حس مالکیت کودک، روش برخورد درست

سن حس مالکیت در کودکان از دو سالگی سرعت بیشتری می یابد. آنها نسبت به وسایلی مانند اسباب بازی‌هایشان حس مالکیت شدیدی پیدا می‌کنند. در کودکان از سن ۲ تا ۵ سالگی حس تعلق و مالکیت نسبت به اسباب بازی‌ها اهمیت بسیاری پیدا می‌کند. کودک در این دوره نسبت به هر چیزی که حس مالکیت او نسبت به اشیاء مورد علاقه اش را خدشه دار کند مقاومت می کند. در صورتی که والدین نسبت به حس مالکیت در کودکان نا آشنا باشند، با برخورد نادرست موجبات آسیب روانی و اجتماعی به کودکان می شوند. برخورد صحیح والدین در برابر حس مالکیت در کودکان در هنگام بازی با دوستان و همسالان، به افزایش مهارت‌های سازگاری آنها با همسالان و رشد اجتماعی کودکان کمک شایانی خواهد کرد. دادن آموزش به کودکان برای استفاده مشترک از وسایل ، گام مهمی در هدایت صحیح حس مالکیت در کودکان است.

اشتراک گذاری اسباب بازی در کودکان
احساس مالکیت از سن ۲۰ ماهگی در بچه ها ایجاد می شود و در سن دو و نیم سالگی که فرزند شما در همین سن است به اوج خودش می رسد. بنابراین رفتار فرزند شما اصلا غیرعادی نیست. او حس مالکیت دارد در حالیکه هنوز نمی تواند درک بعضی از وسایل مال او نیستند.
بنابراین کودک نسبت به کل اشیایی که در اطرافشان هست احساس مالکیت و حتی تعلق خاطر پیدا می کند. این تعلق خاطر گذرا هست. یعنی فرزند شما برای همیشه اینطور نمی ماند و این حالت خود به خود در او برطرف خواهد شد.دادن آموزش به اشتراک گذاشتن اسباب بازی ها ، گام مهمی در هدایت صحیح حس مالکیت در کودکان است.

دعوای کودکان بر سر اسباب بازی
دعوای کودکان بر سر اسباب بازی را طبیعی تلقی کنید و واکنش های شدیدی نسبت به کودک نشان ندهید. یعنی خیلی او را سرزنش نکنید. به او بیاموزید که این کار را انجام ندهد.
بعضی از والدین قبل از رفتن به مهمانی مدام به بچه می سپارند وقتی به آنجا رفتی اینکار را نکن با این عمل انگار دارند به او یادآوری می کنند که حتما این کارها را انجام بدهد. اجازه بدهید به آنجا برسید وقتی بچه در آن شرایط قرار گرفت و خواست اسباب بازی فرزند میزبان را برای خودش بردارد آن وقت با پیام کلامی و خیلی قاطع بگویید: این اسباب بازی برای تو نیست و اجازه نداری آن را برای خودت برداری. در ضمن وقتی این کار می کند هیچ امتیازی به کودک ندهید. مثلا نگویید این اسباب بازی را برندار برایت مثل همین را می خرم.
یا اگر این را برنداری فلان جایزه را به تو می دهم. چون با این کار می آموزد با انجام این عمل از شما امتیاز بگیرد. حتی اگر صاحب خانه خواست آن اسباب بازی را هر چقدر هم که ارزان قیمت باشد به کودک شما ببخشد شما نباید قبول کنید. چون نتیجه اینکار نهادینه کردن یک رفتار منفی می شود. می توانید با میزبان صحبت کنید و بگویید که از بخشیدن وسایل خانه یا اسباب بازی فرزندشان به کودک شما خودداری کنند. حتی آن را به بچه شما قرض هم ندهد. یعنی بچه باید بیاموزد نمی تواند هیچ وسیله ای را از منزل دیگران بردارد و به خانه بیاورد و برای این کار هم هیچ امتیازی نخواهد گرفت. او می تواند در خانه میزبان از اسباب بازی های فرزند آنها استفاده کند ولی حق ندارد آنها را برای خودش بردارد.
هرگز در برابر کودک تسلیم نشوید. یک مقدار میزان صبر و تحمل خودتان را افزایش بدهید. نسبت به کودک تندی و پرخاشگری نکنید. بگذارید هر چقدر می خواهد گریه کند. نه تسلیم بشوید و نه خشونت نشان بدهید. حتی اگر دیدید حاضر نیست لباس بپوشد و با شما بیاید بدون لباس بغلش کنید و از منزل میزبان خارج شوید. به این ترتیب شما به کودک می آموزید به وسایل دیگران هیچ مالکیتی ندارد و با گریه و ناراحتی و خشم هم به جایی نمی رسد.

آموزش به کودکان برای استفاده مشترک از وسایل
شرایطی ایجاد کنید که بچه ها قرض دادن وسایل خود را به مدتی کوتاه، تمرین کنند. مثال هایی از این قبیل، بازی هایی هستند که نیاز به دو نفر دارند، مانند بدمینتون و کارهای دستی که بچه ها مواد لازم یا مداد رنگی ها را با هم قسمت کنند.
قبل از دعوای کودکان بر سر اسباب بازی دقیقا به فرزندتان بگویید که چه توقعی از او دارید. مثلا، قبل از آوردن دوستی به خانه تان، به او بگویید که او چه مدت آنجا خواهد بود. به او اطمینان خاطر بدهید که پس از رفتن دوستش، تمام وسایلش همچنان متعلق به خود اوست. بگذارید فرزندتان چند چیز را که مجبور نیست با دوستش شریک باشد، کنار بگذارد. به او بگویید که میهمان او در طول مدتی که در خانه ی شماست، با بقیه ی اسباب بازی ها بازی خواهد کرد.
بعضی از وسایل خود را با او شریک شوید و بگویید که چه کاری انجام می دهید. مثلا « نینا ! دوست داری از ماشین حساب من استفاده کنی؟ خوشحال می شوم که به طور مشترک از آن استفاده کنیم. »
برای آموزش به اشتراک گذاشتن اسباب بازی ها فرزندتان را تشویق کنید که اسباب بازی هایش را با شما شریک شود. اغلب برای کودک راحت تر است که وسایلش را با پدر یا مادر ش استفاده کند، زیرا کودک می داند که شما مراقب آنها هستید و اسباب بازی را به او برخواهید گرداند. این کار، تمرین مناسبی برای آموزش به کودکان برای استفاده مشترک از وسایل است.
به جای این که از کودک بخواهید اسباب بازی خاصی را به دیگری بدهد، به او فرصت انتخاب بدهید. مثلا: « سارا ! دوست داری با عروسک های پشمالویت بازی کنید؟ کدام عروسک را دوست داری به دوستت بدهی تا بازی کند؟! »
راه ساده تر این است که در موقعیت هایی غیر از مواردی که می خواهد چیزی را به کسی بدهد، به او آموزش دهید. وقتی در مورد خرگوش (اسباب بازی او) درگیری پیش می آید، هرگز به نظر شما در مورد ارزش مشارکت در استفاده از وسایل، توجهی نخواهد کرد. کتاب های مناسبی در مورد آموزش به کودکان برای استفاده مشترک از وسایل وجود دارد که می توانید برای آموزش فرزندانتان از آنها استفاده کنید. از فرصت های مناسبی که برای نشان دادن خوبیِ قرض دادن و سایل به دیگران در خانه پیش می آید، استفاده کنید.
قوانین کاملاً مشخصی در مورد استفاده مشترک از وسایل وضع کنید. برای چیزهایی مانند بازی های تخته ای، لوازم ورزشی و دیگر وسایلی که متعلق به «همه ی بچه ها» یا خانواده هستند، باید قوانین «مالکیت همگانی» داشته باشید. در مورد چیزهایی که اعضای خانواده به طور فردی از آنها استفاده می کنند، مانند اسباب بازی هایی که به او هدیه شده و یا چیزهایی که خودش خریده است، قوانین مجزایی وضع کنید… بگذارید بچه ها، دو سه چیز بسیار مهم برای خودشان داشته باشند که هیچ گاه دلشان نمی خواهد آنها را به بچه های دیگر بدهند. به این صورت، تمایل بیشتری دارند که لوازم کم ارزش تر خود را موقتاً به دیگران بدهند.