انواع اضطراب در کودکان، علائم و درمان
اختلال اضطراب شایع‌ترین بیماری روانی در جهان است و حتی شاهد اضطراب کودکان نیز هستیم.
اختلال اضطراب شایع‌ترین بیماری روانی در جهان است و حتی شاهد اضطراب کودکان نیز هستیم. در واقع، از هر هشت کودک یکی مبتلا به اختلالات اضطرابی است. از آن‌جایی که این بیماری روحی روانی بسیار رایج است، اغلب به عنوان نگرانی یا ناراحتی روزمره‌ی کودکی نادیده گرفته می‌شود، اما اضطراب در کودکان چیزی بیش از یک نگرانی ساده است، و در واقع یک اختلال جدی محسوب می‌شود که به طور معمول نیاز به درمان دارد. کمی اضطراب در دوران کودکی طبیعی است زیرا کودکان هر روز در معرض چیزهای جدید قرار می‌گیرند و وقتی کم کم بزرگ می‌شوند و رشد می‌کنند، تغییرات هورمونی را نیز باید پشت سر بگذارند. نگرانی در مورد نتیجه‌ی امتحانی که قرار است بدهند ممکن است طبیعی باشد، اما می‌تواند به اضطراب امتحان مزمن تبدیل شود یا مثلا وقتی والدین سر کار می‌روند، ممکن است کودک به اختلال اضطراب جدایی مبتلا شود. اما داستان مهم‌تر از این‌ها است. دلایل معمولی وجود دارد که نشان می‌دهند بعضی از کودکان اختلالات اضطراب دارند، در حالی که به نظر می‌رسد برخی دیگر بدون آسیب در دریای زندگی پیش می‌روند.
۱. آیا اضطراب ارثی است؟
بسیاری از کارشناسان معتقدند که اختلالات اضطرابی از یکی از والدین یا پدربزرگ و مادربزرگ‌ها به ارث برده می‌شود و مطالعاتی انجام شده‌است که نتیجه‌شان این نظریه را تایید می‌کند. مؤسسه ملی سلامت روان تأیید می‌کند که ژنتیک قطعا ارتباطاتی با اختلالات اضطرابی دارد اما تنها وجود اختلال اضطرابی در خانواده نیست که سبب بروز آن می‌شود. داشتن یک عضو خانواده با هر نوع اختلال روانی می‌تواند یک عامل خطر باشد، از جمله افسردگی، اختلال وسوا فکری- عملی (OCD)، اختلال کم‌توجهی- بیش فعالی (ADHD) یا اختلال دوقطبی. اختلال اضطراب منتشر (GAD). در ۴۰٪ از افراد دارای GAD که یک عضو از خانواده‌شان دچار یک اختلال روحی است به طور ارثی منتقل می‌شود. کسانی که دارای والدین مبتلا به OCD هستند نیز ۱۰ بار بیشتر از بقیه به این اختلال مبتلا می‌شوند.
۲. عوامل ایجاد اضطراب کودکان
با این حال، فاکتورها و عوامل خطر دیگری برای رخ دادن اضطراب در کودکان وجود دارد. مطالعات نشان می‌دهند که عوامل محیطی می‌توانند تاثیر زیادی داشته باشند بر این‌که آیا فرزندتان اختلال اضطرابی داشته باشد یا نه. به عنوان مثال، زندگی در یک خانواده‌ی مضطرب یا با یک پدر یا مادری که سوء مصرف الکل یا مواد مخدر دارد، می‌تواند یک پیشگامی برای بروز اختلالات اضطرابی در کودکان باشد. به نظر می‌رسد این علت بروز اختلالات اضطرابی نسبت به علل ارثی شایع‌تر است. حوادث ترسناک و هولناک در زندگی یک کودک مانند مرگ یک دوست، طلاق، مورد زورگویی واقع شدن یا فجایای طبیعی مانند گردباد، طوفان یا سیل نیز می‌تواند تأثیر مهمی در ایجاد برخی از انواع اختلالات اضطرابی مانند GAD یا اختلال اضطراب جدایی داشته باشد. عدم تعادل شیمیایی مغز نیز می‌تواند منجر به بروز اختلالات اضطرابی شود زیرا ممکن است مغز را دچار آسیب کند یا سبب بروز اختلالات دیگری شود.
۳. اضطراب جدایی در کودکان
اضطراب جدایی یک نوع نسبتا شدید اضطراب در کودکان است که باعث ترس بسیار زیاد یا نگرانی شدید کودک می‌شود زمانی که والدین از پیش او می‌روند. به عنوان مثال، هنگامی که یک پدر و مادر سر کار می‌روند یا مجبور هستند برای مدتی کودک را ترک کنند. آیا تا به حال متوجه شده‌اید زمانی که فرزندتان را پیش پرستار یا در مهد کودک می‌گذارید، او گریه می‌کند؟ این طبیعی است و معمولا بعد از یک مدت تمام می‌شود. با این حال، اگر فرزند شما همچنان گریه کند و ناگهان دچار خشم و عصبانیت شدید شود یا به مدت چند ساعت پس از جدایی، بدتر شود، یا هر بار که آن‌ها را ترک می‌کنید اوضاع همی باشد، ممکن است فرزندتان به اضطراب جدایی مبتلا باشد. در این‌جا چند نشانه اضطراب جدایی در کودکان را می‌بینید:
- وقتی پدر و مادر بچه را ترک می‌کنند، او ترس یا پریشانی مداوم دارد
- کودک نگرانی بیش از حد در مورد از دست دادن یکی از والدین یا یکی از عزیزان‌اش دارد
- دائما نگران این است که گم شود یا والدین‌اش او را رها کنند
- از رفتن به بیرون یا ترک خانه به هر دلیلی امتناع می‌کند
- از تنها ماندن می‌ترسد
- نمی‌پذیر که باید به تنهایی بخوابد
- کابوس‌های تکراری در مورد جدایی دارد
- علائم جسمی مانند حالت تهوع، استفراغ، سردرد و سرگیجه دارد
۴. اختلال اضطراب اجتماعی در کودکان
حدود نیمی از افراد در ایالات متحده از یک اختلال اضطرابی رنج می‌برند و بیش از نیمی از آن‌ها زیر ۱۱ سال سن دارند. تقریبا ۸۰٪ ۲۰ ساله یا کم‌تر هستند. هرچند، اختلال اضطراب اجتماعی چیزی بیش از خجالتی بودن است؛ بلکه در واقع ترس شدیدی که از مورد انتقاد یا قضاوت دیگران قرار گرفتن دارید و نگرانی شدید است به حدی که زندگی روزمره شما تحت تاثیر قرار بگیرد. برخی از نشانه های اختلال اضطراب اجتماعی در کودکان عبارتند از:
- دوری از افراد یا موقعیت‌های اجتماعی
- صرف ساعت‌ها یا روزها به نگرانی در مورد اشتباهی که ممکن است در یک رویداد اجتماعی در آینده رخ دهد
- جدا کردن خود از دیگران، دوری از عزیزان و خانواده
- سرزنش کردن یا دست پایین گرفتن خود به طور مداوم
- مرور کردن مداوم اتفاقات در ذهن، و فکر کردن به تمام چیزهایی که باید به طور متفاوتی انجام می‌شدند
- انتظار بدترین اتفاق را از همه‌‌ی رویدادها و موقعیت‌های اجتماعی داشتن
- علائم جسمی مانند سردرد، حالت تهوع، رعشه یا لرزش، ضربان قلب سریع، گر گرفتن و تعریق
- اجتناب از رفتن به مدرسه یا محل کار
۵. اختلال اضطراب امتحان
براساس مطالعات انجام شده، اضطراب امتحان در حال افزایش است و برای بسیاری از دانش‌آموزان در دوران ابتدایی شروع می‌شود. با فشار والدین روی فرزندان برای آوردن بهترین نمره و گرفتن بهترین نتیجه و فشاری که کودک از طرف همتایان خود دریافت می‌کند، تغییرات هورمونی و حجم زیاد تکالیف، امروزه اضطراب امتحان شایع‌تر از هر زمان دیگری است. و البته این اختلال فقط به مدرسه‌ی ابتدایی محدود نمی‌شود و ممکن است در دانش‌آموزان دبیرستانی و کالج هم رخ بدهد. والدینی که به طور ناخواسته به فرزند خود فشار می‌آورند تا همیشه نمره‌ی کامل بگیرد یا در درس خاصی بهتر عمل کند، می‌توانند باعث شوند که کودک فشارهای فراوانی در مورد نمراتش داشته باشد، زیرا نمی‌تواند هر بار نمره‌ی کامل را به دست آورد. ترس از شکست می‌تواند باعث ایجاد اضطراب فراوانی در کودک شود، و نتیجه‌ی آن گرفتن نمرات بد خواهد بود تنها به این دلیل که نمی‌توانند متمرکز شوند یا به حدی از دادن جواب غلط به سوالات ترسیده‌اند که دچار پریشانی زیادی هستند. برخی از علائم اضطراب امتحان عبارتند از:
- دشواری در تمرکز
- افکار منفی
- مقایسه خودتان با دیگران
- عزت نفس پایین
- احساس ترس و بیچارگی هنگام دادن امتحان
- علائم جسمی مانند عرق کردن، نفس کم آوردن، تند شدن ضربان قلب، لرز، سردرد و حالت تهوع
۶. اختلال اضطراب منتشر (GAD) در کودکان
GAD یکی از شایع‌ترین انواع اختلالات اضطرابی است و حدود ۱۸٪ از جمعیت را تحت تاثیر قرار می‌دهد. خوشبختانه، این نوع اختلال به خوبی قابل درمان است، اما باید ابتدا علائم را تشخیص دهید. برخی از نشانه‌های اصلی GAD عبارتند از:
- نگرانی و عصبی بودن شدید
- نگرانی بیش از اندازه در مورد همه چیز
- رها نکردن چیزها
- فکر کردن به بدترین سناریوهای ممکن
- احساس تهدید حتی زمانی که هیچ تهدیدی وجود ندارد
- مشکلات خواب
- مشکل عدم تمرکز
- عدم توانایی خلاص شدن از افکار منفی که وجود ندارند
- ناتوانی در تصمیم‌گیری
- خستگی
- رعشه یا لرزش
- بی‌قرار یا مدام گوش به زنگ بودن
- ضربان قلب خیلی تند
- سرگیجه یا غش کردن
۷. چگونه اضطراب کودکان را درمان کنیم
راه‌های زیادی برای درمان اضطراب در کودکان وجود دارد، خواه اضطراب اجتماعی، اختلال اضطراب منتشر، اضطراب جدایی و اضطراب امتحان باشد و خواه هر نوع دیگری از اختلالات اضطرابی. اولین و رایج‌ترین شیوه‌ی درمانی، رفتاردرمانی شناختی یا CBT است. این نوع درمان به نوعی گفتکو درمانی است که به شما کمک می‌کند تا افکار و باورهای ناسالم کودک‌تان را تغییر دهید یا آن‌ها را به چالش بکشید تا بتوانید احساسات و اعمال او را بهبود ببخشید. CBT با آموزش تکنیک‌های جدید برای مقابله با استرس، شناسایی احساسات، حل مسائل عاطفی، مقابله با حس فقدان یا اضطراب و تمرین مهارت‌هایی برای افزایش مثبت‌گرایی، به درمان اضطراب کمک می‌کند.
۸. درمان اضطراب در کودکان با استفاده از دارو
روش دیگری برای درمان اضطراب استفاده از داروهایی مانند داروهای ضدافسردگی (بازدارنده‌های بازجذب سروتونین) SSRI است از جمله لکساپرو، سلکسا، پاکسیل، سرترالین یا پروزاک. کودکانی که اخیرا یک حادثه‌ی تهاجمی یا حملات شدید اضطرابی را تجربه کرده‌اند نیز می‌توانند با داروهای اضطراب بنزودیازپین مانند کلونوپین، زنکس یا لورازپام درمان شوند. هرچند بسیاری از والدین در مورد استفاده از دارو برای فرزندشان نگران هستند، اما جایگزین آن‌ها ممکن است برای کودک بسیار بدتر باشد. به عنوان مثال، اگر فرزند شما هر روز رنج می‌برد و قادر به داشتن یک زندگی سازنده یا شاد نیست و پزشک شما دارویی را توصیه می‌کند که می‌تواند کمک‌کننده باشد، چه مشکلی وجود دارد؟ از آن‌جایی که دارو مورد آزمایش قرار گرفته و معلوم شده که خطری ندارد، امتحان کردن آن قطعا ارزشش را دارد. چندین هفته طول می‌کشد تا داروهای ضد افسردگی تاثیر خود را روی بدن کودک بگذارند، در حالی که بنزودیازپین‌ها بلافاصله کمک می‌کنند، اما تاثیر آن‌ها تنها برای مدت کوتاهی دوام دارد. خیلی ساده باید جوانب مثبت و منفی، و همین‌طور عوارض جانبی و خطرات داروها را در نظر بگیرید و بعد به نتیجه برسید.
۹. برنامه‌های درمانی برای کودکان
این احتمال وجود دارد که اگر فرزند شما اختلال اضطرابی داشته باشد، استفاده از درمان‌ها و داروها در کنار هم می‌تواند بهترین برنامه‌ی درمانی باشد. انواع مختلفی از درمان‌ها وجود دارد، اما به نظر می‌رسد یکی از موثرترین موارد برای کودکان بالای ۱۰ سال درمان باشد است. از آن‌جایی که اکثر نوجوانان با اینترنت و دستگاه‌های الکترونیکی مانند تبلت و گوشی‌های هوشمند بزرگ شده‌اند و برای صحبت کردن در مورد احساسات‌شان مشکل دارند، درمان آنلاین برای آن‌ها ساده‌تر است. و آنچه آسان‌تر است، موثرتر هم است. به عنوان مثال، یک کودک مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی برای صحبت کردن رو در رو درباره‌ی احساسات و افکار خود راحت نیست. با ایمیل، چت و پیامک، کودک شما بسیار راحت‌تر می‌شود و می‌تواند راحت‌تر حرف‌ها و احساسات‌اش را بیان کند.
۱۰. درمان سریع‌تر و آسان‌تر
فرقی نمی‌کند که کودک شما از کدام نوع اختلال اضطرابی رنج می‌برد، به هر حال باید در اسرع وقت برای درمان او اقدام کنید. سال‌های اولیه‌ی زندگی زمانی است که کودکان عادت‌هایی را توسعه می‌دهند که برای باقی زندگی‌شان به آن‌ها تکیه می‌کنند، و اگر شما به آن‌ها آموزش بدهید که درمان می‌تواند کمک‌شان کند، آن وقت در صورتی که نیاز به کمک دارند، راحت‌تر موضوع را با شما در میان خواهند گذاشت. و با درمان آنلاین، نیازی به قرار ملاقات وجود ندارد، و کودک شما می‌تواند هر زمان که بخواهد، ۲۴ ساعت در روز، هفت روز در هفته و بدون ترک خانه، با پزشک یا مشاور خود ارتباط برقرار کند.
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼