واژینوز باکتریال چیست؟

واژینوز باکتریال، که معمولا با نام باکتری واژن شناخته می شود، رایج ترین و شناخته شده ترین عفونت واژن در زنان است. این باکتری بیشتر زنانی که باردار هستند را در معرض حملات خود قرار می دهد.
اصولا پس از برقراری رابطه جنسی با فردی جدید، واژن زن عفونت می کند. احتمال ابتلا به عفونت باکتریایی واژن در خانمی که تاکنون رابطه جنسی نداشته است، صفر است.
با ابتلا به عفونت واژن، خطر ابتلا به بیماری های عفونی قابل انتقال از طریق مقاربت جنسی (STI) هم روز به روز بیشتر می شود. البته باکتری واژن را با بیماری های عفونی جنسی در یک زمره قرار نمی دهند و با هم تفاوت هایی دارند.
عفونت باکتریایی واژن در حقیقت همان عفونت واژن است که خانم های بین سنین ۱۵ تا ۴۴ سال را درگیر می کند.
اینفوگرافیک زیر به شما کمک می کند تا موضوع این مقاله را سریع تا درک کنید ، اما اگه میخواهید کامل تر به موضوع پی ببرید کل این مقاله را مطالعه کنید .

مروری سریع بر حقایق مربوط به عفونت باکتریایی واژن
عفونت باکتری واژن (BV)، تنها عفونتی است که تا این حد در زنان ۱۵ تا ۴۴ سال دیده می شود.
نشانه های احتمالی که بیمار با آن ها روبرو می شود شامل: خارش ناحیه تناسلی، ترشحات رقیق و طوسی رنگ با بویی شبیه به "ماهی" ، است.
اگر جهت درمان این عفونت به موقع اقدام نشود، مشکلات دیگری در انتظار فرد خواهد بود.
معمولا برای درمان عفونت باکتری واژن قرص های انتی بیوتیک تجویز می شود.
گاهی اوقات پزشک بیمار را به مصرف داروهای خانگی تشویق می کند. البته بیمارانی که نشانه های گفته شده را مشاهده می کنند باید برای معاینه به پزشک معالج خود مراجعه کنند.

نشانه های این بیماری چیست؟
عفونت باکتریایی واژن، ممکن است اصلا هیچ نشانه ای نداشته باشد. اما شایع ترین نشانه ها شامل؛ ترشحات واژن، احساس سوزش و خارش در این ناحیه است.
مشخصات عمومی ترشحات واژن شامل:
آبکی و رقیق؛
طوسی یا سفید رنگ؛
بویی شدید و نامطبوع دارد, معمولا بیماران می گویند که بوی ماهی می دهد.
این نشانه ها کمتر دیده می شوند:
احساس سوزش در هنگام ادرار؛
خارش در اطراف قسمت بیرونی واژن.
طبق آمارهای منتشر شده، در ۵۰ تا ۷۰ درصد از زنان، این عفونت هیچ نشانه ای ندارد؛ در مراحل ابتدایی هیچ خطری برای فرد ندارد اما اگر به موقع درمان نشود، عواقب بدی در انتظار بیمار خواهد بود.

چه خطراتی بیمار را تهدید می کند؟
از جمله عواقب این بیماریف می توان به بیشتر شدن خطر ابتلا به این بیماری ها اشاره کرد:
ایدز، چرا که عفونت باکتریایی واژن با ویرس ها در ارتباط است
بیماری های عفونی قابل انتقال از طریق مقاربت جنسی، مثلا ویروس تبخال تناسلی، کلامیدیا (از شایع ترین بیماری های ماربتی)، سوزاک، ویروس انسانی برآمدگی های پوستی (HPV)
خطراتی که در دوران بارداری بیمار را تهدید می کند، شامل:
زایمان زود تر از موعد؛
از دست دادن توانایی بارداری مجدد؛
کیسه آب نوزاد بسیار زود باز می شود؛
آماس درونی رحم پس از زایمان، سوزش یا التهاب پوشش رحم پس از زایمان؛
عامل ناباروری لوله، که در اثر آسیب وارد شدن به لوله فالوپ ایجاد می شود. لوله های فالوپ به رحم متصل شده اند؛
کوریوآمنیونیت، التهاب قسمت های دربرگیرنده جنین که به کوریون و آمنیون شناخته می شود.
بی شک بیماری کوریوآمنیونیت احتمال زایمان زود تر از موعد را در فرد بیشتر می کند. اگر کودک از این شرایط جان سالم به در ببرد، احتمال دارد که فلج مغزی شود.
لقاح آزمایشگاهی در خانمی که عفونت باکتریایی دارد، به احتمال زیاد ناموفق است.
طبق بررسی های انجام شده، محققان به این نتیجه رسیدند که عفونت باکتریایی واژن با بیماری التهاب لگن رابطه مستقیم دارد. التهاب لگن درواقع عفونت قسمت بالایی سیستم تولیدمثلی زن است. این بیماری عواقب خطرناکی، از جمله خطر ناباروری، برای زن به همراه خواهد داشت.

دلایل ابتلا به عفونت واژن
عفونت باکتریایی واژن درنتیجه رشد بیش از حد یکی از باکتری های واژن رخ می دهد. این باکتری، فلورا نام دارد که به طور طبیعی در واژن زن یافت می شود. با وجود تحقیقات و بررسی های گسترده ای که در این زمینه انجام شده است، همچنان علت این عفونت ناشناخته است.

دلایل ابتلا به عفونت واژن
دلیل بیماری به عوامل غیر باکتریایی هم مربوط می شود. ممکن است بیماری کاندیدیازیس، نوعی عفونت قارچی، در اینجا نقش داشته باشد.
نقش باکتری
باکتری ها در تمام قسمت های بدن حضور دارند؛ اما بعضی مفید هستند و بعضی مضر. هنگامی که باکتری های مضر در قسمتی از بدن بیشتر شوند، آن هنگام است که بیماری در انتظار فرد است.
باکتری
در واژن خانم ها، تعداد باکتری های مفید بسیار بیشتر از باکتری های مضر است. اگر این تعادل به هم بخورد، عفونت واژن رخ می دهد.
یک نوع باکتری به نام لاکتوباسیلی در واژن وجود دارد. این باکتری مفید بوده و از واژن محافظت می کند. محیط واژن باید تا حدودی اسیدی باشد. درنتیجه این باکتری ها این وظیفه را برعهده گرفته اند و لاکتیک اسید تولید می کنند. با این کار باکتری های مضر دیگر اجازه ندارند که در اینجا رشد کنند.
اگر تعداد این باکتری ها کم شود، از شدت اسیدی بودن واژن هم کاسته می شود. درصورتی که واژن به مقدار لازم اسیدی نباشد، باکتری های مضر فرصت بزرگ شدن و تولید مثل را به دست می آورند. با این وجود ارتباط میان این باکتری های خطرناک با عفونت باکتریایی واژن کاملا نامعلوم است.

عوامل خطر آفرین
هر خانمی مستعد بیماری عفونت باکتریایی واژن است. اما اگر زن به رفتارها و فعالیت های خود توجه نکند، خطرات بیشتری در انتظارش خواهد بود.
این عواقب خطرناک شامل:
دوش واژینال، یا استفاده از آب یا راه های درمانی برای تمیز کردن واژن؛
استفاده از داروهای ضدعفونی کننده در هنگام حمام کردن؛
داشتن همراه جنسی جدید؛
حمام کردن در استخرهای معطر، استفاده از مواد بوبر واژن، مصرف بیش از حد صابون های معطر؛
سیگار کشیدن؛
شستشوی لباس های زیر با مواد شوینده قوی.
عفونت باکتریایی واژن از این راه ها منتقل نمی شود: پدهای توالت فرنگی، تخت خواب، استخرهای شنا، تماس با اشیاء.

عفونت باکتریایی واژن از چه راهی درمان می شود؟
اصولا جهت درمان این عفونت نیازی به مصرف هیچ گونه دارویی نیست. اما زمانی که نشانه ها خود را نشان دهند، زن باید به موقع به پزشک مراجعه کند تا سلامت خود را تضمین کند.
چنانچه هیچ نشانه ای مشاهده نکردید، نیازی به مصرف دارو ندارید. در تعدادی از موارد مورد بررسی مشاهده کرده ایم که بدون هیچ دلیل قانع کننده ای این عفونت ایجاد می شود و پس از مدتی خود به خود از بین می رود.
اگر مقدار ترشحات واژن غیر عادی بود، باید در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنید. با انجام معاینات دکتر می تواند این عفونت و سایر عفونت های احتمالی، از جمله سوزاک یا تریچ، را تشخیص دهد.
بهتر است که هر چه سریع تر نسبت به درمان این عفونت اقدام کنید. اگر باردار هستید، این بیماری را نادیده نگیرید؛ چرا که عواقب سختی در انتظارتان خواهد بود.
به زنانی که قرار است رحم خود را بیرون بیاورند یا جنین را سقط کنند، پزشک توصیه می کند که سریعا تحت دوره های درمانی قرار بگیرند. در این شرایط نشانه ها هیچ اهمیتی ندارند.
مردی که در این رابطه شرکت کرده است، معمولا نیازی به درمان ندارد. اما او ناقل بیماری است و می تواند شخص دیگری را بیمار کند.

مصرف داروهای آنتی بیوتیک
۹۰ درصد اوقات دیده شده است که آنتی بیوتیک ها به خوبی عمل کرده اند. اما معمولا درمورد عفونت باکتریایی واژن به خوبی جواب نمی دهد و درمان دائمی نیست.
عمومی ترین آنتی بیوتیک، مترونیدازول است.
این آنتی بیوتیک به صورت های زیر به فروش می رسد:
قرص: باید خورده شود، و در طول هفته دو مرتبه مصرف شود. مصرف قرص به عنوان موثرترین روش است. اگر زن باردار باشد یا به نوزادش شیر دهد، پزشکک مصرف قرص را پیشنهاد می کند.
قرص: باید خورده شود و یک بار در روز مصرف شود. با مصرف این مدل قرص ها، در مقایسه با مورد قبل، عفونت باکتریایی واژن به طور کامل درمان نمی شود.
ژل: باید هر روز و برای مدت پنج روز به واژن زده شود.
اگر در هنگام مصرف مترونیدازول، از نوشیدنی های حاوی الکل استفاده کنید، بدن واکنش نشان می دهد. در اینصورت حال بیمار بسیار وخیم می شود. زمانی که پزشک مصرف داروی مترونیدازول را تجویز می کند، بیمار تا ۴۸ ساعت پس از مصرف قرص نباید هرگز به سراغ نوشیدنی های الکل دار برود.
یک داروی آنتی بیوتیک موثر دیگر، کلیندامایسین است. اگر پس از استفاده از مترونیدازول حال بیمار بهبود نیافت، یا اگر عفونت به طور کامل درمان نشد، نوبت به استفاده از کلیندامایسین می رسد.
زمانی که از این دارو مصرف می کنید، روش های جلوگیری مانند کاندوم لاتکس، دیافراگم، تاثیر کمتری بر فرد خواهد داشت.
تینیدازول نوعی آنتی بیوتیک است که گاهی اوقات جهت درمان عفونت باکتریایی واژن استفاده می شود. زمانی که استفاده از مترونیدازول کارساز نبوده باشد یا عفونت دوباره برگشته باشد، پزشک این دارو را تجویز می کند. در طول دوره درمان، هرگز نباید از نوشیدنی های حاوی الکل استفاده کنید.
درصورتی که شرایط زیر برایتان اتفاق افتاد، پزشک انجام آزمایشات دیگر را توصیه می کند:
نشانه ها به طور موقت از بین رفتند؛
نشانه ها نابود نشدند؛
بیمار باردار باشد.
اگر پس از اتمام دوره های درمانی دیگر خبری از نشانه ها نبود، دیگر نیازی به تکرار آزمایش عفونت باکتریایی واژن نیست.

آیا نشانه های بیماری دوباره برمی گردند؟
بیش از ۳۰ درصد از بانوانی که دوره های درمانی را با موفقیت تمام کردند، پس از گذشت ۳ ماه دوباره شاهد برگشت نشانه ها خواهند بود. ۵۰ درصد از خانم ها هم پس از ۶ ماه این شرایط برایشان اتفاق می افتد.
این شرایط کامل درمان شدنی است. با مصرف داروهای مترونیدازول یا کلیندامایسین در یک دوره هفت روزه، چه به صورت ژل و چه به صورت قرص، باکتری به طور کامل نابود می شود. اگر اولین روش درمانی از راه دهان باشد، درمان واژینال به عنوان روش دوم به احتمال زیاد کارساز خواهد بود. اگر روش اول استفاده از ژل های واژینال باشد، روش دوم استفاده از قرص خواهد بود.
چنانچه در طول ۱۲ ماه، باکتری سه بار به طور کامل نابود نشده باشد، تجویز پزشک استفاده از ژل واژینال مترونیدازول خواهد بود. بیمار باید به مدت ۳ تا ۶ ماه و دو بار در هفته از ژل استفاده کند.

تشخیص
پزشک با انجام معاینات می تواند عفونت باکتریایی واژن را تشخیص دهد. با توجه به نشانه هایی که بیمار می گوید هم، بیماری را می توان تشخیص داد. معیار تشخیص پزشک بوی نامطبوع، ترشحات سفید یا طوسی رنگ و رقیق است.
درصورتی که بیمار از لحاظ جنسی فعال باشد یا پزشک تشخیص دهد که فرد به بیماری های مقاربتی مبتلا است، انجام آزمایشات شناختی ضروری خواهد بود.
پزشک از یک لوله پلاستیکی کوچک یا یک تکه پنبه برای نمونه برداری از دیواره واژن استفاده می کند. احتمالا در این آزمایش میزان اسیدی بودن واژن هم ارزیابی می شود.

درباره باکتری واژینال
باکتری واژینال نوعی عفونت باکتریایی است که علت آن به رشد بیش از حد باکتری ها مربوط می شود. به طور کلی در ناحیه واژن تعدادی باکتری "مفید" و تعدادی باکتری "مضر" وجود دارد. بیماری باکتریایی واژن زمانی رخ می دهد که تعداد باکتری های مضر از تعداد باکتری های مفید پیشی بگیرد. با افزایش تعداد باکتری های مضر شرایط عمومی واژن هم به هم می ریزد.
در صورت مهیا بودن شرایط این باکتری در بدن هر فردی رشد می کند و داشتن یا نداشتن رابطه جنسی ملاک نیست. با استفاده از داروهای خانگی تا حدودی به پیشگیری و درمان این بیماری کمک خواهید کرد. مسلما اثربخشی این داروها کمتر از داروهای درمانی تجویز شده خواهد بود. اما این را نباید فراموش کنیم که داروهای خانگی هیچ گونه عوارضی ندارند.
در این قسمت می خواهیم به ۱۰ داروی خانگی اشاره کنیم :
۱. ماست
ماست دارای خواص طبیعی پروبیوتیک است. منظور از پروبیوتیک این است که ماست باکتری های مفید زیادی را در خود جای داده است. طبق گزارش منتشر شده توسط کلینیک مایو، زمانی که ماست می خورید باکتری های مفیدی وارد بدنتان می شوند. باکتری های مفید شرایط اطراف واژن را متعادل می کنند و درنتیجه واژن توانایی مبارزه با باکتری های مضر را به دست خواهند آورد. در یکی از وعده غذایی خود ماست مصرف کنید.
۲. پروبیوتیک ها
علاوه بر ماست، مکمل های دیگری هم وجود دارند که حاوی باکتری های پروبیوتیک هستند. بر اساس تحقیقاتی که در سال ۲۰۱۴ انجام شد، شواهد نشان می دهند که مصرف مکمل های حاوی پروبیوتیوک ها به درمان و پیشگیری از بیماری باکتری واژینال کمک می کند.
اگر شما هم جزو افرادی هستید که بیماری باکتری واژینال آزارتان داده است با مصرف روزانه مکمل های پروبیوتیک به پیشگیری و درمان این بیماری کمک کنید. مکمل های پروبیوتیک به صورت قرص یا مایع به بازار عرضه می شوند. در داروخانه ها نوعی داروهای آنتی بیوتیک به چشم می خورند؛ با مصرف این داروها نه تنها باکتری های مضر بلکه باکتری های مفید هم از بین می روند. بنابراین باید از ماست و مکمل های حاوی پروبیوتیک برای درمان خود استفاده کنید.
۳. سیر
خواص ضدباکتری سیر بی نظیر است و خانم ها از آن برای تهیه داروهای خانگی جهت درمان باکتری واژن استفاده می کنند. دانشمندان در این زمینه تحقیقات گسترده ای انجام داده اند؛ در یکی از این تحقیقات آمده است که مصرف قرص های مکمل حاوی سیر به درمان خانگی باکتری واژن کمک خواهد کرد.
۴. هیدروژن پراکسید
در سال ۲۰۰۳ دانشمندان به این نتیجه رسیدند که اگر برای مدت یک هفته هر روز ۱ انس از هیدروژن پراکسید، علاوه بر درمان باکتری واژن به کم کردن خارش های این ناحیه هم کمک می شود. یکی از مزایای این قرص ، ارزان قیمت بودن آن نسبت به سایر روش های درمانی است و ناگفته نماند که عوارض جانبی این دارو صفر است.
۵. روغن درخت چای
روغن درخت چای دارای خواص معجزه آسای بسیاری است و خواص ضد قارچ و ضدباکتری از جمله ویژگی های آن است که به درمان باکتری واژن کمک می کند. اثر بخشی این روغن در تحقیقات پزشکی هم ثابت شده است.
روغن درخت چای یک روغن ضروری است که بایستی با سایر روغن های حامل، مانند روغن نارگیل، روغن بادام شیرین یا روغن زیتون، ترکیب شود تا رقیق شود. برای درمان خود باید از روغنی استفاده کنید که به آن آلرژی نداشته باشید. ۵ تا ۱۰ قطره ای روغن چای را با یک ۱ انس از روغن حامل ترکیب کنید و سپس استفاده کنید. فراموش نکنید که روغن درخت چای بایستی با یک روغن حامل دیگر ترکیب شود؛ زیرا مصرف تنهای آن باعث سوزش پوست های لطیف می شود.
از آن جایی که بیشتر مردم به روغن درخت چای آلرژی دارند، بهتر است قبل از مصرف مقداری از ترکیب رقیق شده اش را روی پوست خود قرار دهید. اگر بدن به این ترکیب پس از گذشت ۲۴ تا ۴۸ ساعت واکنش نشان نداد استفاده از آن مانعی ندارد.
مردم به طرق مختلف از این روغن استفاده می کنند؛ تعدادی آن را با روغن نارگیل (یا سایر روغن های حامل) ترکیب می کنند و عده ای دیگر مقداری از ترکیب را روی تامپون می ریزند. در روش دوم باید مقداری از روغن را روی تامپون بریزید، وارد واژن کنید و بعد از ۱ ساعت در بیاورید. به این نکات توجه کنید: هرگز با تامپون نخوابید، اگر خارش اذیت تان کرد سریعا آن را خارج کنید.
روغن درخت چای نوعی روغن ضروری و باارزش است اما کیفیت، مطمئن بودن، یا پاکیزگی آن از سوی سازمان FDA مورد بررسی قرار نگرفته است. بهتر است این روغن را از یک مغازه مطمئن خریداری کنید.
۶. لباس زیرهای کتانی
جنس لباس زیر بسیار مهم است؛ لباس زیرهایی که از جنس اسپندکس (نوعی ماده اولیه که کش می آید در تولید لباس ورزشی های تنگ استفاده می شود) نمی توانند به خوبی هوا را رد کنند. بنابراین بهترین گزینه استفاده از لباس زیرهای کتانی است. از آن جایی که لباس زیرهای اسپندیکس محیط واژن را مرطوب می کنند باعث می شوند که باکتری ها سریع تر تولید شده و حال فرد روز به روز بدتر شود.
از این پس از لباس زیرهای کتانی استفاده کنید. شلوارهای تنگ را فراموش کنید.
۷. اسید بوریک
یکی دیگر از راه های درمان باکتری واژیال، مصرف کپسول های اسید بوریک است. بر اساس گزارش منتشر شده توسط سازمان بهداشت UW باید هر شب و برای مدت ۲ هفته از این کپسول ها استفاده کنید تا این باکتری از بین برود. اثربخشی این کپسول در تحقیقات پزشکی هم مشخص شده است.
مصرف داخلی این کپسول مانعی ندارد. فراموش نکنید که اسید بوریک خوردنی نیست و با خوردن آن در بدن سم تولید می شود. از دسترس حیوانات و کودکان دور نگه داشته شود و برای مادرهای باردار توصیه نمی شود.
۸. دوش واژن ممنوع!
یک عادت غلط در میان خانم ها رواج دارد که فکر می کنند با دوش واژن محیط داخلی واژن "تمیزتر" می شود. نه تنها باعث این کار نمی شود بلکه تعادل باکتری های مفید و مضر را به هم زده و به رشد باکتری های مضر کمک می کند. محققان کلینیک مایو بر این باور هستند که واژن خود تمیز است و نیازی به دوش ندارد و با این کار تنها تعادل باکتری ها به هم می ریزد.
۹. برقراری رابطه جنسی سالم
دانشمندان سازمان بهداشت بانوان می گویند که با استفاده از کاندوم خطر ابتلا به باکتری واژن در خانم کمتر می شود. برقراری رابطه جنسی با افراد جدید باعث بیشتر کردن احتمال ابتلا به این بیماری می شود. به همین دلیل است که استفاده از کاندوم، مخصوصا برای روابط جدید، ضروری است.
۱۰. بهداشت فردی را رعایت کنید
دو ناحیه واژن و معقد بسیار به هم نزدیک هستند. رعایت اصول بهداشت فردی به پیشگیری و درمان باکتری واژن کمک خواهد کرد. همیشه در توالت ابتدا قسمت واژن و سپس قسمت معقد را بشویید. با این کار باکتری های مضر از ناحیه واژن دور می شوند.
خانم ها فراموش نکنند که در زمان عادت ماهیانه باید چندین بار در روز تامپون یا پد خود را عوض کنند. همیشه آلات برقراری رابطه جنسی را با صابون و آب داغ بشویید. همیشه اینطور فرض کنید که باکتری در بدن همراهتان هم وجود دارد. رعایت این اصول به نابودی باکتری های واژن کمک خواهد کرد.

عواقب و عوامل خطر آفرین
چنانچه مصرف داروهای خانگی موثر نبود، باکتری واژینال به رشد خود ادامه می دهد و اگر به موقع درمان نشود حال بیمار بدتر می شود. از آن جایی که محیط داخل و اطراف واژن مرطوب است، خطر ابتلا به بیماری های زیر بیشتر می شود:
در صورتی که با ویروس HIV در تماس باشید خطر ابتلا به ایدز بالا می رود؛
اگر باردار هستید خطر بارداری زودرس در کمین است؛
امکان ابتلا به عفونت های منتقل شده از راه جنسی (STIs) وجود دارد؛
خطر ابتلا به بیماری التهاب لگن (PID) بیشتر می شود.

چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟
درصورتی که یک هفته از داروهای خانگی استفاده کردید اما نشانه ای از بهبود شرایط نبود، باید به متخصص بیماری های زنان مراجعه کنید. اگر پس از درمان باز هم باکتری به سراغتان آمد باید دوباره به پزشک مراجعه کنید.
قرار ملاقات تان را روزی تنظیم کنید که عادت ماهیانه نباشید زیرا پزشک باید از ترشحات واژن تان نمونه برداری کند. پس از انجام معاینات پزشک مصرف کرم آنتی بیوتیک را تجویز می کند که این کرم باید به ناحیه واژن زده شود. ممکن است قرص های دهانی آنتی بیوتیک هم تجویز شوند.