ایجاد حس استقلال در کودکان، چه راهی دارد؟

از ۲ سالگی به بعد که مادر برای نگهداری از فرزند خود به پرستار کودک یا مهد کودک نیاز پیدا می کند، حتی زمانی که مادر در منزل است و برای آماده سازی نهار یا تماشای تلویزیون از دید کودک کنار می رود حس اضطراب از جدایی در کودک ایجاد استرس می کند.
هر ساله میلیون ها والدینی که در بیرون منزل کار می کنند و در خانه بچه کوچک دارند، در هنگام خروج از خانه با صحنه هایی مانند گریه و زاری و بی قراری کودک مواجه می شوند و دوست ندارند بدون مادر یا پدر در منزل بمانند. البته گریه اغلب بچه ها بعد از ۵ دقیقه دوری از والدین قطع می شود ولی همین صحنه جدایی از نظر والدین جهنمی است و در این باره واقعاً احساس گناه می کنند.
علت اضطراب از جدایی به طور قطعی مشخص نیست، اما راههایی برای تغییر این شرایط و به حداقل رساندن استرس و ناراحتی وجود دارد.
برخی بچه ها از این که با شادی و خنده، سینه خیز روی زمین دنبالشان کرده و بچرخند و در طرف دیگر مادرشان را ببینند لذت می برند و به این روش مادر می تواند با دور شدن از منطقه دید کودک، منزل را ترک کند و بقیه بازی توسط پرستار کودک دنبال شود. اما برخی از بچه ها سمتی که والدین هستند را رها نمی کنند.
برخی بچه ها به محیط اقوام و خویشان عادت می کنند، اجباراً نزد شخص دیگری غیر از والدین و با شرایط جدید عادت می کنند. در واقع کودکی که بیشتر در جمع حضور دارد مشکلات اضطراب از جدایی کمتری دارد.
والدینی که برای رفتن بچه ها به تختخواب یا گهواره خودشان مصر هستند، به اهمیت استقلال کودک در آرام کردن خود پی برده اند. (البته زمانی که گرسنه نباشد، خیس نکرده باشد یا دچار درد دندان در آوردن نباشد.) بچه ها می توانند بدون ترس یا عصبانیتی تنها باشند.
شما می توانید به روشهای خود تسکینی کودکان خود گوش دهید مثل آواز خواندن یا آهسته سخن زمزمه کردن، بنابراین خود را در تنهایی اتاق یا تختخواب شان سرگرم می کنند. این تنهایی پایه و اساس استقلال اولیه را بنا می کند که کودک را از اینکه کاملاً متکی به حضور والدین باشد، حفظ می کند.
برخی بچه ها ناگزیر دچار اضطراب از جدایی می شوند. آنها در نبود والدین به دلایلی همچون فوت، متارکه، طلاق، گریه می کنند و فقدانشان را حس می کنند. احساس ناامنی از جانب خود والدین اضطراب از جدایی را ایجاد می کند!
برای به حداقل رساندن اضطراب از جدایی بچه ها این ۵ مرحله را بخوانید و تا رسیدن به استقلال کودک به آن عمل کنید:
۱ــ کودک را در همان مراحل اولیه زندگی، اجتماعی بار آورید. بازیهای مدت دار زیادی با او انجام دهید. اگر حوصله بازی و سرگرمی با کودکان را ندارید همراه پرستار کودک یا مادربزرگ یا هر زن مورد اعتماد دیگر، او را هر چند وقت برای نهار و بازی و گردش به بیرون از منزل بفرستید.
۲ــ کودک را تشویق کنید و اجازه دهید با خانواده، دوستان و همسایه ها رفت و آمد داشته باشد.
۳ــ اتاق امنی برای کودک مهیا کنید و اجازه دهید در اتاق خود سینه خیز رود، بازی کند و کتاب بخواند، به بیرون منزل برای پیاده روی رفته دوباره نزد شما بازگردد به او بگویید که شما در همین دور و بر هستید حتی اگر امکان دارد آناً در دسترس کودک نباشید.
۴ــ اجازه ندهید دلواپسی و اضطراب شما در جدایی از کودک به او اثر کند چرا که او برای رشد و نمو خود نیاز به استقلال دارد.
۵ــ بگذارید کودک خودش غذا بخورد والدین برای خواب نیمروز بایستی کودک را بخوابانند، سپس جای خواب او را تغییر دهید. هر چه کودک در بین افراد خانواده و فامیل خصوصاً اقوام مادری بیشتر باشد اضطراب از جدایی او کمتر می شود.