تاثیر بیش فعالی بر روابط زناشویی، آیا می‌دانید؟
اختلال بیش فعالی در بزرگسالان ممکن است تا سنین بالا شناخته و تشخیص داده نشود.
اختلال بیش فعالی که امروزه در مقالات علمی اختلال نقص توجه - بیش فعالی خوانده می شود، الگوی مداوم بی توجهی و یا بیش فعالی - تکانشگری است که در عملکرد و فعالیت های تحصیلی، اجتماعی و شغلی فرد اختلال ایجاد می کند و حداقل برای ۶ ماه ادامه می یابد. این نشانه ها با سطح رشدی فرد ناهماهنگ هستند و نشانه ای از لجبازی، نافرمانی یا ناتوانی در درک کردن تکالیف نیست.
هرچند این اختلال را بیش فعالی بزرگسالان می نامند، اما اختلالی است که در کودکی شروع شده و با علائم برجسته متفاوت در هر دوره سنی تا بزرگسالی ادامه می یابد.
اختلال بیش فعالی در بزرگسالان ممکن است تا سنین بالا شناخته و تشخیص داده نشود، به این علت که ممکن است به روشنی وجود این اختلال در کودکان نباشد. اغلب در بزرگسلان بیش فعالی کاهش می یابد (که علامت آشنا و برجسته این اختلال است)، اما درگیری های فرد با رفتارهای تکانشی، بی قراری و دشواری در تمرکز همچنان ادامه می یابد.
منظور از رفتارهای تکانشی اعمال عجولانه ای است که بصورت لحظه ای و بدون فکر و دوراندیشی انجام می شود و به احتمال زیاد به فرد لطمه می زنند.
تکانشگری میل به پاداش های فوری یا ناتوانی در به تعویق انداختن لذت را منعکس می کند. این تکانشگری می تواند در تصمیم گیری های بدون فکر و یا ایجاد مزاحمت برای دیگران و به سایر شیوه ها در رفتارهای فرد مبتلا به ADHD دیده شود.
افراد بیش فعال در روابط با دوستان، اطرافیان و خانواده تعارض و استرس را تجربه می کنند. اعتماد به نفس پایین، تجربه شکست های مزمن، اختلال توجه و تمرکز، رفتارهای تکانشی و بدون فکر، بی ثباتی هیجانی، تحمل پایین ناکامی، کله شقی، سوء مصرف مواد و سایر مشکلات تأثیر منفی بر روابط بین فردی آنها دارد.
ممکن است بطور تکانشی تصمیم به ازدواج یا طلاق بگیرند. میزان طلاق و جدایی در اینها بیشتر است. هر چند یک همسر حمایتگر و صبور از زندگی با یک فرد ADHD رنج می برد و دچار خستگی و فرسودگی می شود اما وجود او می تواند خیلی در روند درمان بیمار کمک کننده باشد.
اما چطور ADHD در زندگی جنسی مبتلایانش تاثیر می گذارد؟
ممکن است در طول رابطه ی جنسی، مشکلات توجه داشته باشید: ممکن است ذهن تان در طول انجام فعالیت های مختلف جنسی، منحرف شود. این ممکن است به نظر شما طبیعی باشد، اما همسرتان ممکن است آن را به عنوان کمبود علاقه تلقی کند.
خلق و میل شما می تواند ناگهان تغییر کند: یک روز ممکن است درآغوش گرفتن و یا عمل خاص جنسی ای را دوست داشته باشید، اما روز دیگر همان اعمال باعث ناراحتی شما شوند.
احساساتی مانند خشم و تنهایی ممکن است باعث کاهش میل جنسی شما شود: همچنین این احساسات می توانند مشکلات ارتباطی بین شما و شریک زندگی تان ایجاد کنند.
ممکن است رفتارهای خطرناکی مثل رابطه ی جنسی ناایمن داشته باشید: ADHD می تواند سطوح انتقال دهنده های عصبی کاهش دهد. این ممکن است باعث شود که بیشتر ریسک پذیر و یا تکانشی عمل کنید.
ممکن است دوست داشته باشید که شرکای جنسی مختلف داشته باشید: این می تواند برقراری رابطه ی طولانی مدت و ازدواج موفق را برای شما سخت کند و همچنین احتمال روابط جنسی ریسکی و نا ایمن را بالا می برد.
هرچند این اختلال را بیش فعالی بزرگسالان می نامند، اما اختلالی است که در کودکی شروع شده و با علائم برجسته متفاوت در هر دوره سنی تا بزرگسالی ادامه می یابد.
اختلال بیش فعالی در بزرگسالان ممکن است تا سنین بالا شناخته و تشخیص داده نشود، به این علت که ممکن است به روشنی وجود این اختلال در کودکان نباشد. اغلب در بزرگسلان بیش فعالی کاهش می یابد (که علامت آشنا و برجسته این اختلال است)، اما درگیری های فرد با رفتارهای تکانشی، بی قراری و دشواری در تمرکز همچنان ادامه می یابد.
منظور از رفتارهای تکانشی اعمال عجولانه ای است که بصورت لحظه ای و بدون فکر و دوراندیشی انجام می شود و به احتمال زیاد به فرد لطمه می زنند.
تکانشگری میل به پاداش های فوری یا ناتوانی در به تعویق انداختن لذت را منعکس می کند. این تکانشگری می تواند در تصمیم گیری های بدون فکر و یا ایجاد مزاحمت برای دیگران و به سایر شیوه ها در رفتارهای فرد مبتلا به ADHD دیده شود.
افراد بیش فعال در روابط با دوستان، اطرافیان و خانواده تعارض و استرس را تجربه می کنند. اعتماد به نفس پایین، تجربه شکست های مزمن، اختلال توجه و تمرکز، رفتارهای تکانشی و بدون فکر، بی ثباتی هیجانی، تحمل پایین ناکامی، کله شقی، سوء مصرف مواد و سایر مشکلات تأثیر منفی بر روابط بین فردی آنها دارد.
ممکن است بطور تکانشی تصمیم به ازدواج یا طلاق بگیرند. میزان طلاق و جدایی در اینها بیشتر است. هر چند یک همسر حمایتگر و صبور از زندگی با یک فرد ADHD رنج می برد و دچار خستگی و فرسودگی می شود اما وجود او می تواند خیلی در روند درمان بیمار کمک کننده باشد.
اما چطور ADHD در زندگی جنسی مبتلایانش تاثیر می گذارد؟
ممکن است در طول رابطه ی جنسی، مشکلات توجه داشته باشید: ممکن است ذهن تان در طول انجام فعالیت های مختلف جنسی، منحرف شود. این ممکن است به نظر شما طبیعی باشد، اما همسرتان ممکن است آن را به عنوان کمبود علاقه تلقی کند.
خلق و میل شما می تواند ناگهان تغییر کند: یک روز ممکن است درآغوش گرفتن و یا عمل خاص جنسی ای را دوست داشته باشید، اما روز دیگر همان اعمال باعث ناراحتی شما شوند.
احساساتی مانند خشم و تنهایی ممکن است باعث کاهش میل جنسی شما شود: همچنین این احساسات می توانند مشکلات ارتباطی بین شما و شریک زندگی تان ایجاد کنند.
ممکن است رفتارهای خطرناکی مثل رابطه ی جنسی ناایمن داشته باشید: ADHD می تواند سطوح انتقال دهنده های عصبی کاهش دهد. این ممکن است باعث شود که بیشتر ریسک پذیر و یا تکانشی عمل کنید.
ممکن است دوست داشته باشید که شرکای جنسی مختلف داشته باشید: این می تواند برقراری رابطه ی طولانی مدت و ازدواج موفق را برای شما سخت کند و همچنین احتمال روابط جنسی ریسکی و نا ایمن را بالا می برد.
چه کار می توانید انجام دهید؟
۱.با همسرتان روراست باشید: درباره ی علائم ADHD تان مثل: مشکلات توجه و کج خلقی و … صحبت کنید و به او اطمینان بدهید که مشکل از طرف او نیست.
۲.به او بگویید که چه چیزی به شما احساس خوبی می دهد: اگر دوست ندارید تمام وقت لمس شوید، به همسرتان بگویید که چه زمانی و چگونه دوست دارید که شما را لمس کند. این می تواند از سوء تفاهم و مشاجره جلوگیری کند.
۳.سعی کنید از حواس پرتی خلاص شوید: اگر در زمان رابطه ی جنسی به راحتی حواستان پرت می شود، داشتن رابطه جنسی در تاریکی ممکن است به شما کمک کند توجه تان را بر لحظه متمرکز کنید.
۴.داروهای تجویز شده ی خود را مصرف کنید: برخی از داروهای ADHD ممکن است توانایی شما برای تمرکز و لذت بردن از رابطه جنسی را افزایش دهند، در حالی که بعضی دیگر می توانند منجر به از دست رفتن میل جنسی یا توانایی جنسی شوند. اگر این مورد برایتان اتفاق افتاده است، با پزشک و همسرتان در مورد آن صحبت کنید.
۵.بر روی صمیمیت تمرکز کنید، نه رابطه جنسی: مشکلات تمرکز باعث می شوند که برانگیخته شدن و رسیدن به ارگاسم برایتان سخت باشد. بنابراین قبل از مقاربت، برای درآغوش گرفتن و صمیمیت با همسرتان وقت بگذارید. این می تواند فشار را کاهش دهد و به شما و همسرتان کمک کند که از رابطه تان لذت ببرید.
۶.فعالیت داشته باشید: ورزش منظم می تواند به شما در تمرکز و افزایش سطح مواد شیمیایی مغز مانند دوپامین که حس خوبی در شما ایجاد می کنند، کمک کند. این امر می تواند به شما کمک کند که از صمیمیت بیشتر لذت ببرید و کمتر درگیر رفتارهای پرخطر جنسی شوید.
۷.به شرکت در جلسات درمانی فکر کنید: تحقیقات نشان می دهند که نوعی خاصی از درمان که به صحبت کردن متکی است، می تواند به کاهش علائم ADHD که بر زندگی جنسی شما تاثیر می گذارد کمک کند. یک درمانگر همچنین می تواند به شما در برقراری ارتباط بهتر با شریک زندگی تان کمک کند.
۱.با همسرتان روراست باشید: درباره ی علائم ADHD تان مثل: مشکلات توجه و کج خلقی و … صحبت کنید و به او اطمینان بدهید که مشکل از طرف او نیست.
۲.به او بگویید که چه چیزی به شما احساس خوبی می دهد: اگر دوست ندارید تمام وقت لمس شوید، به همسرتان بگویید که چه زمانی و چگونه دوست دارید که شما را لمس کند. این می تواند از سوء تفاهم و مشاجره جلوگیری کند.
۳.سعی کنید از حواس پرتی خلاص شوید: اگر در زمان رابطه ی جنسی به راحتی حواستان پرت می شود، داشتن رابطه جنسی در تاریکی ممکن است به شما کمک کند توجه تان را بر لحظه متمرکز کنید.
۴.داروهای تجویز شده ی خود را مصرف کنید: برخی از داروهای ADHD ممکن است توانایی شما برای تمرکز و لذت بردن از رابطه جنسی را افزایش دهند، در حالی که بعضی دیگر می توانند منجر به از دست رفتن میل جنسی یا توانایی جنسی شوند. اگر این مورد برایتان اتفاق افتاده است، با پزشک و همسرتان در مورد آن صحبت کنید.
۵.بر روی صمیمیت تمرکز کنید، نه رابطه جنسی: مشکلات تمرکز باعث می شوند که برانگیخته شدن و رسیدن به ارگاسم برایتان سخت باشد. بنابراین قبل از مقاربت، برای درآغوش گرفتن و صمیمیت با همسرتان وقت بگذارید. این می تواند فشار را کاهش دهد و به شما و همسرتان کمک کند که از رابطه تان لذت ببرید.
۶.فعالیت داشته باشید: ورزش منظم می تواند به شما در تمرکز و افزایش سطح مواد شیمیایی مغز مانند دوپامین که حس خوبی در شما ایجاد می کنند، کمک کند. این امر می تواند به شما کمک کند که از صمیمیت بیشتر لذت ببرید و کمتر درگیر رفتارهای پرخطر جنسی شوید.
۷.به شرکت در جلسات درمانی فکر کنید: تحقیقات نشان می دهند که نوعی خاصی از درمان که به صحبت کردن متکی است، می تواند به کاهش علائم ADHD که بر زندگی جنسی شما تاثیر می گذارد کمک کند. یک درمانگر همچنین می تواند به شما در برقراری ارتباط بهتر با شریک زندگی تان کمک کند.
منبع:
نی نی نما
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼