راه حل برای درمان نازایی، حتما بخوانید
همیشه درصدی از بیماران نابارور علیرغم استفاده از روشهای دارویی و یا ART قادر به داشتن فرزند نخواهند بود.
همیشه درصدی از بیماران نابارور علیرغم استفاده از روشهای دارویی و یا ART قادر به داشتن فرزند نخواهند بود. دو راه حل اساسی دیگر برای این زوجهای نابارور باقی میماند: پذیرش فرزندخوانده یا ادامه زندگی مشترک بدون فرزند. فرزندخواندگی علاوهبر نوعدوستی مذهبی و تکلیف اجتماعی، برای سلامت خود زوجهای نابارور نیز از اهمیت زیادی برخوردار است. در صورت عدم انتخاب این راه، زوجین میتوانند با تقویت روابط عاطفی و روانی به زندگی مشترک ادامه دهند.
ناباروری بهعنوان نقصی بدنی در نظر گرفته میشود که ریشه در کمبودی اکتسابی، وراثتی و با مادرزادی دارد و چنانچه بتواند کنش باروری فرد را تحت تأثیر جدی قرار دهد، میتواند ناتوانی و یا کمتوانی در باروری فرد را بهدنبال داشته باشد.
با وجود اینکه امروزه بسیاری از این مشکلات قابل حل هستند اما موفقیت درمانهای پزشکی نسبی بوده و بهطور قطعی و کامل نمیتواند موضوع نیاز به فرزند را برای تمامی بیماران نابارور برطرف سازد. بنابراین درصدی از بیماران نابارور علیرغم استفاده از روشهای دارویی و یا ART قادر به داشتن فرزند نخواهند بود.
دو راه حل اساسی برای این زوجهای نابارور باقی میماند:
پذیرش فرزندخوانده
ادامه زندگی مشترک بدون فرزند
فرزندخواندگی بهویژه در فرهنگ ایرانی و اسلامی ما از جایگاه و اهمیت بسیار زیادی برخوردار است اما در حال حاضر در نزد خانوادهها (بهویژه زوجهای نابارور و اطرافیان آنها)، بهخوبی مورد توجه قرار نگرفته است.
زوجهای نابارور باید تشویق شوند تا از خدمات پزشکی و درمانی بهعنوان اولین راه حل استفاده نمایند و تا جایی که ممکن است، داشتن فرزند را بهطور طبیعی تجربه کنند؛ اما از همان ابتدا و در کنار خدمات پزشکی و درمانی، راه حل دوم نیز باید برای آنها مطرح شود.
فرزندخواندگی جدای از نوعدوستی مذهبی و تکلیف اجتماعی، برای سلامت خود زوجهای نابارور نیز از اهمیت بسیاری برخوردار است.
محبت یک نیاز دوطرفه است که هم محبتکردن و هم محبت دیدن را بهطور توأم در بر دارد.
بنابراین جدای از اینکه کودکان بیسرپرست به محبت نوازش گرم و صمیمانه والدین فرزندپذیر نیازمند هستند، پدران و مادران نیز به همان نسبت به نثار و تقدیم محبت خود به فرزند خواندهها محتاجند و سلامت روانی و خانوادگی را برای آنها به ارمغان خواهد آورد.
بنابراین هرچند مقوله فرزندخواندگی در جامعه ما با دشواریهایی بهلحاظ قانونی روبهرو است اما نهتنها پس از درمان پزشکی ناموفق، بلکه باید همراه با این درمانها برای زوجهای نابارور مطرح شود و آمادگی روانی و عاطفی لازم را برای آنها پدید آورد تا با این پدیده، با نگرشی مثبت برخورد کنند.
در جامعه ما، موضوع فرزندخواندگی مشکل عمده خود زوجهای نابارور نیست، بلکه مهم عدم پذیرش منطقی و معقول از طرف خویشان و اطرافیان آنها است که موضوع فرزندخواندگی را با دشواری مواجه میسازد.
خدمات روانشناسی و مشاوره میتواند نقش مؤثری در ایجاد نگرش مثبت در زوجهای نابارور، تنظیم و تصحیح روابط خانوادگی ایفا نماید.
راه حل دیگری که باید برای زوجهای نابارور بهعنوان فرآیند سومی در حل مسئله ناباروری به آن توجه گردد، زندگی مشترک بدون فرزند است. چنانچه مراحل اول (درمان پزشکی) و دوم (فرزندخواندگی) نتواند مسئله زوجهای نابارور را حل نماید، باید به زندگی مشترک بدون فرزند نیز بهعنوان راه حل سوم اندیشید.
اگرچه وجود فرزند (چه فرزند ژنتیکی و چه به صورت فرزندخوانده) زندگی زن و مرد را کامل مینماید و کانون خانواده را مستحکم میسازد اما چنانچه بهقدر کافی روابط عاطفی و روانی زوج نابارور محکم باشد و خود در این رابطه با مشکلی مواجه نباشند و بیشتر با فشارها و طعنههای خویشان و اطرافیان روبهرو باشند، میبایست به تقویت روابط عاطفی و روانی زوج نابارور پرداخته شود تا زندگی مشترک آنها از گزند طعنهها و ایما و اشارههای اطرافیان مصون نگاه داشته شود.
زن و شوهری که یکدیگر را دوست دارند و صرفنظر از فرزند، برای یکدیگر ارزش و شخصیت انسانی قائل هستند، این توانایی را دارا هستند که به زندگی مشترک خود ادامه دهند و از ارزشهای انسانی یکدیگر بهرهمند شوند.
تقویت روابط عاطفی و روانی میان زوجهای نابارور میتواند به کمک خدمات مشاوره و روانشناسی صورت گیرد.
منبع:
الو مامان
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼