امنیت برای کودکان، وقتی پا به فرار می گذارد

در طول دوران نوپایی کودکتان احتمالاً دیده‌اید به محض اینکه کودکتان را از ماشین بیرون می‌آورید و روی پیاده‌رو پایین می‌گذارید، او ناگهان پا به فرار می‌گذارد. اما کودکتان فرار نمی‌کند تا به عمد بدرفتاری کند یا از شما سرپیچی کند، او فقط حس جدیدی از استقلال را در ترکیب با پاهایی که می‌توانند بدوند به دست آورده است. کودکان نوپا عاشق احساس آزاد بودن و دویدن در اطرافشان هستند و تا زمانی که شما محل دویدنشان را کنترل می‌کنید می‌توانید این احساس را تشویق کنید. اما برای کنترل و پیشگیری از خطرات احتمال فرارهای ناگهانی کودک چه کاری می‌توانید انجام دهید؟ هرچند هیچ میزان آموزش تضمین نمی‌کند که کودک نوپایتان همیشه به همان اندازه‌ای که باید، محتاط باشد، اما حیاتی است که شما مسئولیت حفظ ایمنی او را برعهده بگیرید. در این مطلب می‌توانید با راهکارهایی در مورد فرار کردن کودکان نوپا و فراهم آوردن یک محیط امن هنگام دویدن فرزندتان آشنا شوید.

نزدیک کودک بمانید
اگر در فضای ایمن و بازی هستید که می‌توانید کودک نوپای خود را ببینید و او هم می‌تواند شما را ببیند، اشکالی ندارد که اجازه دهید جلوتر از شما بدود. اغلب اوقات، اگر شما فریاد نزنید یا به دنبالش ندوید، او خودبه‌خود می‌ایستد، برای دیدن واکنش شما به سمتتان نگاه می‌کند و اگر ببیند که به دنبالش نمی‌روید، به سمت شما برمی‌گردد. اما اگر در محل شلوغ یا نزدیک ماشین‌ها هستید ریسک نکنید، پس بهتر است همپای کودک نوپایتان بدوید، چون بچه‌ها در این سن دوست دارند پنهان شوند و اینکه اجازه دهید از افق دیدتان خارج شوند خیلی خطرناک است و شما هرگز خودتان را نخواهید بخشید اگر کودکتان در میان جمعیت گم شود.

به او نشان دهید که کجاها می‌تواند بدود
به فرزندتان اجازه دهید که در یک محل امن مانند پارکی که در آن از ماشین‌ها در امان است و شما می‌توانید او را از دور ببینید، آزادانه و با سرعتی که خودش می‌خواهد بدود. اما حتی در یک پارک هم جاهایی وجود دارد که باید از دویدن او در آنجا جلوگیری کنید. برای مثال در بوته‌زار یا در جاهای گل‌آلود، اما او این محدودیت‌ها را راحت‌تر می‌پذیرد و سریع‌تر یاد می‌گیرد که خودش مراقب باشد اگر، مکان‌های زیادی وجود داشته باشد که او مجاز است و حتی تشویق می‌شود که در آنها بدود. پیامی که باید به کودکتان انتقال دهید این است که دویدن خوب است اگر، در زمان مناسب و در محل مناسب باشد.

او را مشغول و سرگرم نگه دارید
کودکان نوپا اغلب وقتی در خارج از خانه مشغول انجام کاری هستید پا به فرار می‌گذارند، زیرا حوصله‌شان سر رفته است یا می‌خواهند توجه شما را جلب کنند. سعی کنید کودکتان را در کاری که انجام می‌دهید شرکت دهید تا برایش جالب‌تر شود. مثلاً وقتی از او می‌خواهید تا کمک کند که کالسکه‌اش را هل بدهید. این باعث می‌شود او احساس کند کار مهمی انجام می‌دهد. یا می‌توانید من به کودک بگویید که دستتان را بگیرد، زیرا شما نمی‌دانید کجا می‌روید و اگر او دستتان را نگیرد گم می‌شوید. چون حالا که کودک شما کمی بزرگ‌تر شده است، از اینکه می‌تواند کمک کند خوشحال می‌شود و ممکن است از این حرف که شما ممکن است گم شوید از خنده غش کند.
همچنین سعی کنید با همراه بردن اسباب‌بازی مورد علاقه‌اش، سرعت کودک خود را کم کنید. در دست گرفتن اسباب‌بازی برای تقویت مهارت‌های حرکتی کودکتان هم عالی است و یا هنگام خرید از او بخواهید به شما کمک کند تا یک خوشهٔ موز خوب انتخاب کنید یا چای پرتقال‌ها را در میوه‌فروشی به شما نشان دهد، چون کودکان نوپا عاشق کمک کردن هستند.

توضیح دهید که انتظار دارید او چطور رفتار کند
قبل از بیرون رفتن برای انجام کاری در خارج از خانه به کودک نوپای خود بگویید که انتظار دارید او چگونه رفتار کند. اما اطمینان حاصل کنید که واقعاً آن را به روشنی و با جزئیات برایش توضیح می‌دهید. به جای گفتن «می‌تونی مثل یک پسر بزرگ دست من رو بگیری؟» بگویید: «یادت باشه وقتی توی بازار هستیم، باید دست من رو بگیری». همچنین به یاد داشته باشید که عباراتی مانند «پسر بزرگ» اغلب نتیجهٔ معکوس می‌دهد، چوت کودکان نوپا خیلی راحت برمی‌گردند و می‌گویند: «من نمی‌خوام یه پسر بزرگ باشم!» و نتیجهٔ کار از بین می‌رود.

وقتی رفتار خوبی دارد او را تشویق کنید
هنگامی که کودک در مقابل وسوسهٔ دویدن سریع مقاومت می‌کند، با بیان اینکه چه کاری را خوب انجام داده است رفتار خوبش را تقویت کنید. اما باز هم روشن کنید که منظورتان چه رفتاری است. گفتن اینکه: «تو امروز مثل یه پسر بزرگ رفتار کردی» کافی نیست، بلکه بهتر است رفتار کودک را با بازگو کردنش برای خود او تشویق کنید. مثلاً بگویید: «من واقعاً ممنونم که وقتی صدات زدم، به طرف من برگشتی.»

او را در کالسکه‌اش نگه دارید
در حینی که مرحلهٔ فرار کردن کودک ادامه دارد که معمولاً بین ۱۸ ماهگی تا دو سال و نیم خود به‌ خود فروکش می‌کند، بهتر است تا وقتی از خیابان‌های شلوغ خارج نشده و به جایی مناسب‌تر برای کودکتان مانند پارکی در آن نزدیکی نرسیده‌اید اجازه ندهید فرزندتان راه برود. کالسکه‌های بچه‌ها برای نزدیک نگه داشتن کودکان نو‌پا خیلی مفید هستند ولی از آنجا که برای حفظ ایمنی کمربند کالسکه باید بسته شود، نباید این‌طور برایش به نظر بیاید که شما هر بار به او یک افسار می‌زنید. علاوه بر این، راه‌های زیادی وجود دارد که کاری کنید کوچولوی شما احساس کند یک مسافر است و نه یک زندانی!
پس بهتر است یک اسباب‌بازی برای بازی با او همراه ببرید و وقتی مثلاً برای خرید یا خوردن غذا بیرون از خانه جایی می‌روید، نیازهای کودکتان را مد نظر داشته باشید، چون نشستن برای زمان طولانی می‌تواند برای برخی از کودکان نوپا کاری کاملاً دشوار و چالش‌برانگیز باشد. اگر شما می‌دانید که فرزندتان نمی‌تواند زیاد یک‌جا بنشیند، سعی کنید راهی پیدا کنید تا کارهای وقت‌گیرتر خود را بدون او انجام دهید.

بازی‌هایی را انجام دهید
وقتی کودکتان فرار می‌کند، به جای اینکه به دنبالش بدوید یا سرش داد بزنید، اسمش را با صدای خنده‌دار و کارتونی صدا بزنید یا بازی‌هایی را ترتیب دهید که کارساز باشد. مثلاً بگویید: «فندق کوچولو می‌تونی مامانو بگیری؟» سپس برمی‌گردید و آهسته به سمت دیگری بدوید. این کار برای وسوسه‌ کردن کودک کافی است و خواهید دید که او بلافاصله شروع به دویدن سمت شما می‌کند. بعد کمی دویدنتان را آهسته کنید و اجازه دهید تا به شما برسد و سپس او را بغل کنید و موفقیتش در رسیدن به خودتان را بزرگ جلوه دهید.
برایش دست بزنید و هورا بکشید و سپس کاری را که انجام می‌دادید ادامه دهید. این یک راه عالی برای تغییر اوضاع است، البته اگر کودکتان را قبل از اینکه بگوید: «حالا تو منو بگیر» در آغوش بگیرید. کودکان نوپا دوست دارند که گرفته شوند، زیرا باعث می‌شود احساس امنیت کنند. اما قطعاً شما نمی‌خواهید این بازی را در یک مکان عمومی شلوغ که کودک به راحتی می‌تواند از شما دور بیفتد به یک بازی دوطرفه تبدیل کنید.

از هارنس و آغوشی کودک استفاده کنید
اگر شما یا کودک نوپایتان نیاز به تنوع و کنار گذاشتن کالسکه دارید، دو گزینهٔ ایمن دیگر، آغوشی مخصوص پشت و هارنس هستند. بعضی از مردم احساس می‌کنند که استفاده از هارنس رفتاری تحقیرآمیز با کودکان است یا به نوعی زندانی کردن آنهاست. اما برخی احساس می‌کنند که هارنس بهترین ابزار ممکن برای دادن حس آزادی به کودک و ایمن نگه داشتن اوست. بیشتر کودکان از قرار گرفتن در یک هارنس آن‌قدر ناراحت نمی‌شوند که بزرگسالان از دیدن یک کودک در آن می‌شوند.

او را به خانه ببرید
بردن کودک نوپایتان به خانه فقط به این دلیل که دویده است، لزوماً به او کمک نمی‌کند تا بفهمد چه کار اشتباهی انجام داده است. او می‌تواند رفتن به خانه را به عنوان یک پاداش ببیند یا اصلاً ارتباط بین فرار کردن و برگشتن به خانه را متوجه نشود. با این حال، اگر واقعاً به خاطر اینکه چگونه توانست از شما دور شود، مضطراب و وحشت‌زده‌اید، فکر خوبی است که او را به خانه ببرید تا خودتان کمی آرام شوید.
به عبارت دیگر، کاری را که فکر می‌کنید بهتر است انجام دهید اما تصور نکنید که کودک نوپایتان ارتباط بین فرار کردن از شما و بازگشت فوری به خانه را متوجه می‌شود، چون او ممکن است خیلی کوچک‌تر از آن باشد که این اتفاق را به عنوان عاقبت کارش ببیند و نه زنجیرهٔ عادی حوادث.

وقت خود را برای اخطار دادن هدر ندهید
این یک راهکار قدیمی برای والدین است که قبل از تنبیه به خاطر هر کار اشتباهی که فرزندانشان انجام داده است، سه هشدار قبلی به او بدهند. اما تلاش برای استفاده از این روش برای کودکان نوپا غیرمنطقی است، چون آنها خیلی کوچک‌تر از آن هستند که اهمیت یک سری هشدار را درک کنند. برای کودکان در این سن، یک هشدار بد نیست، اما شمارش معکوس بیهوده است.

داستان‌ها و ترانه‌هایی با محتوای حفظ ایمنی به او یاد بدهید
برای کودک نوپای خود کتاب‌هایی در مورد اهمیت نزدیک ماندن به شما بخوانید یا شعری دربارهٔ ایمنی بسازید تا اهمیت آن را به او بفهمانید، اما این کار را فقط بعد از آن انجام دهید که هر روش دیگری را امتحان کرده‌اید، چون این نوع کارها آخرین چاره هستند، زیرا کودکان با عمل کردن و بازی کردن بهتر از هر روش دیگری مفاهیم را می‌آموزند. همچنین وقتی در بیرون از خانه هستید راه‌های بسیار بهتری برای آموزش کودک نوپایتان به نزدیک ماندن به شما دارید.