وابستگی کودک به والدین، راه چاره

والدین گاهی وقتی می بینند که کودک نوپایشان به آنها چسبیده و گاهی آنها را فراموش می کند...

والدین گاهی وقتی می بینند که کودک نوپایشان به آنها چسبیده و گاهی آنها را فراموش می کند ، تعجب می کنند. آنها از خودشان می پرسند که چرا یکدفعه کودکشان از مادرش جدا می شود و بلافاصله برمی گردد تا ببیند مادرش هنوز آنجا هست یا خیر.

این کار کودک در نتیجه ی نگرشی است که او به دنیای اطراف خودش دارد . وقتی کودک تازه راه رفتن را یاد می گیرد ، از این کار لذت می برد و احساس استقلال می کند. او از راه رفتن لذت می برد و فکر می کند که دنیا در دستان اوست.

بعد از مدتی ، یعنی در حدود سنین هفت سالگی تا ده سالگی ، نگرش کودک نسبت به دنیای اطرافش تغییر می کند و احساس ضعف و آسیب پذیری می کند. وقتی کودک از مادرش جدا می شود ، هم احساس شادی می کند و هم احساس ناامنی دارد ، بنابراین سریع به سمت او برمی گردد.

مثال خوبی که در این باره ، میتوانیم برایتان بیاوریم ، کودکی دو ساله است که با مادرش به اداره ی پست رفته است. کودک ناآرام و بی قرار است و به زنجیری که به در آویزان شده است ، نگاه می کند.

او به سمت زنجیر می رود تا آن را بگیرد ، ولی به محض این که به آنجا رسید ، مادرش را صدا می زند و بغل مادرش میرود . بعد از چند دقیقه ، دوباره سراغ آن زنجیر می رود و باز به سمت مادرش برمی گردد تا زمانی که مادرش در اداره ی پست در صف ایستاده باشد ، کودک این کار را تکرار می کند.

این کار کودک نیز جزئی از فرآیند رشد عاطفی اوست و کاملا طبیعی است. معمولا بچه ها تا سن دو تا دو و نیم سالگی این گونه رفتار می کنند میزان وابستگی کودکان در این سنین با هم تفاوت دارد.

عده ای از بچه ها اصلا از مادرشان جدا نمیشوند و دوست ندارند که در محیط اطرافشان کنجکاوی کنند ، بیشتر بچه ها وقتی از والدینشان فاصله می گیرند باید به نحوی احساس امنیت داشته باشند و والدین شان را ببینند.

در طول این دوران کودک شما نسبت به رفتارها و عکس العمل شما به شدت حساس است و وقتی شما از کار بدش ناراحت یا از کار خوبش خوشحال می شوید ، او متوجه میشود. به مرور زمان وقتی کودک بزرگتر می شود ، راحت تر از شم جدا میشود و در محیط اطرافش کنجکاوی می کند و دیگر منتظر عکس العمل شما نمی ماند.

تا قبل از این زمان ، هر وقت کودکتان از شما کمی دور می شود و کنجکاوی می کند ، برای او دست تکان دهید تا او مطمئن شود که به فکرش هستید تا در محیط اطرافش احساس امنیت کند.

چرا کودکم همیشه توقع دارد که من کارهایش را انجام بدهم نه پدرش ؟

بعضی از بچه ها در حدود سنین یک تا سه سالگی فقط دوست دارند مادرشان کارهایشان را انجام دهد و وقتی پدرشان میخواهد کاری برای آنها انجام دهد ، مخالفت می کنند. مثلا وقتی پدر میخواهد لباس کودک را به او بپوشاند ، به او شیر یا آب میوه بدهد و یا کمربند او را ببندد ، کودک سر می گذارد به گریه و می گوید : (( نه مامانم رو میخوام )).

بچه های کوچک خیلی به مادرشان وابسته هستند و ممکن است حتی این علاقه آنقدر شدید باشد که به پدرشان اجازه ندهند که به آنها نزدیک شود.

تحمل بچه ها در این سنین کار مشکلی است. پدری که دوست دارد در تربیت و بزرگ کردن فرزندش سهیم باشد ، نمیداند که چرا کودکش نسبت به او چنین عکس العملی را نشان می دهد.

گاهی اوقات او خسته میشود و به همسرش می گوید ، (( خودت از بچه مراقبت کن ، چرا من باید این کار رو بکنم ؟ )) ممکن است احساسات چنین پدری جریحه دار شود و از دست کودکش ناراحت شود.

نقش مادران در این مرحله از زندگی کودک بسیار حساس است. وقتی او می بیند شوهرش احساس بدی دارد و خودش باید سعی کند که کودکش به شوهرش نزدیک تر شود و بیشتر با او احساس صمیمیت کند ، ناراحت می شود ، چنین مادری باید فشار بیشتری تحمل کند و همه ی کارهای کودکش را به تنهایی انجام دهد. چنین مادری همیشه باید شب زنده داری کند و در طول روز نیز مراقب فرزندش باشد.

مادری که دو فرزند دو و سه ساله دارد ، شب ها بعد از خواباندن فرزند کوچک ، میخواهد خودش هم استراحت کند که کودک سه ساله اش به او می گوید ، دستشویی دارد. مادر خسته از شوهرش می خواهد که کودک را به دستشویی ببرد ولی کودک با مادرش مخالفت می کند و می گوید : (( نه من مامانمو میخوام )).

مادر برای این که نصف شب کودکش الم شنگه به راه نیندازد ، بیدار میشود و او را به دستشویی می برد. پدر و مادر از این کار فرزندشان ناراحت می شوند ولی چاره ای ندارند.

بعضی از والدین در این شرایط با فرزندشان حرف می زنند تا او را قانع کنند که مادرش خسته است و پدرش باید به او کمک کند.

مثلا به کودک می گویند : (( ببین مامان خسته است و بابا برات آب میاره)). گاهی اوقات بچه ها با شنیدن این جمله آرام می گیرند ولی گاهی اوقات نیز شروع می کنند به گریه کردن و سر و صدا راه انداختن ؛ در بسیاری از موارد ، مادرها ترجیح می دهند که خودشان بیدار شوند و برای فرزندشان آب ببرند تا آنها داد و بیداد به راه نیندازند و دیگر اعضای خانواده را بیدار نکنند.

منبع: کودک آنلاین