پاسخ به پرسش های کودکانه، هنوز نرسیدیم؟

بچه های قبل از پیش دبستانی تا سال های اول دبستان هنوز معنی زمان را به درستی درک نمی کنند.

لیلیان مادر مالوری ۴.۵ ساله اینگونه از عجز خود می گوید: هر وقت هر کجا بخواهیم برویم، مهم نیست کجا، مالوری از من می پرسد مامان کی می رسیم؟ مثلاً می گویم ۱۵ دقیقه دیگر. بعد از ۳ دقیقه می پرسد "کم کم رسیدیم، نه؟" این سؤال هایش من را دیوانه می کند.

این سؤال آنها شاید با ونگ ونگ کردن، لگد زدن به صندلی و یا سرشاخ شدن با برادر و خواهر همراه شود. می توان گفت برای والدین مهم این است که راهی برای جواب دادن به این سؤال پیدا کنند، جوابی که منجر به نق زدن کمتر و همکاری بیشتر از سوی کودک شود.

کشف معنای سؤال

همانند مالوری، بچه های قبل از پیش دبستانی تا سال های اول دبستان هنوز معنی زمان را به درستی درک نمی کنند. هر چه کودک کم سن و سال تر باشد، فهمیدن اینکه چقدر طول می کشد به جایی برسد برایش سخت تر است.

لذا اگر به کودکتان بگویید: "حدود 15 دقیقه طول می کشد به مغازه برسیم" یا "بسته به ترافیک، 4 ساعت دیگر به ساحل می رسیم"، انگار دارید با زبان زرگری با او حرف می زنید با این تفاوت که حرفتان اصلاً خنده دار نیست.

نوعاً دلیل غر زدن بچه ها در سفرهای طولانی یا حتی کوتاه همین است. از آن جایی که چارچوب زمانی شما چندان برای آنها معنادار نیست، آرزو می کنند هر دفعه که این سؤال را می پرسند به آنها جواب زرگری نداده و چیزی بگویید که به مذاقشان خوش بیاید.

رفتار بی قرار جدای از اینکه راهی برای تخلیه انرژی در چنان محیط بسته ای است، شاید روشی است که او برای جلب توجه شما به کار می برد.

بسیاری از والدین برخی اوقات در اتومبیل خود می نشینند تا استراحت نموده به موسیقی گوش دهند و به فکر فرو روند. اما کودکتان مسائل را کمی متفاوت می بیند. او می خواهد با شما حرف بزند، آوازی بخواند یا بازی کند.

اگر ببیند که به او توجه نمی کنید، سؤال های پر غرولندش را به عنوان روشی برای ارتباط با شما به کار می گیرد.

برای اینکه بتوانید سفر با ماشین را برای کودکتان جذاب تر و برای خودتان کم استرس تر کنید، روش درست پاسخ دادن به کودکتان واقعاً به شما کمک می کند.

بهترین روش جواب دادن

وقتی بچه هایمان در اتومبیل هستند، زمانی برای استراحت نیست. بلکه زمانی است که باید از حضور آنها واقعاً لذت برد. اگر فقط به کودکانتان توجه کرده و در طول سفر با آنها مرتبط باشید، به نحوی خیره کننده خواهید دید که غر زدن، سر شاخ شدن و دیگر رفتارهای منفی آنها کاهش بسیاری خواهد یافت.

باید در سفرهای کوتاه تعدادی آواز برای خواندن و تعدادی بازی کوتاه مثل نقطه بازی و اسم فامیل آماده کنید. برای سفرهای طولانی تر، باید کمی بهتر نقشه بکشید. باید آوازهای بیشتر، قصه، سی دی، بازی و خلاصه هر چیزی که سر خودتان و بچه تان را گرم می کند، در اختیار داشته باشید.

شاید تعجب کنید اگر بفهمید که صبوری و آماده بودن در چنین موقعیتی بسیار مهم است. مهم نیست که کودکتان چند مرتبه این سؤال را از شما پرسیده باشد.

حداقل اش این است که شما با هم در ماشین (قطار یا هواپیما) گیر افتاده اید . اگر مثل کودکتان کج خلقی کنید، فقط اوضاع را بدتر می کنید.

قدم بعد این است که زمان باقیمانده سفر را طوری به او بگویید که برایش معنادار باشد. خلاق باشید! با خلاقیت شما، کودکتان نه تنها درک بهتری از زمان خواهد داشت بلکه از این سفر لذت خواهد برد. برای مثال پاسخ های زیر را امتحان کنید.

- مسافرت ما به اندازۀ هشت کارتون تلویزیون طول می کشه، به نظرت کدوم کارتون بهتره؟

- اندازۀ یک زنگ کلاست طول می کشه برسیم. از آوازهایی که تو کلاس می خونید یکیش رو بخون.

- اندازۀ یک شام خوردن طول می کشه برسیم.

البته مهم است که واضح و واقعی زمان را بگویید. گفتن جواب هایی از قبیل "یه کم دیگه ، از بابا بپرس ، زود ، چند دقیقه دیگه" بسیار نامفهوم است و موجب می شود کودک پشت سر هم نق بزند.

به جای این جواب ها مثلاً می توانید بگویید: هنوز دو ساعته دیگه تو راهیم، اندازۀ ۴ تا کارتون؛ وقتی شد یک ساعت دیگه، دوباره بهت می گم، خب حالا بیا نقاشی بکشیم.

در یک سفر کوتاه می توانید بگویید: بیست دقیقه دیگه میشه، اندازۀ اینکه لباستو در بیاری بزاری تو کمد، به دوش بگیری بیایی بیرون و لباست را بپوشی. ده دقیقه دیگه بهت خبر می گم، اون موقع نصف راه رو رفتیم.

نکتۀ آخر اینکه باید انتظار این سؤال را داشته باشید و برای آن آماده شوید. اگر آماده جواب دادن به این سؤال باشید، احتمالش کمتر است که کودکتان علی الخصوص در سفرهای طولانی نق بزند.

در سفرهای طولانی در جاهای بسیاری برای استراحت، دستشویی، میان وعده یا وعدۀ غذا توقف کنید. به نظر ما برای هر دو ساعت رانندگی حدود ۱۵ دقیقه وقت اضافی در نظر بگیرید.

اگر این کار را بکنید، دیگر استرس دیر رسیدن را نخواهید داشت. در واقع خودتان احساس راحتی بیشتری می کنید چون کودکتان می تواند پایش را بکشد و خستگی در کند.

هنگامی که از وسایل نقلیۀ عمومی استفاده می کنید، این مسئله مشهودتر است. به عنوان والدین وظیفه دارید کاری کنید که کودکتان مزاحم بقیه مسافران نشود. ممکن است کار سختی باشد ولی خودتان خواسته اید که با کودکتان سفر کنید. این انتخاب بقیه مسافرها نبوده است که بخواهند جیغ و نق و آشفتگی کودک شما را تحمل کنند.

منبع: کودک آنلاین