علت تقلید در کودکان، ناشی از چیست؟
اگر این رفتارها در کودکتان کنترل نشود، احتمالا در آینده کودک پرخاشگری خواهد شد. باید دقت بیشتری در رفتارهایتان با کودک داشته باشید.
سوال مخاطب نینیبان: سلام من یک پسر دو سال و چهار ماهه دارم با بچه های بزرگ از خودش بازی می کند و از آنها تقلید می کند ولی بچه های کوچکتر از خودش را هل می دهد و می زند و بعد شروع به گریه می کند و یک مشکل دیگر این که وقتی گریه می کند صدایش را خیلی بلند می کند و سرش را هم به زمین می زند. نمی دانم چکار کنم تا این مشکلاتش برطرف بشود لطفا راهنماییم کنید ممنون.
پاسخ دکتر پرویز رزاقی، روانشناس بالینی و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران:
اگر این رفتارها در کودکتان کنترل نشود، احتمالا در آینده کودک پرخاشگری خواهد شد. باید دقت بیشتری در رفتارهایتان با کودک داشته باشید. در ضمن اگر کودکتان با کودکانی که فاصله سنی بین 2 تا 3 سال بزرگتر از او را دارند (اختلال سنی دو برابری)، همبازی است، مشکلی نیست ولی اگر همبازیهایش بیشتر از این سن دارند، اجازه بازی با این کودکان را ندهید. در روانشناسی اصلی وجود دارد به نام جلوگیری از بروز رفتار. یعنی اجازه رفتار غلط به کودک داده نشود بنابراین شما باید کنترل بیشتری روی رفتارهای او داشته باشید تا بازی منجر به دعوا نشود. در ضمن، نباید در محیط خانه او به همه خواسته هایش برسد، شما باید گاهی او را با «نه شنیدن» مواجه کنید. کودک باید یاد بگیرد در بازی اختلاف نظر و دعوا وجود دارد پس باید کوتاه بیاید. اگر عروسکی یا ماشینی را از کودکی گرفته و با آن بازی کرده است، وقتی صاحبش آن را میخواهد باید پس بدهد. بهتر است کنار کودک حین بازی بنشینید و روش ارتباط و بازی کردن را در حین بازی به او یاد بدهید. کمی صبور باشید، رفع این مشکل نیازمند گذشت زمان است. زمانی هم که می بینید هنگام بازی کردن، کودکی را هل می دهد، اصل جلوگیری از بروز رفتار را اعمال کنید و به او متذکر شوید که هل دادن روش بازی کردن نیست و اگر می خواهد که کودک مقابل برایش کاری انجام دهد، باید درست از او بخواهد. زمانی هم که سرش را به زمین می کوبد، با گذاشتن دستتان روی پیشانی کودک جلوی این رفتار کودک را بگیرد و اجازه ندهید. اجازه ندهید با این روش ها بخواهد امتیاز بگیرد و به خواسته اش برسد. اگر هم جیغ زد گریه کرد و خواست از این روش توجه شما را جلب کند، به رفتارهایش توجهی نکنید و به او بگویید وقتی سرت را به زمین نکوبیدی، گریه نکردی و جیغ نزدی، به حرف هایت گوش می دهم. با به کار بردن این الگوی تربیتی انتظار می رود مشکل کودک برطرف شود.
پاسخ دکتر پرویز رزاقی، روانشناس بالینی و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران:
اگر این رفتارها در کودکتان کنترل نشود، احتمالا در آینده کودک پرخاشگری خواهد شد. باید دقت بیشتری در رفتارهایتان با کودک داشته باشید. در ضمن اگر کودکتان با کودکانی که فاصله سنی بین 2 تا 3 سال بزرگتر از او را دارند (اختلال سنی دو برابری)، همبازی است، مشکلی نیست ولی اگر همبازیهایش بیشتر از این سن دارند، اجازه بازی با این کودکان را ندهید. در روانشناسی اصلی وجود دارد به نام جلوگیری از بروز رفتار. یعنی اجازه رفتار غلط به کودک داده نشود بنابراین شما باید کنترل بیشتری روی رفتارهای او داشته باشید تا بازی منجر به دعوا نشود. در ضمن، نباید در محیط خانه او به همه خواسته هایش برسد، شما باید گاهی او را با «نه شنیدن» مواجه کنید. کودک باید یاد بگیرد در بازی اختلاف نظر و دعوا وجود دارد پس باید کوتاه بیاید. اگر عروسکی یا ماشینی را از کودکی گرفته و با آن بازی کرده است، وقتی صاحبش آن را میخواهد باید پس بدهد. بهتر است کنار کودک حین بازی بنشینید و روش ارتباط و بازی کردن را در حین بازی به او یاد بدهید. کمی صبور باشید، رفع این مشکل نیازمند گذشت زمان است. زمانی هم که می بینید هنگام بازی کردن، کودکی را هل می دهد، اصل جلوگیری از بروز رفتار را اعمال کنید و به او متذکر شوید که هل دادن روش بازی کردن نیست و اگر می خواهد که کودک مقابل برایش کاری انجام دهد، باید درست از او بخواهد. زمانی هم که سرش را به زمین می کوبد، با گذاشتن دستتان روی پیشانی کودک جلوی این رفتار کودک را بگیرد و اجازه ندهید. اجازه ندهید با این روش ها بخواهد امتیاز بگیرد و به خواسته اش برسد. اگر هم جیغ زد گریه کرد و خواست از این روش توجه شما را جلب کند، به رفتارهایش توجهی نکنید و به او بگویید وقتی سرت را به زمین نکوبیدی، گریه نکردی و جیغ نزدی، به حرف هایت گوش می دهم. با به کار بردن این الگوی تربیتی انتظار می رود مشکل کودک برطرف شود.
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼