اعتماد به نفس پایین در کودکان، درمان چیست؟
پسرم اعتماد به نفسش پایین است. اکثرا از کلمه نمی تونم و بلد نیستم استفاده می کنه.
سوال مخاطب نینیبان: پسری سه ساله دارم که اعتماد به نفسش پایین است. اکثرا از کلمه نمی تونم و بلد نیستم استفاده می کنه. مثلا با این که می تواند شلوارش را به تنهایی بپوشه اما اکثرا می گوید نمی تونم. با این که بسیاری از مواقع به راحتی پوشیده و بدون کمک. اما گاهی اصرار داره که نمی تونه و گریه می کنه که من نمی تونم یا در مورد درآوردن کفش یا حتی بازی کردن. از طرفی اگه برای کاری فقط یه کم تلاش کنه و نتونه به اون چیزی که می خواد برسه زود عصبانی می شه و می گه نمی شه. من باید چه رفتاری داشته باشم تا اصلاح بشه؟
پاسخ دکتر پرویز رزاقی، روانشناس خانواده و عضو هیات علمی دانشگاه تربیت مدرس:
این که فرزند شما با علائمی که گفتید دارای عدم اعتماد به نفس است، بررسی دقیق تری باید از این موضوع داشته باشید. با این مواردی که شما گفتید نمی توان اعتماد به نفس او را تشخیص داد. احتمالا فرزند شما به سمت رفتارهای وابسته پیش رفته است. یعنی می توانیم او را جزو بچه های وابسته یا در اصطلاح عوام بچه تنبل تلقی کنیم، که برای انجام امور وظایفش بعد از اندکی تلاش، ناکام و پشیمان می شود و از شما درخواست کمک می کند. شما باید به جای این که از فرزندتان حمایت کنید، بهتر است آرام آرام به او مسئولیت واگذار کنید و مسئولیتی به او بدهید که قدرت اجرای آن را داشته باشد. همچنین لحن کلام شما در مقابل درخواست ها و مسئولیت دادن ها به فرزندتان باید خوب باشد. زمانی که کاری را با موفقیت انجام می دهد او را تشویق کنید. به او در مورد سایر توانمدی هایش مثل کاری که می خواهد در جایی انجام دهد توجه کنید. در مقابل درخواست های او تندی و پرخاش و توهین نکنید. از پیام هایی با محتوای تحقیر آمیز خودداری کنید. مثل گفتن پوشیدن شلوار که کاری ندارد، بپوش دیگر. این لحن حرف زدن احساس ناتوانی بیشتری در فرزندتان ایجاد می کند و شاید باعث پایین آوردن اعتماد به نفس او شود. شما به هیچ وجه نباید کاری را برای فرزندتان انجام دهید. مثل بستن بند کفش، پوشاندن شلوار و غیره. سعی کنید فرزندتان به آرامی و به مرور زمان مسئولیت ها و وظایف خود را انجام دهد. هر گونه حمایت های رفتاری را فعلا از فرزند خود دور کنید تا بتواند مسقل و مسئولیت پذیر باشد. در مقابل گریه های او نیز توجهی از خود نشان ندهید تا این مسئله در او حل شود چرا که واکنش شما باعث ایجاد عدم مسئولیت پذیری در او می شود.
پاسخ دکتر پرویز رزاقی، روانشناس خانواده و عضو هیات علمی دانشگاه تربیت مدرس:
این که فرزند شما با علائمی که گفتید دارای عدم اعتماد به نفس است، بررسی دقیق تری باید از این موضوع داشته باشید. با این مواردی که شما گفتید نمی توان اعتماد به نفس او را تشخیص داد. احتمالا فرزند شما به سمت رفتارهای وابسته پیش رفته است. یعنی می توانیم او را جزو بچه های وابسته یا در اصطلاح عوام بچه تنبل تلقی کنیم، که برای انجام امور وظایفش بعد از اندکی تلاش، ناکام و پشیمان می شود و از شما درخواست کمک می کند. شما باید به جای این که از فرزندتان حمایت کنید، بهتر است آرام آرام به او مسئولیت واگذار کنید و مسئولیتی به او بدهید که قدرت اجرای آن را داشته باشد. همچنین لحن کلام شما در مقابل درخواست ها و مسئولیت دادن ها به فرزندتان باید خوب باشد. زمانی که کاری را با موفقیت انجام می دهد او را تشویق کنید. به او در مورد سایر توانمدی هایش مثل کاری که می خواهد در جایی انجام دهد توجه کنید. در مقابل درخواست های او تندی و پرخاش و توهین نکنید. از پیام هایی با محتوای تحقیر آمیز خودداری کنید. مثل گفتن پوشیدن شلوار که کاری ندارد، بپوش دیگر. این لحن حرف زدن احساس ناتوانی بیشتری در فرزندتان ایجاد می کند و شاید باعث پایین آوردن اعتماد به نفس او شود. شما به هیچ وجه نباید کاری را برای فرزندتان انجام دهید. مثل بستن بند کفش، پوشاندن شلوار و غیره. سعی کنید فرزندتان به آرامی و به مرور زمان مسئولیت ها و وظایف خود را انجام دهد. هر گونه حمایت های رفتاری را فعلا از فرزند خود دور کنید تا بتواند مسقل و مسئولیت پذیر باشد. در مقابل گریه های او نیز توجهی از خود نشان ندهید تا این مسئله در او حل شود چرا که واکنش شما باعث ایجاد عدم مسئولیت پذیری در او می شود.
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼