چرا محدودیت، سلامت می‌آورد؟

غذا خوردن در بازه زمانی ۸ تا ۱۰ ساعته یعنی ۴ ساعت کمتر از بازه زمانی معمول، به بهبود کنترل قند خون در افراد مبتلابه دیابت کمک می کند. این مدل غذا خوردن که به نوعی یک روزه داری به حساب می آید، به افراد مبتلا به بیماری‌ها و عوارض قلبی و عروقی کمک کند.

صبحانه را حذف می کنید یا شام را؟

 غذا خوردن در یک محدوده زمانی به معنای مصرف کالری کمتر برای تعداد معینی از ساعات در روز است و خارج از این زمان‌ها، فقط آب یا چای سیاه و قهوه بدون شیرینی،بهتر است خورده شود.

در شرایط عادی اگر فردی صبحانه خود را ساعت ۹ صبح بخورد و آخرین وعده غذایی خود را در ساعت ۹ شب تمام کند، ۱۲ ساعت فرصت غذا خوردن دارد. اما اگر تصمیم فرد بر رعایت پروتکل یا رژیم غذایی «در یک محدوده زمانی» باشد؛ شاید این فرد صبحانه خود را حذف کند، اولین وعده غذایی خود را ظهر بخورد و آخرین وعده غذایی خود را در همان زمان معمول بخورد. این به فرد فرصتی ۹ ساعته برای غذا خوردن می‌دهد که زمانی کمتر از محدوده زمانی غذا خوردن عادی در طول روز است.

مشاور تغذیه یا محدودیت ساعت غذا خوردن

آخرین مطالعه یک کارآزمایی تصادفی کنترل شده مبتنی بر استاندارد طلایی تحقیقات پزشکی است. دانشمندان در این مطالعه ۱۰۸ فرد مبتلا به سندرم متابولیک با میانگین سنی ۵۹ سال را انتخاب کردند.برای مطالعه ۳ ماهه، محققان شرکت کنندگان را به دو گروه تقسیم کردند:

گروه اول، مشاوره تغذیه داشتند تا انتخاب های سالمتری داشته باشند.

گروه دوم، مشاوره تغذیه داشتند اما محدودیت زمانی ۸ تا ۱۰ ساعت برای خوردن غذا داشتند

در پایان مطالعه، گروه دارای محدودیت زمانی در غذا خوردن وضعیت شان بسیار بهتر از گروه اول بود و با کاهش هموگلوبین،خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ در آنها پایین آمده بود.

افرادی که در گروه غذا خوردن در زمان محدود بودند بدون از دست دادن توده عضلانی، وزن، شاخص توده بدنی (BMI)؛چربی شکمی خود را کاهش دادند.

چرا محدودیت،سلامت می آورد؟

یکی از دلایلی که ممکن است غذا خوردن در یک محدوده موثر باشد این است که مصرف غذا را با ریتم طبیعی شبانه روزی بدن هماهنگ می‌کند.

ریتم‌های شبانه‌روزی بدن به تنظیم افزایش و کاهش سطح هورمون‌ها در طول روز، چرخه‌های خواب و بیداری، متابولیسم، هضم و موارد دیگر کمک می‌کنند.

در نهایت با محدود کردن غذا به یک بازه زمانی ۸ تا ۱۰ ساعته، می‌توانیم با جزر و مد طبیعی بدن خود کار کنیم و کارایی متابولیک را افزایش دهیم.