حساسیت نوزاد به لاکتوز، چهار نکته درباره آن

مشکل حساسیت نوزاد به لاکتوز آن قدر متداول شده است که اکثر افراد درباره آن چیزهایی را شنیده و مصادیق آن را تشخیص می دهند. از جمله مهمترین و مشخص ترین آن، آلرژی به محصولات لبنی است. ما به عنوان پستاندار، به شیر نه تنها به عنوان منبع اولیه مواد مغذی، بلکه به عنوان آنتی بادی ها نیز تکیه می کنیم.
رشد متناسب اندام کودک، وزن گیری مناسب و افزایش سیستم ایمنی نوزاد که متعاقب مصرف مکفی شیر رقم می خورد، کلید بقاء و ضامن سلامت نوزاد است، اما متأسفانه، تعدادی از کودکان مشکل عدم تحمل لاکتوز دارند.
برای آنان چه اتفاقی می افتد؟ آیا آنها فقط به لبنیاتی که مادر مصرف می کند حساس هستند یا خود شیر مادر هم برایشان مشکل ساز است؟ آنها چگونه رشد می کنند؟ برای پاسخ به این سؤالات ادامه این مطلب را بخوانید.
لاکتوز جزء غنی ترین و فراوان ترین بخشهای شیر است که در مورد شیر انسان نیز همینطور است. لاکتوز جذب آهن و کلسیم را افزایش می دهد، باعث رشد کامل مغز و ایجاد یک نخاع سالم می شود و همچنین یک بلوک دفاعی شامل پروبیوتیک ها است که خواص ضد عفونی دارد. مستقل از میزان شیر و لبنیات مصرفی مادر، مقدار لاکتوز موجود در شیر مادر متفاوت نبوده و غلظت لاکتوز از ابتدا تا پایان شیردهی یکسان است.

چهار موردی که در این باره باید بدانیم:
۱) احتمال حساسیت نوزاد به لاکتوز از نوع مادرزادی کم است
احتمال متولد شدن نوزادی با عدم تحمل لاکتوز و حساسیت مادرزادی به آن، بسیار جزئی است. در چنین مواردی در بیشتر اوقات آنزیم مسئول هضم لاکتوز یعنی لاکتاز در کودک وجود ندارد. نوزادان با چنین شرایطی، کمبود رشد داشته و نیاز به فرمول (شیر خشک) بدون لاکتوز برای تغذیه دارند.
۲) آیا روده را چکاپ کرده اید؟
در اغلب موارد، عدم تحمل لاکتوز به طور موقت و ناشی از وجود یک تحریک کننده در روده است. در این زمان موجودات میکروسکوپی به نام ویلی در روده ساکن هستند که در بالای لاکتاز می نشینند. با تحریک شدن روده، این موجودات اختلال ایجاد کرده و باعث کاهش لاکتاز می شوند و در نتیجه علائم عدم تحمل لاکتوز مشاهده می شود.
حساسیت غذایی، عفونت از نوع انگلی، بیماری سلیاک، جراحی روده، بیماریهای مزمن و اسهال و استفراغ همه می تواند باعث چیزی شود که به عنوان عدم تحمل لاکتوز ثانویه شناخته می شود.
۳) بار اضافی لاکتوز
هنگامی که یک مادر به ویژه هنگامی که تازه شیر دادن را آغاز نموده است، به کودکش بیش از حد شیر بدهد این احتمال وجود دارد که کودک لاکتوز اضافی دریافت کند. در چنین مواردی، کودک ممکن است علائم عدم تحمل لاکتوز ثانویه را نشان دهد. با این حال، این موضوع مهمی نیست. شما نباید نگران باشید و صرفاً کافیست میزان عرضه به کودک خود را کاهش دهید.
چنین نوزادان معمولاً کمتر از سه ماهه هستند، بیرون روی های زیاد دارند، دارای وزن بالاتر از حد متوسط هستند و مهمتر از همه، مادرانی دارند که بیش از حد شیر به آنها عرضه می کنند.
۴) جایگزینی شیر، راه حل مناسبی نیست
اولین اقدام غریزی و ناخودآگاه شما ممکن است جایگزین کردن شیر مادر با شیر خشک بدون لاکتوز باشد، اما این راه حلی نیست که به دنبال آن هستید. از آنجایی که همانگونه که ذکر شد عدم تحمل لاکتوز مادرزادی یک بیماری بسیار نادر است (فقط در این حالت باید شیر مادر جایگزین شود)، احتمال دارد که علائم فوق نشانگر عدم تحمل لاکتوز ثانویه باشد و به همین علت جایگزینی شیر مادر به ندرت باعث بهبود این علائم می شود و یک راهکار اساسی نیست.
هنگامی که علائم مجدداً ظاهر می شوند، عدم تحمل لاکتوز ثانویه محتمل تر است، در حالیکه شما ممکن است به اشتباه عدم تحمل لاکتوز اولیه را تصور کنید.
علاوه بر این، شیر خشک بدون لاکتوز به احتمال زیاد حاوی پروتئین های گاو است که خود عامل آلرژی دیگری است (تفاوت بین عدم تحمل لاکتوز و حساسیت به شیر) و می تواند آسیب بیشتری بزند و روده که محل اصلی بروز علائم ذکر شده است، هنوز بهبود نیافته است.
اگر هنوز نگران هستید که کودک شما عدم تحمل لاکتوز داشته باشد، با متخصص تغذیه ای که در رژیم های غذایی نوزادان (اغلب تغذیه با شیر مادر) متخصص است صحبت کنید. آنها معمولاً باید قادر به پاسخگویی به هر گونه سوال شما باشند و برای هر نوع بیماری ای که کودک شما از آن رنج می برد، راه حل مناسبی دارند.