از سلول‌های بیضه برای بازیابی باروری است.

این کار با برداشتن مقدار کمی از بافت بیضه که حاوی میلیون‌ها سلول است، مانند بیوپسی، آغاز می‌شود - که برخی از آنها سلول‌های بنیادی تولید کننده اسپرم هستند. از سال ۲۰۱۱، تیم اورویگ نمونه‌هایی از حدود ۱۰۰۰ پسر نابالغ را منجمد کرده است.

تشخیص اینکه آیا سلول‌های بنیادی کافی در هر نمونه کوچک وجود دارد یا خیر، غیرممکن است. اما در سال ۲۰۱۹، اورویگ از بافت بیضه حفظ‌شده یک میمون نر جوان استفاده کرد که در نسخه حیوانی IVF منجر به تولد یک میمون سالم شد.

تا سال ۲۰۲۳، اورویگ آماده بود تا سلول‌های رشد یافته‌ی بازماندگان سرطان را دوباره پیوند بزند، زمانی که هسو - که هنوز آماده‌ی تشکیل خانواده نبود اما درباره‌ی مشارکتش در مطالعه‌ای که مدت‌ها پیش انجام داده بود کنجکاو بود - با او تماس گرفت.

اورویگ که همکارانش سلول‌های یخ‌زدایی‌شده‌ی هسو را در نوامبر ۲۰۲۳ پیوند زدند، هشدار داد: «ما انتظار نتیجه‌ی معجزه‌آسا نداریم.»

اورویگ در مقاله‌ای که این هفته به صورت آنلاین منتشر کرد ، گزارش داد که تزریق، که با هدایت سونوگرافی به نقطه مناسب انجام می‌شود، ایمن و آسان است. کار او هنوز توسط دانشمندان دیگر بررسی نشده است.

و اورویگ گفت که هنوز خیلی زود است که بدانیم آیا این آزمایش مؤثر بوده است یا خیر و آزمایش‌های استاندارد احتمالاً این موضوع را مشخص نخواهند کرد، زیرا آزمایش روی حیوانات نشان داد که برای تشخیص و بازیابی مقادیر کم اسپرم به تکنیک‌های کمک باروری نیاز بوده است. با این حال، او امیدوار است که تحقیقات جاری، خانواده‌های بیشتری را به فکر حفظ باروری بیندازد تا در صورت موفقیت نهایی، این گزینه را داشته باشند.

محققان بلژیکی در ماه ژانویه آزمایش مشابهی را اعلام کردند و به جای سلول‌ها، تکه‌هایی از بافت بیضه را در یک بازمانده سرطان دوران کودکی کاشتند.

الن گوسنز، محقق دانشگاه وریج بروکسل، گفت: «این پیشرفت‌ها از اهمیت بالایی برخوردارند.» در حالی که تحقیقات حیوانی «بسیار امیدوارکننده بود، پیوند در انسان تنها راه» برای تشخیص این موضوع خواهد بود که آیا این روش واقعاً مؤثر است یا خیر.

دکتر محمود سلامه، مدیر کنسرسیوم باروری سرطان در دانشگاه ایالتی میشیگان، خاطرنشان کرد: تحقیقات مشابهی با بافت تخمدان نارس برای زنان بازمانده از سرطان دوران کودکی نیز در حال انجام است.

هسو گفت حتی اگر پیوند آزمایشی او جواب ندهد، تحقیقات بیشتر را هدایت خواهد کرد. او سپاسگزار است که والدینش سال‌ها پیش «با من تماس گرفتند و به من این امکان را دادند که امروز خودم انتخاب کنم.»