چگونه فرزندان خود را تربیت کنیم؟

والدین میخواهند فرزندشان در سنین رشد صبور باشند و در مورد دیگران بهتر قضاوت کنند اما کودکان در این سن معمولا مسئولیت پذیر نیستند.

والدین میخواهند فرزندشان در سنین رشد صبور باشند و در مورد دیگران بهتر قضاوت کنند اما کودکان در این سن معمولا مسئولیت پذیر نیستند.ممکن است تصمیم نامناسبی بگیرند ولخرجی کنند ، مدت زیادی را بیرون از منزل به سر ببرند ، بی ادبانه حرف بزنند ، دشنام دهند ، از کلاس خاصی فرار کنند یا مسئولیتی را که بر عهده شان گذاشته شده است نادیده بگیرند.

در اکثر خانواده ها تربیت کودک بسیار اهمیت دارد. والدین در برابر بی ادبی کودکان یا کارهای خطرناکی که انجام می دهند بسیار عصبانی و ناراحت می شوند. اما بعضی از خانواده ها در مقابل بدرفتاری و بی ادبی کودک بی تفاوت و بی اعتنا هستند و به این صورت فشار روانی و درگیری لفظی در این خانواده ها کمتر است.

والدینی که همیشه با مهر و محبت با فرزند خود رفتار میکنند و به آنها احترام می گذارند و سعی میکنند وقت خود را صرف آسایش و راحتی فرزند خود کنند در حقیقت سرمشق خوبی برای فرزندان خود می باشند.

کودک برای این که با والدینش ارتباط خوبی برقرار کند با احترام رفتار می کند و دوست دارد آنها را خوشحال کند نه این که باعث شود والدینش دچار یاس و ناامیدی بشوند. حتی اگر والدین مراقبش نباشند احساس گناه باعث می شود که کار اشتباهی انجام ندهد.

اگر میخواهید رفتار فرزندتان بهتر از قبل شود باید رابطه ی خود را با او محکم کنید. هر چقدر که با او صمیمی تر و مهربان تر باشید بیشتر میتوانید بر وجدان او اثر بگذارید و به او کمک کنید تا هیجان و احساسات خود را کنترل کند. یکی از فعالیت هایی که او دوست دارد انتخاب کنید و شما هم در آن شرکت کنید او باید بداند که شما افکار و احساساتش را درک می کنید و دوست داشتن و محبت شما بدون قید و شرط است.

با وجود این اگر کار اشتباهی از فرزندتان سر بزند ناراحتی و خشم خود را ابراز کنید اما به او اهانت نکنید و از کلمات تحقیر آمیز و منفی استفاده نکنید : (( من به تو گفتم تا وقتی که تکالیف منزل را تمام نکرده ای نمیتوانی تلویزیون تماشا کنی.)) این روش تا حدودی برای خجالت کشیدن یا احساس گناه در او موثر است و به او کمک می کند که رفتار درست را انجام دهد : (( وقتی تلفن نزدی خیلی نگران شدن فکر کردم اتفاقی برایت افتاده.))

شما میخواهید که او درباره ی عاقبت کارهایش فکر کند. در مواقع دیگر برای این که احساس بدی به شما دست ندهد مسئولیت پذیرتر باشید. کودک دوازده ساله ای می گفت: (( احساس گناه بدتر از احساس شکست است. ))

در مورد رفتار بد فرزندتان با او حرف بزنید : (( من به تو گفته بودم به خانه ی سارا نرو چرا به آنجا رفتی؟)) سعی کنید به پاسخ او گوش کنید پس از آن برایش توضیح دهیدکه چه قسمتی از کارش اشتباه بوده و سرانجام آن چگونه خواهد بود. سعی کنید با او صحبت کنید اما سخنرانی نکنید.

مخصوصا به این علت که در این سن حس میکند نیت او خوب بوده و شما باید به این نکته توجه کنید: (( من با سارا رفتم خانه شان چون او میخواست که من در بعضی از تکالیفش به او کمک کنم.)) اگر شما بخواهید پشت سر هم حرف بزنید و او مجبور باشد که فقط گوش کند عکس العمل منفی از خود نشان خواهد داد.

برای او تنبیه بدنی در نظر نگیرید. این کار شما باعث می شود که رفتارش بدتر از قبل بشود و خشمگین و عصبانی شده و به بدرفتاری خود ادامه دهد و عقده ی خود را بر سر خواهر و برادر یا همسالانش خالی کند و در نهایت وحشی ، پرخاشگر و از خود راضی شود.

باید بدانید که تنبیه بدنی موثر نیست اما باید به او بفهمانید که بدرفتاری او عاقبت خوبی ندارد. ولی محدودیت هایی برایش قائل شوید نگذارید که از خانه بیرون برود بعضی از امکانات را از او بگیرید مثلا اجازه ندهید که از تلفن ، رایانه یا تلویزیون برای مدتی استفاده کند.

مطمئن باشید تنبیهی که در موردش اجرا می کنید تاثیر زیادی در تغییر رفتارش داشته باشد یعنی این که او را به فکر کردن در مورد رفتارش و مطلوب کردن آن سوق دهد. اما اگر شما همیشه یک نوع تنبیه در نظر بگیرید مثلا او را یک یا دو روز از بیرون رفتن از خانه منع کنید شاید نتیجه ی چندانی نداشته باشد چون او می داند این تنبیه موقتی و زودگذر است و به بی ادبی و بدرفتاری خود ادامه می دهد.

به هر حال بهتر است بیش از حد لازم خشن یا سخت گیر نباشد. اگر او برای چند هفته یا چند ماه اجازه نداشته باشد از خانه خارج شود یا برای مدت زیادی دسترسی به بعضی از امکانات نداشته باشد این نوع تنبیه را ناعادلانه میداند و معترض می شود و رفتار بی ادبانه اش را عوض نمیکند. اگر باز هم تنبیه ادامه پیدا کند بدرفتاری خود را به گونه ای دیگر نشان می دهد و شاید منزوی ، خشن ، سرکش یا موذی شود.

در نهایت در مورد عاقبت کارهای او از خود انعطاف بیشتری نشان دهید. اگر روشی موثر نیست روش دیگری را آزمایش کنید. ممکن است احتیاج داشته باشد بیشتر در این مورد با او صحبت کنید. تنبیه کمتری برایش در نظر بگیرید. شاید هم لازم باشد محرومیت های بیشتر و سنگین تری برایش در نظر بگیرید.

میتوانید به او پیشنهاد دهید که از میان چند محدودیت یکی را انتخاب و آن را اجرا کنید. توجه داشته باشید که محدود کردن او در انجام برخی کارها به تنهایی رفتار بی ادبانه ی او را برطرف نمیکند. برای برقرار کردن رابطه و درک متقابل با یکدیگر تلاش کنید.

سعی کنید دلیل رفتار بد او را پیدا کنید . آیا اختلاف خانوادگی باعث رفتار بد او شده است؟ آیا رفتار او به علت طلاق گرفتن شما است؟ آیا در مدرسه با مشکلاتی مواجه شده است؟ممکن است لازم باشد به یک روان شناس کودک مراجعه کنید تا ریشه ی مشکلات تربیتی او را پیدا کنید.

منبع: کودک آنلاین