روش آروغ گرفتن نوزاد، چگونه است؟

آروغ زدن نوزادان می تواند جالب باشد. همه نوزادان از آروغ زدن یک هدف دارند. آروغ زدن هوای بلعیده شده را از بدن کودک خارج کرده و کودک با آروغ زدن احساس راحتی بیشتر و در نتیجه کمتر جیغ و داد می کند و با این کار فضای داخل شکم کودک خالی شده و بر همین اساس می تواند به مدت طولانی تر تغذیه کند.
Wendy Sue Swanson، متخصص اطفال در سیاتل می گوید: آروغ زدن (در حین وعده های غذایی مکرر و کوچک تر) نیز می تواند به نفع بچه هایی باشد که اغلب به بیرون تف می کنند یا به علائم GERD (بیماری رفلکس معده) مبتلا هستند. بدین معنا که هیچ قانونی وجود ندارد که بچه ها بعد از هر عمل تغذیه باید آروغ بزنند. برخی از بچه ها زیاد آروغ می زنند، درحالیکه بعضی دیگر به ندرت احتیاج به بادگلو زدن دارند.
به طور کلی نوزادان تغذیه شده با شیر مادر به همان زیادی نوزادان تغذیه شده با شیشه شیر به آروغ زدن نیازی ندارند. چون آنان تمایل به بلع هوای کمتر در حین تغذیه دارند. ولی این رفتار در هر کودک متفاوت است. برهمین اساس علائم کودک خود را دنبال کنید و راهنمایی های داده شده در توضیحات ذیل را هنگام گرفتن آروغ نوزاد بکار گیرید.
اگر کودک شما با شیشه شیر تغذیه می کند، احتمالا به این نکته پی می برید که انواع خاصی از شیشه شیرها به نوزادتان کمک می کنند تا هوای کمتر را ببلعند و در نتیجه نیاز آنان به آروغ زدن کمتر می شود.

اگر به نظر می رسد کودک شما در حین تغذیه آرام نیست، بدین معنا که احساس ناراحتی کرده یا خود را دور و شروع به گریه کردن می کند سعی کنید تا آروغ او را بگیرید. برخی از والدین یا پرستاران نوزاد در وسط شیر دادن به کودک وعوض کردن سینه های خود برای تغذیه کودک با شیشه شیر کودکان را تغذیه می کنند.
اگر به نظر می رسد کودک در طول یا پس از عمل تغذیه تمایلی به آروغ زدن ندارد یا خوابش می آید، او را اذیت نکنید.
آروغ زدن بسیاری از کودکان تا ۴ الی ۶ ماهگی برطرف می شود. آنان تبدیل به شیرخوارانی قابل تر شده و هوای زیادی را نمی بلعند.

روش های زیادی برای این کار وجود دارد. در اینجا با سه روش مختلف برای آروغ گرفتن کودکتان آشنا می شوید. با امتحان کردن این ۳ روش پی خواهید برد که کدامین یک از آنها برای شما و کودکتان راحت تر و موثرتر است.
توجه: اگر با بکارگیری هریک از حالت ها پس از چند دقیقه از غذا خوردن باد گلوی نوزاد را نگرفتید، این عمل را دیگر دنبال نکنید و یا یک حالت دیگر را امتحان کنید. چرا که ممکن است کودک هنوز هم آماده آروغ زدن نباشد.

نوزاد را مقابل قفسه سینه خود قرار داده تا چانه او روی شانه هایتان قرار بگیرد. نوزاد با یک دست نگه دارید و به آرامی و باملایمت همچون نوازش او را مالش دهید و به پشت او ضربه بزنید.
نوزاد را در بالای شانه نگه دارید. همین قدر که شانه تان با ملایمت و آرام بر شکم نوزاد فشار وارد کند بسیار کافی است. در این صورت یک فشار آرام و ملایم بر شکم او وارد آمده که او را وادار به آروغ زدن می کند. با یک دست او را حمایت کنید و به آرامی و باملایمت همچون نوازش او را مالش دهید و به پشت او ضربه بزنید.
اگر روش دوم را به کار می گیرید، مطمئن شوید که کودکتان قادر است به راحتی نفس بکشد و خیلی دور از شانه نیفتاده باشد. یک نگاه زیر چشمی به آینه برای چک کردن محل قرار گرفتن مناسب سر می تواند مفید باشد. چنانچه در هنگام انجام آن کودک کنترل بیشتری بر سر و گردن داشته باشد این روش نتیجه بهتری خواهد داشت.
قبل از به کارگیری هریک از حالات آروغ گرفتن، بر روی شانه تان (یا حتی قسمت پایینی پشت ) پارچه بگذارید تا در صورت تف کردن کودک لباس شما کثیف نشود.

کودک را به صورت نشسته روی زانو یا دامان تان قرار دهید. با یک دست بدن و با کف دست خود قفسه سینه او را نگه دارید بطوریکه انگشتان شما به آرامی و به ملایمت چانه و فک او را حمایت کند. (مطمئن شوید که با انگشتان خود گلوی کودک را نگرفته باشید.) کودک را کمی مایل به جلو قرار داده و با دست دیگر به آرامی و با ملایمت همچون نوازش او را مالش داده یا به پشت او بزنید.
قبل از به کارگیری این حالت از آروغ گرفتن، بر روی لباس کودک یا بر روی دامان خود یک تکه پارچه بگذارید تا در صورت هرگونه تف کردن پارچه کثیف شود.

نوزاد را به حالت دمر روی پا، عمود بر بدن خود بگذارید. چانه و فک او را با یک دست نگه دارید. مطمئن شوید که سر کودک پایین تر از بقیه بدن او نباشد چون در این صورت خون به سر او هجوم نمی آورد. با دست دیگر به آرامی و با ملایمت همچون نوازش او را مالش داده یا به پشت او بزنید.
قبل از به کارگیری این حالت از آروغ گرفتن، بر روی لباس کودک یا بر روی دامان خود یک تکه پارچه بگذارید تا در صورت هرگونه تف کردن پارچه کثیف شود.