الگوی خواب نوزادان، مرحله به مرحله

الگوی خواب نوزادان از زمان تولد چگونه است؟ برای دانستن آن در ادامه مطلب همراه ما باشید.

از تولد تا 3 ماهگی
بیشتر نوزادان در این سن به دفعات از خواب بیدار می شوند زیرا خلقت آنان این گونه است. نوزادان کوچک معده کوچکی هم دارند و زودتر گرسنه میشوند و زمان خواب سبک آنها نیز زیاد است. از تولد تا ۳ ماهگی اعضای بدن نوزاد هنوز هماهنگی لازم را پیدا نکرده اند و وظایف خود را به طور کامل انجام نمیدهند به ویژه وظیفه ی خوابیدن را.
والدین نیز برای ایجاد بهترین وضعیت برای نوزاد خود تلاش می کنند. روش های مختلفی را برای خوابانیدن طفل آزمایش می نمایند و تغییراتی در وضعیت تغذیه نوزاد به وجود می آورند مثلا از شیردهی با سینه به شیشه یا هر دو رو می آورند و احتمالا شیرخشک مورد استفاده نوزاد را با شیری با فرمولی دیگر تعویض می کنند.

۳ تا ۶ ماهگی
بیشتر نوزادان در این سن استراحتی موقتی به والدین خود می دهند و ۵ الی ۶ ساعت بدون وقفه می خوابند. این مرحله آرامترین دوره برای نوزاد و پدر و مادر است و والدین که به آرامش نسبی دست یافته اند گاه گاه استراحتی می کنند و شبهای آرامتری را پشت سر می گذارند همچنین الگوی تغذیه مناسبی برای نوزاد انتخاب شده است.
روش خوابیدن او برنامه ریزی شده و درستی و نادرستی آن نیز آزمایش گردیده است . درست زمانی که پدر و مادر با آرامش شبی را به صبح رساندند نیمه های شب بعد با صدای گریه نوزاد هراسان از خواب بیدار میشوند.

۶ تا ۹ ماهگی
نوزادی که تا به حال خوب می خوابید به دلایل گوناگون تا صبح چندین بار بیدار میشود. در سن ۵ تا ۷ ماهگی بیشتر نوزادان دچار دردهای مربوط به در آوردن اولین دندان ها میشوند که یکی از عوامل بیدار شدن آنهاست.
ولی دندانهای آنها تا 6 الی 8 ماهگی قابل دیدن نیستند. این ناراحتی ممکن است از 4 ماهگی شروع شود و با آبریزش فراوان از دهان همراه باشد. خیس شدن ملافه زیر سر نوزاد که بر اثر سرازیرشدن آب دهان و خیس شدن چانه و گونه های او و تماس با بالش خیس شده است از نشانه های دندان در آوردن نوزاد است.
این ناراحتی تا حدود ۲ سالگی که تمام دندانهای کودک ظاهر می شوند ادامه می یابد. برای کمک به تسکین درد بهتر است قبل از خواب یک مسکن مثل استامینوفن به کودک داده شود. تکامل رشد کودک به کیلومتر شما اتومبیل تشبیه شده که سرعت حرکت موتور اتومبیل برای رسیدن به هدف را گام به گام نمایش می دهد. مانند نشستن بدون کمک ( بین ۶ تا ۷ ماهگی ) و تغییر حالت از نشستن به خزیدن (۷ تا ۸ ماهگی).
تصور می کنم از این جهت که کودکان بیشتر ساعات روز را صرف تمرین حرکت جدید می کنند شبها نیز ترجیح می دهند به تمرین ادامه دهند. به هنگام نشستن تلو تلو می خورند می افتند و برمیخیزند. زمانی که خزیدن را یاد می گیرند به همان صورت در رختخواب به این طرف و آن طرف می خزند می افتند و برمیخیزند.

۹ تا ۱۲ ماهگی
این دوران ممکن است برای بعضی از کودکان دوره استراحت بیشتر و در مورد دیگر کودکان کماکان دوره شب خیزیها باشد. نگرانی از جداشدن در این دوره شروع می شود. در این مرحله کودکان خود را بیشتر می شناسند و مفهوم جداشدن از مادرشان را درک می کنند و ممکن است نتوانند بر اضطراب و نگرانی های حاصل از این جدایی چیره شوند.
من فکر می کنم نگرانی از جدایی یک پدیده طبیعی در روند رشد و تکامل کودکان است. در روزهای اول که کودک قدرت پیدا می کند به حالت سینه خیز از مادر دور شود مغز کوچکش به او هشدار می دهد که نرو! این اضطراب از جدایی در شب خیزیهای کودکان خود را آشکار می سازد به خصوص اگر کودکان ر اتاق جداگانه ای بخوابند.
حتی کودکانی که قبلا خوب می خوابیدند در این سن نیمه های شب برمیخیزند و به جستجوی والدین می پردازند. بیماری به خصوص در تبهای ویروسی در این سنین شروع می شود.
کودکی که قبلا خوب می خوابیده چنانکه به عللی از قبیل سرماخوردگی یا تب دچار بیخوابی و ناآرامی شود و اگر این بیخوابی حتی هفته ها نیز به طول انجامد امری بسیار طبیعی است. در مورد بعضی از کودکان بازگشت به وضعیت قبلی یعنی مرتب و منظم خوابیدن مشکل است.

۱۲ تا ۱۸ ماهگی
عقربه نمودار تکامل کودک مرحله دیگری از رشد و نمو را نشان می دهد. حالا کودکی که مرتبا بیدار می شده از وضعیت سینه خیز و چهاردست و پا به راه رفتن روی پاهای خویش تغییر حالت می دهد. دستهایش را به لبه تخت می گیرد و بر میخیزد و راه رفتن را تمرین می کند.
ناگهان متوجه می شود که در دام تختخواب گرفتار شده برمیخیزد و اعتراض میکند. تغییر الگوهای تغذیه و خوابیدن نیز از مشخصات این دوره است.تغییر روش تغذیه از سینه به شیشه ، شیرخشک به شیرگاو ، خوردن غذاهای جامد و ایجاد تنوع در نوع غذاها ، تغییر در نوع و نحوه غذا خوردن ، تغییراتی در الگوی خواب ایجاد می کند.
در این دوره کودکان اجتماعی تر می شوند در بازیهای گروهی شرکت می کنند و به مهد کودک می روند. بچه ها در این سن در گروه بچه های دیگر به بازی می پردازند و مهارتهای اجتماعی کسب می کنند. به این ترتیب در بیماریهای آنان نیز سهیم می شوند که این نیز یکی از علل شب خیزیهای کودکان است.

18 ماهگی به بعد
شب خیزیهای این دوره دلایل عاطفی دارد. مهمترین علت آن کابوس های شبانه است که در اثر حوادث ناگوار روز ، فیلم های ترسناک تلویزیونی ، ویدیوئی و غیره ، دعواهای خانوادگی ، تغییر روش زندگی ، رفتن یا فوت یکی از افراد خانواده کودک را آزرده و نگران می کند.
با مهر و محبت و توجه بیشتر والدین به کودک بالاخره زمانی خواهد رسید که نوزادان و کودکان تمام شب را در آرامش کامل تا صبح بخوابند.