پاسخ به پرسش های کودکانه، میشه برام اونو بخری؟

بچه های این گروه سنی ، به خصوص آنهایی که در ابتدای آنند ،هنوز آنقدر بچه هستند که نمیتوانند ارزش واقعی پول را درک کنند.

تونیا و ایزاک ، والیدن جادا ( ۴ ساله ) ، نیکی ( ۷ ساله ) و میسون ( ۹ ساله ) از بردن کودکانشان به هر نوع مغازه ای وحشت دارند. ایزاک با درماندگی گفت (( هیچ فرقی نمی کند سوپرمارکت باشد ، داروخانه یا حتی ابزار فروشی ؛ آنها یک چیز پیدا میکنند که دوست داشته باشند ، بخرند. اگر هم به آنها نه بگوییم ، جیغ و داد ، ونگ ونگ و التماس میکنند. ))

تونیا ادامه داد (( من آنها را به مغازه ی اسباب بازی فروشی نمی برم . چون از هر مغازه ای بدتر است!))

آیا این اوضاع برایتان آشنا نیست؟ بسیاری از والدین با ایزاک و تونیا هم درد هستند. این یکی از پرتعدادترین سوال هایی بود که نه تنها برای این سن ، بلکه برای همه ی گروه های سنی دریافت کردم.

کودکان از صبح تا شب والدین شان را با این درخواست ها محاصره می کنند و بعضی از والدین نمی دانند چکار باید بکنند.

برای اینکه به کودکتان کمک کنید مرحله ی (( برام بخر ، برام بخر )) را پشت سر بگذارد ، باید تلاش و مداومت داشته باشید. اما شما از عهده ی این کار برمی آیید و اگر آموزشتان را در همین سن شروع کرده و به آن بچسبید ، احتمال موفقیت تان بسیار بیشتر است.

کشف معنای سوال

بچه های این گروه سنی ، به خصوص آنهایی که در ابتدای آنند ،هنوز آنقدر بچه هستند که نمیتوانند ارزش واقعی پول را درک کنند. لذا وقتی از شما می خواهند چیزی برایش بخرید ،خواه یک بسته آدامس ، یک اسباب بازی کوچک یا یک عروسک پشمی بزرگ باشد ، قادر نیست تفاوت پولیِ هر کدام از این ها را درک کند.

کودکی که در انتهای این گروه سنی قرار دارد ( هفت یا هشت ساله ) کم کم به طور محدود شروع به درک ارزش پول کرده و شاید بفهمد که یک بسته آدامس کم ارزش تر از یک عروسک پشمی است ، اما هنوز نمیتواند بفهمد چقدر کمتر یا اینکه چنین تفاوتی در خانواده ی شما به چه معناست.

وقتی کودکی کم سن و سال از شما می خواهد برایش چیزی بخرید ، درخواستش هیچ ملاحظه ای به ارزش پول ندارد ، بلکه هر چه هست و نیست او میخواهد اشتیاق اش برای داشتن آن چیز را برآورده کند.

او آنقدر بزرگ شده که بفهمد برای داشتن آن چیز ، باید داد و ستدی صورت بگیرد ( پرداخت پول ) وگرنه نخواهد توانست آن را از مغازه بیرون ببرد. اما هنوز نمی تواند بفهمد که چرا این داد و ستد حال شما را می گیرد.

مفهومی که از نظر شما هیچ شکی در آن نیست ( پول ارزشمند است و نباید آن را برای چیزهای به دردنخور حرام کرد) برای او معنا ندارد و او بی بروبرگرد می خواهد آن شکلات یا اسباب بازی را داشته باشد ( خب چرا پولو از جیبت درنمیاری بدی به اون که پشت صندوق نشسته تا به من اجازه بده این اسباب بازی رو ببرم بیرون ؟)

کودک همچنین از شما می خواهد چیزی که در تلویزیون یا خانه ی دوستش هم دیده را برای او بخرید . در اینجا نیز او هیچ توجهی به قیمت آن چیز ندارد ؛ فقط آن را می خواهد.

بهترین روش جواب دادن

در واقع ، هدف شما در سال های ابتدایی این گروه سنی ( سه تا پنج ساله ) این است که به کودکتان یاد دهید هنگام شنیدن نه عصبانیت خودش را کنترل کند. یعنی این که نمی خواهد روی یاد دادن ارزش پول به او تمرکز کنید.

زمانی که کودکتان از شما می خواهد برایش چیزی بخرید ، اگر به جای استفاده از آن به عنوان موقعیتی آموزشی ، از کوره در روید و عصبانی شوید ، قادر نخواهید بود به او یاد دهید که عصبانیت خودش را کنترل کند.

عکس العمل منفی به رفتار او باعث میشود که در مواجهه با موقعیت های که مورد تمایلش نیست ، الگویش همان رفتار عصبانی شما باشد ( شاید دلیل رفتار کودکتان رفتار عصبانی خود شما است ).

یادتان باشد که او مفهوم خرج کردن را درک نمی کند و اگر به علت نفهمیدن ارزش پول از دست او عصبانی شوید ، باعث نمیشود که ارزش پول را سریع تر درک کند. با ورود کودکتان به سالهای نهایی این گروه سنی ( ۶ تا ۸ سال ) شما قادر خواهید بود مفهوم خرج کردن را به او یاد دهید و آن را در عکس العملتان نسبت به (( بخر ، بخر ، بخر )) گفتن او به کار برید.

بار دیگر ، صبوری و مداومت باعث میشود بتوانید به بهترین نحو مفهوم پول و قناعت را به کودکتان یاد دهید . در اینجا هفت راز را به شما می گویم تا کمکتان کند به بهترین نحو به این سوال پاسخ دهید :

۱. قبل از اینکه همراه کودکتان قدم به مغازه ای بگذارید ، به وضوح به او بگویید که برایش چیزی نخواهد خرید و روی حرفتان بایستید. اگر بعضی وقت ها کوتاه آمدید ، دیگر نباید کودکتان را به خاطر التماس اش سرزنش کنید . هر دفعه ، به این سوال با یک (( نه )) محکم پاسخ گویید مگر این که قبل از ورود به مغازه در مورد چیزی که میخواهید برایش بخرید با او صحبت کرده باشید ؛ خریدتان نباید بخاطر درخواست های لحظه ای او باشد.

۲. رفتار خوب او را با اسباب بازی ، شکلات یا هدایای دیگر پاداش ندهید ، به خصوص وقتی دارید خرید می کنید . کودکتان عادت خواهد کرد که برای رفتار خوب پاداش بگیرد ؛ این عادتِ بدی است. پاداشِ رفتار خوب ، رفتار خوب است و رفتار بد هم پیامدهای منفی خودش را دارد! قبل از این که به هر مغازه ای وارد شوید این را به کودکتان یادآوری کنید.

۳. هنگامی که در اسباب بازی فروشی مشغول خرید هدیه ای برای کس دیگری هستید ، هیچ قانونی وجود ندارد که باید حتما برای او هم (( هدیه ای کوچک )) بخرید. این فرصتی برای کودکتان است که دادن و نه گرفتن ، را یاد بگیرد. قبل از قدم نهادن به مغازه ، این را به کودکتان یادآوری کنید.

۴. هنگامی که کودکتان درخواست می کند چیزی که در تلویزیون یا منزل دوستش دیده را برای او بخرید ، نگویید (( بذا ببینم چی میشه )) یا (( شاید برات خریدم )) و بعد آن را نخرید ، به خصوص اگر واقعا قصد خرید آن را ندارید.

در این باره با کودکتان گفت و گو کنید و به جوابی نهایی برسید ؛ براساس اینکه آیا واقعا چیز بدرد بخوری است یا نه به او جواب مثبت یا منفی بدهید نه اینکه تصمیمتان را براساس اصرارهای او بگیرید. اگر اکنون آمادگی پاسخ دادن به او را ندارید ، بگویید که درباره اش فکر می کنید و نتیجه را بعدا به او می گویید ، و نباید دوباره سوال کند.

۵. وقتی کودکتان به اندازه ی کافی بزرگ شد که مفهوم پول را بفهمد ، جواب (( نه )) شما باید کم کم شامل چنین عبارت هایی باشد : (( این خیلی گرونه )) ، (( امروز پولمون واسه غذای مورد نیازمون می رسه ولی به آبنبات که لازم نداریم نمی رسه )) ، (( دیروز واسه آدامس خریدن برات پول خرج کردم. توی یه هفته همین مقدار آدامس کافیه . هفته آینده دوباره آدامس می خریم )) ، (( تا قبل از عید پول ندام واست اسباب بازی بخرم ؛ دو ماهی میشه . روی تقویم دیواری علامت می ذاریم تا مجبور نشی بپرسی. ))

۶. اکثر بچه های این سن هنوز آنقدر کوچک اند که نمیتوانند مفهوم و ارزش پول توجیبی را درک کنند.

۷. به کودکتان پولِ اسباب بازی و یک جعبه بدهید تا برای خودش (( مغازه بازی )) کند. این بازی به او یاد می دهد مفهوم داد و ستد برای خرید اجناس را درک کند ( البته از او انتظاری نیست که ارزش واقعی پول را درک کند ، جز اینکه بفهمد سکه کم ارزش تر از اسکناس است).

منبع: کودک آنلاین