با قهر بچه ها چه کنیم؟

برای انتخاب بهترین راهبرد در مواجه با مشکلات رفتاری کودکان، پی بردن به دلایل آن رفتارها اهمیت دارد. یکی از رفتارهای کودکان که بســیاری از والدین با آن مواجه می‌شوند، قهر‌کردن است. والدین باید این رفتار کودک را در‌صورت تکرار مداوم، جدی بگیرند و درصدد رفع آن بکوشند؛ زیرا ممکن است به‌صورت رفتاری دائمی تثبیت شود. توجه داشته باشید در بیشتر مواقع رفتارهای کودکان آیینه رفتار بزرگسالان است. قهر‌کردن کودک نیز ممکن است آموخته‌شده از رفتار اطرافیان باشد. گاهی والدین در زندگی زناشویی خود و در‌مواقع ایجاد کدورت به‌جای صحبت و حل مشکل، به‌دفعات مکرر با یکدیگر قهر می‌کنند که می‌تواند باعث یادگیری غیرمستقیم این رفتار در کودک شود. همچنین ازآنجایی‌که یکی از شیوه‌های تنبیه کودکان، قهر والدین با آنهاست، در‌صورت استفاده نادرست والدین از این روش، علاوه بر‌مفید نبـــودن آن می‌تواند باعث الگوبرداری کودک شـود.برای پیشگیری از بروز این مشکلات، والدین باید مواظب رفتارهای خود با‌یکدیگر در‌جلوی فرزندان باشند. همچنین از روش قهر‌کردن با‌کودک برای تنبیه و مقابله با رفتارهای نادرست او، در زمان و شیوه‌ مناسب استفاده کنند. این روش را مکررا به کار نگیرند؛ کودک را متوجه دلیل صحبت نکردن با او بکنند؛ مدت سکوت خود را محدود کرده و پس ‌از آن با‌ کودک ارتباط برقرار کنند؛ زیرا اگر زمان قهر طولانی باشد، این رفتار برای کودک عادی خواهد شد. دلیل دیگری برای قهرکردن‌های مداوم کودکان، می‌تواند بی‌توجهی والدین به کودک و نیازهای معقولی مثل توجه، محبت، همبازی شدن، نیاز به گردش و غیره باشد که اگر رفع نـــشــــود، ممکـــن اســت کودکان قهر‌کردن را برای جبران ایــن بی‌توجهی انتخاب کنند و با قهر‌کردن، اعتـــراض خود را نشان دهند. والدین باید زمانی در روز را صرف محبت‌های کلامی و غیرکلامی کودک کنند. توجـــه کردن به فعالیت‌هــــای کــــودک، همبازی شدن و بردن او به گردش‌های متنوع، باعث می‌شود کــودک متوجه شود که برای والدینش مهم اســـــت. همچنین سرگرم بــــودن کودکان به فعالیت‌هـــای مــــفـــیــــد و موردعلاقه‌اش از راه‌های کاهش بسیاری از رفتارهای ناسازگار کودکان اســــت که در‌خصـــوص کاهــش قهر‌کردن‌های کودک نیز موثر است.دلیل دیگری که نقش پررنگی در ایجاد این رفتار در‌کودک دارد، پافشاری کودک برای دست‌یابی به خواسته‌هاییست که از آنها منع شده است. در‌بعضی مواقع کودکان خواسته‌هایی دارند که ازنظر والدین برآورده شدن آنها به صلاح نیست. در‌این مواقع کودک ممکن است رفتارهایی مانند پرخاشگری، فحاشی، جیغ زدن، گریه و قهر را برای رسیدن به هدف انجام دهد. اگر والدین، پس ازاین‌گونه رفتارهای کودک، مطیع خواسته‌ او شوند و درخواستش را برآورده کنند، به کودک خود یاد داده‌اند که با این راهکارها می‌تواند به خواسته‌های خود برسد و قطعا این رفتارها در کودک به‌صورت شدیدتر ادامه‌دار خواهد‌شد.البته این را هم باید در‌نظر داشت که والدین باید فقط به درخواست‌های نامعقول کودک پاسخ منفی دهند و از نهی کردن بی‌جا بپرهیزند. اگر پاسخ‌های منفی والدین بیش‌ازحد و نابه جا باشد، محیط پرفشاری برای کودک ایجاد می‌شود که کودک برای رهایی از این فشار ممکن است دست به انتخاب راه‌های مختلفی بزنــد. درصورتی‌که والدین به خواسته‌های نامعقول کودک پاسخ منفی دادند، به‌هیچ‌وجه نباید از موضع خود کوتاه بیایند. باید به کودک یاد‌دهند بهترین راه، صحبت کردن و مذاکره درخصوص خواسته‌ خود است ولی اگر پس‌ازآن، بازهم جواب منفی دریافت کرد، چاره‌ای جز پذیرش ندارد و با استفاده از قهر یا گریه راه به‌جایی نخواهند برد.بهترین راهکار مقابله با رفتار قهرکردن کودک، توجه نکردن در آن لحظه است. والدین باید چهره‌ای کاملا آرام به خود بگیرند و بدون توجه به قهر‌کودک به کار و ارتباط خود ادامه دهند تا این رفتار‌کودک به‌تدریج کمتر شود، توجه به قهر‌کودک و به‌اصطلاح، کشیدن ناز او در این زمان، باعث تقویت این رفتار و تکرار آن در دفعات بیشتری می‌شود. همچنین والدین باید کاملا همسوی با یکدیگر رفتار‌کنند. گاهی یکی از والدین به قهر‌کودک بی‌توجهی می‌کند ولی والد دیگر رفتار عکس را نشان داده و درصدد دلجویی و توجه به کودک برمی‌آید که رفتاری بسیار اشتباه است.