تیکه انداختن به همسر، جیگر آدمو می سوزونه

زندگی مشترک چارچوب خاص خودش را دارد و این وظیفه زوجین است که پایه‌های آن را متزلزل نکنند. در میان تمام عواملی که ممکن است کلیت یک زندگی را تهدیدکنند، «تیکه انداختن» جایگاه شاخصی دارد! این عادت بد که غالبا به شکل جملات آزاردهنده ظاهر می‌شود، روابط زوجین را به مرور زمان تیره و تار می‌کند. به اعتقاد روانشناسان خانواده، تیکه انداختن یا همان متلک گفتن در فرهنگ ما، گفتن مسائلی است که غالباً ساخته ذهن ما است و حقیقت ندارد. متأسفانه، تقریبا تمامی افراد کمابیش تمایل دارند که به صورت کنایه‌آمیز صحبت کنند!

روانشناسان معتقدند که با کنایه صحبت کردن، در حقیقت روشی برای ایجاد ارتباط است. از همان ابتدای رابطه ما تیکه انداختن را آغاز می‌کنیم اما این بار به شیوه‌ای کاملا مثبت. به این ترتیب ما برای طرف مقابل خود تمام ویژگی‌های یک انسان برجسته را قائل می‌شویم، به وی نزدیک می‌شویم و در حقیقت به او انس می‌گیریم. البته این یک وضعیت کاملا ایده‌آل است که معمولا همیشگی نیست و ادامه ندارد.

عادت تیکه انداختن، در زندگی زناشویی چه تبعاتی خواهد داشت؟

روانشناسان خانواده معتقدند هر قدر که کنایه‌های مثبت روابط میان زوجین را مستحکم می‌کند و تمایل آن‌ها به با هم بودن را افزایش می‌دهد، کنایه‌های منفی روابط آن‌ها را خدشه‌دار می‌سازد. وقتی شما با شریک زندگی‌تان به شکل بدی دو پهلو صحبت می‌کنید، سوءتفاهم‌هایی بر روابط شما سایه خواهد انداخت که بدون شک تهدیدی برای زندگی مشترکتتان خواهد بود. کنایه‌های منفی غالبا در شکل بهانه‌جویی به زبان می‌آیند و برداشت نادرست شما از حقیقت هستند.

تیکه انداختن تبعات روانشناسانه غیرقابل جبرانی به همراه خواهد داشت. زمانی‌که این رفتار در اثر افراط در انجام آن، به شکل یک عادت درمی‌آید، جوی پر از شک، تردید و بی‌اعتمادی بر خانواده حاکم می‌شود. در این وضعیت کانون خانواده به لحاظ روانشناسی، متحمل آسیب‌های جدی می‌شود. کم‌کم این حس در میان زوجین به وجود می‌آید که دیگر یکدیگر را نمی‌شناسند، حرف هم را نمی‌فهمند و دیگر علاقه‌ای به یکدیگر ندارند. در این میان اگر یکی از زوجین آسیب‌پذیرتر باشد، اصطلاحا به لاک خود فرو می‌رود و از شریک زندگی‌اش دور و دورتر می‌شود و در بدترین حالت چه بسا جدایی در میان زوجین رخ بدهد!

اما با تمام این تفاصیل، روانشناسان معتقدند که خنثی‌کردن اثرات این قبیل سخنان کنایه‌آمیز، در عمل شدنی است و کار دور از دسترسی نمی‌باشد. البته همه چیز بستگی به این دارد که هر یک از زوجین تا چه حد می‌تواند خود را با واقعیت پیش رو تطبیق دهد. در حقیقت مشکلات زمانی پدیدار می‌شوند که یکی از زوجین، به ‌علت غرور یا به ‌علت عدم شناخت فردی یا عدم شناخت شریک زندگی‌اش، خود را حق به جانب بداند. نتیجه این‌که کانون خانواده در محاصره یک جو روانی آلوده قرار می‌گیرد و چه بسا متلاشی می‌شود. به همین دلیل عقل حکم می‌کند که گرفتار سخنان کنایه‌آمیز نشوید!

چاره چیست؟

اگر در معرض سخنان کنایه‌آمیز قرار گرفتید، اولین مرحله این است که علت‌یابی کنید. اگر این سخنان بارها و بارها از جانب شریک زندگی‌تان تکرار شدند، بدون شک رابطه شما آسیب جدی خواهد دید بنابراین منطق حکم می‌کند که علت این وضعیت را پیدا کنید. این مرحله را جدی بگیرید و به آن به عنوان راه درمان رابطه زناشویی خود بنگرید.

اگر بپذیریم که در زندگی، سخنان کنایه‌آمیز اجتناب‌ناپذیر هستند و نیز خود ما هستیم که به آن‌ها دامن می‌زنیم، در آن صورت بهتر می‌توانیم با شریک زندگی‌مان صحبت کنیم. بنابراین با یکدیگر حرف بزنید! از هم عذرخواهی کنید! اگر با تیکه‌های خود طرفتان را ناراحت کرده‌اید، ابراز پشیمانی کنید و ایمان داشته باشید که با این کار خوار و خفیف نخواهید شد بلکه بالعکس، بار منفی حاکم بر زندگی را کم خواهید کرد.

در جهان امروز که عصر ارتباطات به شمار می‌رود، بدون شک همه ما زیاد صحبت می‌کنیم و چه بسا گاهی اوقات در حرف زدن زیاده‌روی هم می‌کنیم. به این ترتیب امکان این‌که به بی‌راهه برویم و گاهی اوقات با تیکه و کنایه نیز صحبت کنیم، ‌بسیار بالا می‌رود. بدون شک در زندگی هنرمند واقعی کسی‌ است که در برخورد با چنین شرایطی، عاقلانه فکر کند. برای عاقلانه فکر کردن باید خودتان و شریک زندگی‌تان را به خوبی بشناسید. با این خودشناسی، یکدیگر را کمتر آزار خواهید داد و مرزهای آسیب‌پذیری همدیگر را بهتر درک خواهید کرد و در نتیجه امکان مشاجره میان شما به حداقل ممکن می‌رسد. در یک کلام، بکوشید تا یکدیگر را آنطور که واقعا هستید، بشناسید، بپذیرید و دوست بدارید تا به کمال برسید...