تغییرات واژن در یائسگی، مشکلات پیش رو

یائسگی زمانی رخ می­دهد که تخمدان­ها دیگر به صورت ماهانه تخمک آزاد نمی­کنند و چرخه قاعدگی کاملاً متوقف می­شود. برخی از تغییرات فیزیکی در بدن و واژن در دوران یائسگی عبارتند از:
- به صورت میانگین هر خانم در دوران پیش یائسگی به یائسگی حدود 1 الی 2.5 کیلوگرم اضافه وزن خواهد داشت. این اتفاق در نتیجه کاهش میزان استروژن در یائسگی است.
- بیشتر زنان در دوران یائسگی احساس گرگرفتگی خواهند داشت، که اغلب با سرخ شدن و کمی عرق همراه است. برخی تغییرات دیگری که در دوران یائسگی رخ می­دهند عبارتند از نامنطم شدن قاعدگی یا کم شدن تعداد آنها، سرگیجه، افسردگی، حساسیت، درد مفاصل، سردرد، تپش قلب، خشکی واژن، خارش و سوزش، ضعف دید، افزایش چروک پوست، قدرت پایین عضلات و مشکلات بی اختیاری مثانه.
- تغییرات هورمونی نیز در دوران یائسگی خواب شبانه را مختل می کنند و منجر به بی خوابی می شوند.
- نوسانات خلقی که احساس شادی، ناراحتی و افسردگی را به همراه دارند.
- استخوان­ها شکننده می­شوند و خطر پوکی استخوان افزایش می­یابد. تراکم استخوان در یائسگی کاهش یافته و خطر شکستگی استخوان بیشتر می­شود
- کاهش استروژن در یائسگی، میل جنسی و شهوت را کاهش می­دهد.
- همچنین گفته می شود که یائسگی روی حافشه تاثیر گذاشته و خطر ابتلا به آلزایمر را افزایش می دهد.

تغییرات واژن پیش از یائسگی
پیش از رسیدن به یائسگی، واژن میزان زیادی هورمون استروژن دریافت می­کند که آن را روان و مرتجع نگه می­دارد. هیچ تغییری در دیواره و بافت واژن رخ نمی­دهد. بافت آن نازک تر است و چین­های بیشتری دارد که امکان کشیده شدن آن در دخول و زایمان را فراهم می­کند.

تغییرات واژن در یائسگی
- بافت واژن نازک و خشک شده و انعطاف و خاصیت ارتجاعی آن کاهش می­یابد
- واژن کمتر روان است
- خشکی واژن - که به دلیل احساس درد و ناراحتی باعث می­شود فرد از دخول اجتناب کند
- در نتیجه کاهش میزان استروژن، دیواره واژن چین­های کمتری دارد.
- در زمان دخول بافت ­های خشک و شکننده واژن و مهبل در معرض خونریزی، جراحت یا پاره شدن قرار می­گیرند
- موهای زائد کاهش می­یابند
- اندام­ های تناسلی بیرونی نرم و نازک می­شوند
- افتادگی اندام­ های لگنی (برآمدگی ­های دیواره واژن)

تغییرات واژن پس از یائسگی
یائسگی زمانی است که زنان (از سن ۴۲ تا ۵۵) کاهش طبیعی هورمون­ های تولید مثل را تجربه می­کنند و تخمدان ­ها دیگر تخمک آزاد نمی­کنند.
برخی تغییرات دیگر در دوران یائسگی عبارتند از توقف دائمی قاعدگی های ماهانه. زنان هنگامی یائسه می­شوند که حدود 12 ماه متوالی یا بیشتر پریود نشود.

یائسگی به دلایل زیر می تواند رخ دهد
- در نتیجه رسیدن به سنین ۴۵ الی ۵۵ سال
- در نتیجه هیسترکتومی (عمل برداشتن واژن)
- در نتیجه شیمی درمانی و پرتودرمانی
- در نتیجه نارسایی تخمدان­ها
یکی از بزرگترین تغییراتی که با یائسگی و تغییرات واژن در یائسگی همراه هستند کاهش میزان استروژن است. با کاهش چشمگیر میزان استروژن پس از یائسگی، بافت واژن نازک­، خشک و غیرمرتجع می­شود. این وضعیت در پزشکی خشکی واژن یا واژن خشک نامیده می­شود.
برخی از تغییراتی که در نتیجه این وضعیت پیش می­آیند عبارتند از التهاب واژن، خارش داخل و بیرون واژن، خشکی و حساسیت واژن، تنگی و کوتاه شدن واژن، علائم درناک دستگاه ادراری، ترشح واژینال، ساییدگی و سوزش، التهاب دیواره­های واژن، کاهش لغزندگی واژن حین رابطه جنسی، و/یا عفونت بیشتر در این ناحیه مانند عفونت قارچی و عفونت دستگاه ادراری.
تمامی این نشانه­ ها منجر به درد و خونریزی حین رابطه جنسی و یا دخول واژینال می­شود (بیماری که با نام دیس پارانویا شناخته می­شود).
یک واژن نرمال پیش از یائسگی اسیدی است، اما پس از یائسگی بیشتر قلیایی شده و آسیب پذیری آن در برابر عفونت دستگاه ادراری را بیشتر می­کند. میزان پایین استروژن منجر به عفونت بیشتر دستگاه تناسلی و واژینیتیس در زنان پس از یائسگی می­شود.
پس از یائسگی، به دلیل احساس درد، میل به دخول کاهش می یابد. تغییرات پیچیده ­تر شامل کاهش شدید میل جنسی و شهوت می­شوند. علائم واژینال، عامل اصلی کاهش میل جنسی و استرس ناشی از تغییر رابطه فرد با همسر یا شریک جنسی است.
برخی دیگر از تغییرات واژن پس از یائسگی عبارتند از:
واژینیتیس
همچنین با نام ورم واژن ناشی از عفونت قارچی یا باکتریال یا حساسیت به صابون یا دیگر مواد بهداشتی شناخته می­شود.
واژینیسموس
اسپاسم یا انقباض غیرعمدی بافت دهانه واژن که دردناک و سوزآور است. این وضعیت در نتیجه کاهش استروژن و خشکی واژن پیش می­آید.

مشکلات و تغییرات رایج واژن در یائسگی
برفک واژن که با نام کاندیدیاز واژن نیز شناخته می­شود، به عنوان بیماری ناشی از رشد بیش از حد قارچ­ هایی به نام کاندیدا البیکن تعریف شده است. علائم آن عبارتند از ورم، خارش و احساس ناراحتی. این بیماری بسیار ناراحت کننده و درناک است و سبب ترشح واژینال می­شود که معمولاً سفید (پنیری مانند) و غلیظ و بی بو است.
خشکی واژن پس از یائسگی یکی دیگر از علائم ضعیف شدن در برابر عفونت است. با کاهش خاصیت اسیدی واژن، واژن توانایی خود برای مقابله با بیماری­های واژینال مانند کاندیدیاز و دیگر میکروب­ها را از دست می­دهد.
بافت واژن در یائسگی
در گذار از پیش یائسگی به یائسگی، کاهش استروژن تأثیر زیادی روی پوست می­گذارد. میزان کمتر استروژن امکان کم شدن موکوس واژن، افتادگی و چروک شدن واژن را بیشتر می­کند. کاهش میزان استروژن منجر به تولید کمتر و ترمیم الاستین و کلاژن در بافت پوست می­شود که از تغییرات واژن در یائسگی به حساب می آید.
خشکی واژن در یائسگی
خشکی واژن می­تواند دلیل احساس ناراحتی در بسیاری از زنان پسا یائسه باشد. این یک وضعیت ناراحت کننده و معمولاً دردناک است که به طور طبیعی در دوران پیش یائسگی و پس یائسگی رخ می­دهد. در دوران یائسگی میزان استروژن به شدت کاهش می­یابد که منجر به خشکی واژن می­شود. این نشانه GSM (سندرم تناسلی یائسگی) است که با نام خشکی واژن نیز شناخته می­شود.
مشکلات همراه با خشکی واژن عبارتند از: تنگ و کوتاه شدن واژن، کاهش میل جنسی، درد حین رابطه جنسی، خارش، سوزش، احساس ناراحتی و حساسیت واژن.
تغییر بو
بسیاری از زنان در دوران یائسگی متوجه ترشح بودار و آبکی واژن می­شوند که می­تواند سبب نگرانی فرد شود. تعییر PH واژن در نتیجه کاهش میزان استروژن و به هم ریختن هورمون­ ها می­تواند سبب بوی واژن شود.
درد لگن
در دوران پیش یائسگی و پسا یائسگی، معمولاً به دلیل کاهش هورمون ­هایی مانند استروژن، فیبروم رحم ایجاد می­شود.