حس مالکیت در کودکان، ضرورت برخورد مناسب والدین

یکی از موضوعاتی که در رشد ذهنی و اجتماعی کودکان مطرح است، حس مالکیت است. از دو سالگی به بعد حس مالکیت در کودکان رشد بیشتری می‌یابد.

رشد و تکامل انسان در دوره کودکی از نظر اجتماعی، عاطفی، شناختی و جسمانی دارای ویژگی‌هایی است که قسمتی از آنها می‌تواند کودک را از نظر سلامت روانی آسیب‌پذیر سازد . یکی از موضوعاتی که در رشد ذهنی و اجتماعی کودکان مطرح است، حس مالکیت است. از دو سالگی به بعد حس مالکیت در کودکان رشد بیشتری می‌یابد.

کودکان نسبت به اشیاء بیرونی مانند اسباب بازی‌هایشان که از جمله مهم‌ترین موضوعات هستند، حس مالکیت شدیدی پیدا می‌کنند. برای کودکان در دوره سنی ۲ تا ۵ سال مالکیت و حس تعلق نسبت به اسباب بازی‌هایشان بسیار اهمیت پیدا می‌کند.در این دوره کودکان نسبت به عوامل تهدید احساس مالکیت شان (مانند کودکان دیگر که می‌خواهند با اسباب بازی‌های آنها بازی کنند یا پدر و مادر که می‌خواهند اسباب بازی را از آنها گرفته و به دیگری دهند و…) مقاومت کرده و برخوردهای سختی می‌کنند و با گریه، جیغ و فریاد سعی می‌کنند اشیاء خود را نگه دارند.

پدر و مادرها معمولاً به دلیل ناآگاهی از این حس کودکان با برخوردهای ناصحیح باعث آسیب روانی و اجتماعی به کودکان می‌شوند. از آنجا که رشد اجتماعی فرآیندی است که در قالب سازگاری متقابل کودک با همسالان و محیط ایجاد شده و کودک از طریق رشد اجتماعی مناسب می‌تواند رفتار دیگران را درک کرده و رفتار خود را کنترل و تعاملاتش را نیز تنظیم کند.برخورد صحیح والدین در برابر حس مالکیت کودکان در هنگام بازی با همسالان می‌تواند کمک شایانی به مهارت‌های سازگاری با همسالان و رشد اجتماعی کودکان بکند.

شیوه برخورد مناسب والدین با مشاجره کودکان بر سر مالکیت

بیشتر والدین دعوای کودکان را بر سر اسباب بازی‌هایشان شنیده‌اند و تجربه کرده‌اند. موضوعاتی مثل اینکه کودکی نمی‌خواهد اسباب بازی خود را به کودک دیگری بدهد، دعوا بر سر اینکه هر کدام چه مدت با اسباب بازی بازی کنند، عدم شریک شدن در استفاده از اسباب بازی‌ها با یکدیگر و…

در چنین مواقعی والدین با ورود به ماجرا بایستی برخوردی منصفانه داشته باشند. برخورد با کودک باید به صورتی باشد که حس دوستی و مشارکت کودکان رشد یابد و به حس مالکیت کودک صاحب اسباب بازی نیز احترام گذاشته شود، نه اینکه اختلافات یا تنفر و عقده بین کودکان به وجود آید.در چنین مواقعی والدیا والدین با حفظ آرامش خود ابتدا بایستی از علت و موضوع دعوای بین کودکان آگاهی کسب کند و از دو کودک نظرات آنها را بخواهد. سپس از آنها بپرسد «چه کسی ابتدا و به چه مدت با اسباب بازی سرگرم بوده است؟» بعد کودک صاحب اسباب بازی که مشغول بازی بوده است را از احساس کودک دیگر مطلع کند.

حس مالکیت در کودک

از کودک باید پرسید: «خواهرت که به او اسباب بازی را نمی‌دهی، چه احساسی دارد؟ او ناراحت شده و ازت دلگیر می‌شود.» سپس می‌توان از کودک صاحب اسباب بازی خواست که مدتی هم اجازه دهد کودک دیگر بازی کند. این برخورد نقطه مقابل شیوه‌ای است که معمولاً والدین اتخاذ می‌کنند؛یعنی به سرعت وارد عمل شده و با فریاد بر سر کودکان آنها را تهدید می‌کنند: «اسباب بازی را ازتون می‌گیرم اگر نمی‌تونید با هم بازی کنید!» یا حتی اسباب بازی را از کودکان گرفته و با خود می‌برند.

منبع: فرزند پرتال