همسرم راضی نمی شود، پیش روانشناس بیاید!

مراجعه به روانشناس یا مشاور می‌تواند در حل مشکلات خانوادگی بسیار موثر باشد، اما برخی افراد به دلایل مختلف از این اقدام مقاومت می‌کنند. شناخت دلایل آنها می تواند مسیر را برای ما راحت تر کند، اینکه بدانیم آیا واقعا چاره ای داریم و یا نه، عاقبتی نه چندان خوب در انتظارمان است

برخی افراد نگرانند که در جلسات مشاوره احساس ضعف یا ناتوانی کنند و ممکن است نگران قضاوت دیگران باشند.برخی ترجیح می‌دهند مشکلات را به جای مواجهه، نادیده بگیرند و احساس کنند که با گذر زمان خود به خود حل می‌شوند.در برخی فرهنگ‌ها، مراجعه به روانشناس ممکن است به عنوان نشانه‌ای از ضعف تلقی شود و افراد تمایلی به مواجهه با این تصور ندارند.

اما کسانی هم هستند که تیپ‌های شخصیتی خاصی دارند و معمولاً کمتر تمایل به مراجعه به روانشناس، مشاور یا روان‌پزشک دارند.

آنها گاهی اصرار دارند که نیازی به این کمک‌ها ندارند. این تیپ‌ها شامل ویژگی‌ها و صفات شخصیتی خاصی هستند که مانع از پذیرش نیاز به حمایت‌های روانی و عاطفی می‌شوند.

شخصیت‌های خودمحور یا نارسیستیک

 افراد دارای ویژگی‌های خودشیفتگی معمولاً معتقدند که هیچ مشکلی ندارند و احساس می‌کنند دیگران باید به فکر حل مشکلات خود باشند. این افراد معمولاً نمی‌پذیرند که به راهنمایی نیاز دارند و مراجعه به روانشناس را نشانه ضعف می‌دانند.

شخصیت‌های کنترل‌گر

 افراد کنترل‌گر تمایل دارند که همه چیز را تحت کنترل خود داشته باشند و اعتقاد دارند مراجعه به روان‌درمانگر ممکن است این کنترل را از آنها بگیرد. این افراد تمایل دارند مشکلات خود را به تنهایی حل کنند و از اعتراف به مشکلات و احساساتشان خودداری می‌کنند.

شخصیت‌های پارانوئید

 این تیپ شخصیتی معمولاً بی‌اعتماد و مشکوک است و ممکن است به روان‌درمانگران نیز اعتماد نکنند. آنها اعتقاد دارند که دیگران قصد سوء استفاده دارند و از اینکه کسی از مشکلاتشان مطلع شود، نگران هستند.

شخصیت‌های تفکر محور

 این افراد به شدت بر منطق و عقل تمرکز دارند و ممکن است اهمیت مشکلات احساسی و عاطفی را نپذیرند. آنها معتقدند که مسائل عاطفی با منطق قابل حل است و نیازی به مشاوره ندارند.

شخصیت‌های درون‌گرا

 افراد درون‌گرا گاهی از نظر احساسی خوددار و کناره‌گیر هستند و تمایلی به ابراز مشکلات خود ندارند. این تیپ شخصیتی ممکن است نیاز به مشاوره را رد کند و خود را با مشکلات سازگار نشان دهد.

شخصیت‌های ضد اجتماع

 افراد با ویژگی‌های ضد اجتماعی معمولاً قوانین و هنجارهای اجتماعی را نمی‌پذیرند و نسبت به روانشناسان و مشاوران که بخشی از این ساختار هستند، دید منفی دارند. آنها به‌ندرت کمک می‌گیرند و مشکلات خود را به‌صورت مستقل حل می‌کنند.

شخصیت‌های کمال‌گرا

 افراد کمال‌گرا ممکن است نپذیرند که مشکلی دارند و احساس می‌کنند باید همه چیز را به‌تنهایی و به بهترین شکل انجام دهند. آنها فکر می‌کنند که پذیرش مشکل نشان‌دهنده ضعف و نقص است و به دنبال کمک نمی‌روند.

شخصیت‌های خجالتی و اجتنابی

 این افراد ممکن است از بیان احساسات و مشکلات خود در محیط‌های عمومی یا در برابر افراد غریبه مانند روانشناس بترسند. به همین دلیل، ممکن است از کمک گرفتن خودداری کنند.

افراد  متکی به خود

 کسانی که از نظر شخصیتی بسیار متکی به خود و مستقل هستند، تمایل دارند همه مشکلات را خودشان حل کنند. این افراد مراجعه به روانشناس را نوعی وابستگی و ضعف می‌دانند و کمتر به کمک روانی و مشاوره نیاز دارند.

شخصیت‌های هراسان از برچسب‌زنی

 برخی افراد به دلیل نگرانی از برچسب خوردن یا قضاوت دیگران به روانشناس مراجعه نمی‌کنند. این افراد به خاطر ترس از واکنش اجتماعی به نیازهای روانی خود توجه نمی‌کنند و معتقدند بهتر است به تنهایی از پس مشکلات برآیند.

این تیپ‌های شخصیتی برای کمک گرفتن نیاز به آگاهی و پذیرش اهمیت سلامت روان دارند. ایجاد درک بیشتر در جامعه درباره اهمیت مراجعه به مشاور و روانشناس می‌تواند به کاهش این موانع کمک کند.