وابستگی شدید کودک به پدر، راه خلاصی
اگر شما قوی و محکم برخورد کنید، او گریه هایش را کم می کند، زیرا متوجه می شود، اینجا دیگر این ابزار به کارش نمی آید.
پرسش: پسرم 4 سال دارد و پدرش آتش نشان است و ۲۴ ساعت کامل منزل نیست و ۴۸ ساعت را آزاد است که البته ظهرها می آید منزل و پسرم شدید به پدرش وابسته است. می خواستم برای اینکه سال دیگه راحت تر به پیش دبستانی برود از امسال به مهد کودک برود که متاسفانه ۶ روز به یک مهد رفت که روز آخر متوجه شدم پسرم ۲ ساعت کامل گریه می کرده و با وجود اینکه من پایین نشسته بودم به من تحویلش ندادن و گذاشتن گریه کنه و خانمی که اون ها رو دستشویی می برده باهاش بد رفتار می کرده. به همین خاطر پسرم را از مهد بیرون آوردم و به مهد جدید بردم.
روز اول خوب بود تا اینکه تعطیلی آلودگی هوا شد و امروز که مجدد بردم شدیدا جیغ می زد و گریه می کرد و حتی حاضر نشد کادویی که خودم گرفته بودم و به مربی داده بودم را بگیرد فقط می خواد به اتاق بازی بره که اون هم امکان پذیر نیست که هر موقع دوست داشته باشه بره چون زمان مشخصی دارد. از طرفی تحمل شنیدن صدای گریه هاش و دیدن ناراحتیش رو ندارم خیلی ها می گن بزارم گریه کنه اشکال نداره و بعضی ها هم می گن تا سال دیگه که می ره پیش دبستانی بزارم در خانه بماند. اینقدر شب تا صبح التماسم می کنه که نبرمش مهد خودم کلافه می شم. البته جلوش کم نمیارم و از خوبی های مهد براش می گم. راستی صبحه ا می خوام با پدرش ببرم مهد کودک که ۲ بار این کار را کردم و خیلی سخت و با گریه از پدرش جدا شد.
پاسخ: اگر فرزند شما متوجه شود با گریه می تواند به خواسته خودش برسد، مطمئن باشید، این موضوع در سال آینده با شدت بیشتر تکرار می شود. پس بهتر هست به خاطر او تحمل کنید و خیلی قاطع بخواهید با مربی مهد و مهدش همکاری کند. بدین شکل که شب ها اگر التماس کرد، به او بگویید او نیز مانند دیگر کودکان باید زمانی را در مهد باشد و آموزش ببیند.
ساعات اولیه مهد باید کوتاه باشد. بعد به مرور که عادت نمود، ساعت طولانی تر شود. مثلا ابتدا یک ساعت، بعد دو ساعت و همینطور ظرف چند هفته به زمان مناسب برسانید. اگر شما قوی و محکم برخورد کنید، او گریه هایش را کم می کند، زیرا متوجه می شود، اینجا دیگر این ابزار به کارش نمی آید.
روز اول خوب بود تا اینکه تعطیلی آلودگی هوا شد و امروز که مجدد بردم شدیدا جیغ می زد و گریه می کرد و حتی حاضر نشد کادویی که خودم گرفته بودم و به مربی داده بودم را بگیرد فقط می خواد به اتاق بازی بره که اون هم امکان پذیر نیست که هر موقع دوست داشته باشه بره چون زمان مشخصی دارد. از طرفی تحمل شنیدن صدای گریه هاش و دیدن ناراحتیش رو ندارم خیلی ها می گن بزارم گریه کنه اشکال نداره و بعضی ها هم می گن تا سال دیگه که می ره پیش دبستانی بزارم در خانه بماند. اینقدر شب تا صبح التماسم می کنه که نبرمش مهد خودم کلافه می شم. البته جلوش کم نمیارم و از خوبی های مهد براش می گم. راستی صبحه ا می خوام با پدرش ببرم مهد کودک که ۲ بار این کار را کردم و خیلی سخت و با گریه از پدرش جدا شد.
پاسخ: اگر فرزند شما متوجه شود با گریه می تواند به خواسته خودش برسد، مطمئن باشید، این موضوع در سال آینده با شدت بیشتر تکرار می شود. پس بهتر هست به خاطر او تحمل کنید و خیلی قاطع بخواهید با مربی مهد و مهدش همکاری کند. بدین شکل که شب ها اگر التماس کرد، به او بگویید او نیز مانند دیگر کودکان باید زمانی را در مهد باشد و آموزش ببیند.
ساعات اولیه مهد باید کوتاه باشد. بعد به مرور که عادت نمود، ساعت طولانی تر شود. مثلا ابتدا یک ساعت، بعد دو ساعت و همینطور ظرف چند هفته به زمان مناسب برسانید. اگر شما قوی و محکم برخورد کنید، او گریه هایش را کم می کند، زیرا متوجه می شود، اینجا دیگر این ابزار به کارش نمی آید.
منبع:
تبیان
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼