راه حل برای درمان نازایی، حتما بخوانید

همیشه درصدی از بیماران نابارور علی‎رغم استفاده از روش‎های دارویی و یا ART قادر به داشتن فرزند نخواهند بود.

همیشه درصدی از بیماران نابارور علی‎رغم استفاده از روش‎های دارویی و یا ART قادر به داشتن فرزند نخواهند بود. دو راه حل اساسی دیگر برای این زوج‎های نابارور باقی می‎ماند: پذیرش فرزندخوانده یا ادامه زندگی مشترک بدون فرزند. فرزندخواندگی علاوه‎بر نوع‎دوستی مذهبی و تکلیف اجتماعی، برای سلامت خود زوج‎های نابارور نیز از اهمیت زیادی برخوردار است. در صورت عدم انتخاب این راه، زوجین می‎توانند با تقویت روابط عاطفی و روانی به زندگی مشترک ادامه دهند.

ناباروری به‎عنوان نقصی بدنی در نظر گرفته می‎شود که ریشه در کمبودی اکتسابی، وراثتی و با مادرزادی دارد و چنانچه بتواند کنش باروری فرد را تحت تأثیر جدی قرار دهد، می‎تواند ناتوانی و یا کم‎توانی در باروری فرد را به‎دنبال داشته باشد.

با وجود اینکه امروزه بسیاری از این مشکلات قابل حل هستند اما موفقیت درمان‎های پزشکی نسبی بوده و به‎طور قطعی و کامل نمی‎تواند موضوع نیاز به فرزند را برای تمامی بیماران نابارور برطرف سازد. بنابراین درصدی از بیماران نابارور علی‎رغم استفاده از روش‎های دارویی و یا ART قادر به داشتن فرزند نخواهند بود.

دو راه حل اساسی برای این زوج‎های نابارور باقی می‎ماند:

پذیرش فرزندخوانده

ادامه زندگی مشترک بدون فرزند

فرزندخواندگی به‎ویژه در فرهنگ ایرانی و اسلامی ما از جایگاه و اهمیت بسیار زیادی برخوردار است اما در حال حاضر در نزد خانواده‎ها (به‎ویژه زوج‎های نابارور و اطرافیان آن‎ها)، به‎خوبی مورد توجه قرار نگرفته است.

زوج‎های نابارور باید تشویق شوند تا از خدمات پزشکی و درمانی به‎عنوان اولین راه حل استفاده نمایند و تا جایی که ممکن است، داشتن فرزند را به‎طور طبیعی تجربه کنند؛ اما از همان ابتدا و در کنار خدمات پزشکی و درمانی، راه حل دوم نیز ‎باید برای آن‎ها مطرح شود.

فرزندخواندگی جدای از نوع‎دوستی مذهبی و تکلیف اجتماعی، برای سلامت خود زوج‎های نابارور نیز از اهمیت بسیاری برخوردار است.

محبت یک نیاز دوطرفه است که هم محبت‎کردن و هم محبت دیدن را به‎طور توأم در بر دارد.

بنابراین جدای از اینکه کودکان بی‎سرپرست به محبت نوازش گرم و صمیمانه والدین فرزندپذیر نیازمند هستند، پدران و مادران نیز به همان نسبت به نثار و تقدیم محبت خود به فرزند خوانده‎ها محتاجند و سلامت روانی و خانوادگی را برای آن‎ها به ارمغان خواهد آورد.

بنابراین هرچند مقوله‎ فرزندخواندگی در جامعه ما با دشواری‎هایی به‎لحاظ قانونی روبه‎رو است اما نه‎تنها پس از درمان پزشکی ناموفق، بلکه باید همراه با این درمان‎ها برای زوج‎های نابارور مطرح شود و آمادگی روانی و عاطفی لازم را برای آن‎ها پدید آورد تا با این پدیده، با نگرشی مثبت برخورد کنند.

در جامعه ما، موضوع فرزندخواندگی مشکل عمده خود زوج‎های نابارور نیست، بلکه مهم عدم پذیرش منطقی و معقول از طرف خویشان و اطرافیان آن‎ها است که موضوع فرزندخواندگی را با دشواری مواجه می‎سازد.

خدمات روانشناسی و مشاوره می‎تواند نقش مؤثری در ایجاد نگرش مثبت در زوج‎های نابارور، تنظیم و تصحیح روابط خانوادگی ایفا نماید.

راه حل دیگری که باید برای زوج‎های نابارور به‎عنوان فرآیند سومی در حل مسئله ناباروری به آن توجه گردد، زندگی مشترک بدون فرزند است. چنانچه مراحل اول (درمان پزشکی) و دوم (فرزندخواندگی) نتواند مسئله زوج‎های نابارور را حل نماید، باید به زندگی مشترک بدون فرزند نیز به‎عنوان راه حل سوم اندیشید.

اگرچه وجود فرزند (چه فرزند ژنتیکی و چه به صورت فرزندخوانده) زندگی زن و مرد را کامل می‎نماید و کانون خانواده را مستحکم می‎سازد اما چنانچه به‎قدر کافی روابط عاطفی و روانی زوج نابارور محکم باشد و خود در این رابطه با مشکلی مواجه نباشند و بیشتر با فشارها و طعنه‎های خویشان و اطرافیان روبه‎رو باشند، می‎بایست به تقویت روابط عاطفی و روانی زوج نابارور پرداخته شود تا زندگی مشترک آن‎ها از گزند طعنه‎ها و ایما و اشاره‎های اطرافیان مصون نگاه داشته شود.

زن و شوهری که یکدیگر را دوست دارند و صرف‎نظر از فرزند، برای یکدیگر ارزش و شخصیت انسانی قائل هستند، این توانایی را دارا هستند که به زندگی مشترک خود ادامه دهند و از ارزش‎های انسانی یکدیگر بهره‎مند شوند.

تقویت روابط عاطفی و روانی میان زوج‎های نابارور می‎تواند به کمک خدمات مشاوره و روانشناسی صورت گیرد.