عفونت واژن در زنان، علائم و علت بروز

واژینیت، التهاب و عفونت واژن است، که باعث ایجاد ترشحات، بوی بد، سوزش، یا خارش می شود. تشخیص دشوار است زیرا واژینیت علل بسیاری دارد. برای درمان خارش، ترشحات و ناراحتی این مشکل زنان از داروهای بدون نسخه استفاده می کنند. واژن تعادل را در بین باکتری های طبیعی برقرار می کند و تغییرات هورمونی در بدن را حفظ می کند. واژینیت زمانی اتفاق می افتد که اکوسیستم واژن توسط داروهای خاصی نظیر آنتی بیوتیک ها، هورمون ها، داروهای ضد بارداری (خوراکی و موضعی)، داروهای واژینال، مقاربت جنسی، بیماری های منتقله از راه جنسی، استرس و تغییر در شرکای جنسی تغییر کرده است.
برخی از عفونت های واژن از طریق تماس جنسی منتقل می شوند. واژینیت به معنای التهاب است و اغلب ناشی از عفونت است، اما ممکن است به علت تغییرات هورمونی (به ویژه هنگامی که یک زن در معرض یائسگی قرار می گیرد) یا به علت آسیب در دختران جوان ایجاد شود. برخی از عفونت ها با بیماری های جدی تر مرتبط است.

انواع عفونت واژن در زنان
سه نوع عفونت واژن شایع هستند. علل آنها کاملا متفاوت هستند، اما علائم و نشانه های آنها مشابه هستند و درمان این سه بیماری متفاوت است:
-عفونت باکتریایی
-عفونت قارچی واژن
-تریکوموناس
- بسیاری از زنان اغلب به اشتباه فکر می کنند که "عفونت قارچی" دارند و خودشان را درمان می کنند، در حقیقت، عفونت واژن مشابهی دارند که به درمان با داروهای ضد مخدر پاسخ نمی دهند. اگر دچار مشکلی داشته اید، برای آزمایش دقیق و درمان مناسب به پزشک مراجعه کنید.

ترشحات واژن، خارش، و سوزش نشانه های رایج از انواع مختلف التهاب و عفونت واژن است. اگرچه نشانه های این عفونت ها بسیار شبیه هستند، اما تفاوت هایی در رنگ و بوی ترشحات وجود دارد. برخی از ترشحات واژن در زنان در سنین باروری طبیعی است. به طور معمول، غدد درون رحم یک ترشح مخاطی روشن ایجاد می کند که به سمت پایین حرکت می کند و با باکتری ها مخلوط می شود، سلول های واژینال را ترشح می کند و غده بارتولن در نزدیکی مهبل (واژن) ایجاد می کند (کیست بارتولن چیست و درمان آن). این مواد ممکن است مخاط را به رنگ سفید تبدیل کنند و ترشحات در معرض هوا، تبدیل به زرد شوند. در طول چرخه قاعدگی، زمانی که غدد رحم مخاط بیشتری تولید می کنند، بسته به مقدار استروژن تولید شده، این ترشحات واژن طبیعی است.
هیجان جنسی و استرس هیجانی هر دو با افزایش ترشح فیزیولوژیک واژینال همراه است
اگر ترشحات واژن شما غیر طبیعی است مانند رنگ سبز، بوی ناپایدار، تغییر قوام، و یا به میزان قابل توجهی افزایش یا کاهش می یابد، ممکن است در معرض عفونت واژن باشید.

رنگ ترشحات واژن در عفونت باکتریایی:
عفونت باکتریایی (BV) موجب ترشحات غیر طبیعی واژن با بوی ناخوشایند می شود. بعضی از زنان بوی قوی ماهی را به ویژه پس از مقاربت گزارش می کنند. ترشحات معمولا سفید یا خاکستری است و می تواند رقیق باشد. همچنین ممکن است هنگام ادرار کردن یا خارش در اطراف مهبل (واژن) یا هر دو، سوزش داشته باشید. برخی از زنان مبتلا به واژینوز باکتریایی ممکن است هیچ علامتی نداشته باشند. پس علائم این نوع عفونت شامل:
-ترشحات سفید مایل به خاکستری رنگ و یا زرد رنگ از واژن به همراه بوی بد ماهی از واژن
-ترشحات کم و بدبو،رقیق و یکنواخت
-ترشحات با حالت آبکی
-فقدان التهاب و قرمزی و خارش
-وجود درد در هنگام ادرار کردن

رنگ ترشحات واژن در عفونت قارچی:
عفونت های مخمری و یا کاندیدیازیس ممکن است یک نوع ترشح واژینال با خارش باشد. خارش ممکن است شدید باشد. ادرار دردناک و مقاربت نیز شایع است. ممکن است ترشح واژن دیده نشود. مردان مبتلا به کاندیدیازیس تناسلی ممکن است یک بثور خارش روی آلت تناسلی داشته باشند. بطرد کلی علائم شامل:
-ترشحات واژن حالت آبکی تا غلیظ هموژن متغیره و در عین حال دارای چسبندگی
-کمی بوده و سست می باشد.
-درد سوزشی واژن
-درد هنگام نزدیکی
-سوزش لبه های واژن
-حالت تحریک واژن
-لبه های ترک خورده کلیتوریس
-خارش معمولا شدید است و ایجاد التهاب (خارش واژن | علت و درمان خارش واژن)
-سوزش ادرار
-قرمزی و ادم لبها و پوست ولو
-وجود ضایعات محیطی پاستولو پاپولر
-واژن قرمز و دارای ترشحی سفید رنگ،غلیظ و چسبنده و سست و دلمه ای شبیه پنیر و معمولا فاقد بو
-دارای بوی کپک(ولی به هیچ وجه متعفن نیست)

رنگ ترشحات واژن در عفونت تریکوموناس:
تریکوموناس باعث ترشحات کف دار واژن می شود که ممکن است زرد یا سبز یا خاکستری باشد. عفونت ممکن است باعث خارش و تحریک دستگاه تناسلی، سوزش با ادرار، ناراحتی در هنگام مقاربت و بوی بد شود. تریکومونایز بیماری انتقالی از راه جنسی است، و علائم معمولا در عرض ۴-۲۰ روز پس از قرار گرفتن در معرض عامل ظاهر می شود. مردان به ندرت علائم دارند، اما اگر علائم در آن ها ظاهر شود ترشحات رقیق و سفید از آلت تناسلی خارج می شود و در هنگام ادرار درد حس می کنند.بطور خلاصه علائم شامل:
-ترشحات واژینال حجیم(زیاد)زرد رنگ،چرکی و بدبو و کف آلود که ممکن است با خارش
- ترشح دارای رنگ خاکستری یا سبز رنگ است.
-تندرنس و ادم و قرمزی لبه های کوچک واژن
-سوزش ادرار-تکرر ادرار
- درد در قسمت تحتانی شکم
-قرمزی تکه ای واژن-سرویکس توت فرنگی
- درد نشانه ای از عفونت واژن نیست (به جز خارش) و باید به پزشک مراجعه کنید. اگر وضعیتی به نام ولوودینیا دارید، ممکن است سوزش، خارش یا ناراحتی تناسلی داشته باشید. در ولوودینیا اغلب هیچ عفونت و یا بیماری پوستی در واژن دیده نمی شود.این وضعیت غیر معمول است که نیاز به مدیریت بیشتر با پزشک دارد.

علت عفونت باکتریایی:
عفونت باکتریایی (BV) شایع ترین علت عفونت واژن است. واژینوز باکتریایی ناشی از تغییر یا عدم تعادل در انواع باکتری هایی است که به طور معمول در واژن یافت می شود. عوامل خطر عبارتند از بارداری، استفاده از دستگاه داخل رحمی (IUD) و دوش واژینال مکرر . این مسئله با فعالیت جنسی، و احتمالا شریک جدید جنسی یا چندین شریک جنسی همراه است. زنان که هرگز رابطه جنسی نداشته اند، به ندرت تحت تأثیر این مشکل قرار می گیرند. در اثر استفاده از صندلی های توالت، ملافه یا استخرهای شنا عفونت باکتریایی منتقل نمی شود.
علت عفونت قارچی:
عفونت مخمر واژن توسط قارچ، به طور عمده توسط کاندیدا آلبیکنس ایجاد می شود. این قارچ به نام کاندیدیازیس، کاندیدیازیس تناسلی یا کاندیدیاز ولووواژینال (VVC) نیز نامیده می شود. عفونت قارچی می تواند به سایر قسمت های بدن از جمله پوست، غشاهای مخاطی، دریچه های قلب، مری و دیگر مناطق گسترش یابد. در موارد نادر، این عفونت می تواند عفونت های سیستماتیک تهدید کننده حیات را در افراد مبتلا به ضعف سیستم ایمنی بدن (مانند زنان باردار و افراد مبتلا به HIV مثبت، دیابت یا مصرف کنندگان استروئیدها) ایجاد کند.
- اکثر زنان بالغ حداقل یک عفونت تناسلی مخمر در طول عمر خود داشته اند. عفونت قارچی واژن به عنوان یک بیماری انتقالی در نظر گرفته نمی شود، اما برخی از مردان علائمی از قبیل خارش و بثورات آلت تناسلی را پس از تماس جنسی با یک شریک آلوده مشاهده می کنند.
- عفونت های قارچی ناشی از رشد بیش از حد قارچ های معمول در حال رشد در واژن است که علائم ناخوشایندی ایجاد می کند. مخمرها معمولا تحت کنترل باکتری های طبیعی بدن قرار می گیرند. اگر تراز طبیعی میکروارگانیسم ها مختل شود، مخمر از کنترل خارج می شود. روشن نیست که چگونه عفونت های قارچی منشا می گیرند، اما از طریق جنسی انتقال نمی یابد. عفونت ها زمانی اتفاق می افتد که تعادل از بین می رود که احتمالا ناشی از هر یک از عوامل زیر است:
1- استفاده از آنتی بیوتیک ها:
آنتی بیوتیک ها باکتری های محافظ در واژن را از بین می برند. این باکتری ها معمولا اندام های کاندید را از رشد بیش از حد باز می دارند. عفونت مخمر ممکن است پس از مصرف یک دوره از آنتی بیوتیک ها در شرایط دیگری مانند گلودرد استرپتوکوکوس رخ دهد.
2- دیابت یا بارداری:
دیابت و بارداری (دیابت حاملگی و راه های پیشگیری و درمان آن ) باعث می شود واژن به منظور رشد قارچ مناسب باشد. این شرایط باعث کاهش میزان ذخیره گلیکوژن در برخی سلول های واژینال می شود. آنها همچنین ممکن است قند (و pH) واژن را افزایش دهند و خطر ابتلا به عفونت مخمر را افزایش دهند.
3- قرص های ضد بارداری:
تغییرات در محیط واژن با افزایش سطح هورمونی با مصرف قرص های ضد بارداری حاوی استروژن همراه است. این تغییر محیطی برای رشد قارچ و ایجاد علائم فراهم می سازد (۱۲ قرص ضد بارداری موجود در ایران).

-تغییرات هورمونی مانند تخمک گذاری، یائسگی یا بارداری
-استفاد از استروئید و کورتون ها
-پوشیدن لباس تنگ و یا غیر پنبه ای: این عامل می تواند دما، رطوبت و تحریک موضعی را افزایش دهد.
-سیستم ایمنی ضعیف: به عنوان مثال، HIV / AIDS
-استفاده از دوش واژینال، اسپری های بهداشتی زنانه پوستی
- خراش در مهبل (در هنگام قرار دادن تامپون یا سایر اشیاء)
-استفاده زیاد از میوه و شکر
-مفاربت مکرر
-حاملگی
-اختلال در عملکرد تخمدان ها

علت عفونت تریکوموناس
تریکومونیازیس بیماری ای است که به تدریج انتقال یافته است و ناشی از انگل تریکومونیازیس واژنی می باشد. تریکومونیازیس عمدتا عفونت دستگاه ادراری و دستگاه تناسلی است. برای زنان واژن شایع ترین محل عفونت است. برای مردان، مجرای ادرار اغلب تحت تأثیر قرار می گیرد.
علل دیگر التهاب واژن ممکن است آلرژی به اسپرم ها، محصولات بهداشتی واژن، و مواد شوینده و نرم کننده های پارچه باشد. نوع دیگری از بیماری های منتقله از راه جنسی ممکن است وجود داشته باشد. زنان مسن تر ممکن است واژینیت آتروفی داشته باشند (نازک شدن دیواره واژن با یائسگی). اشیای خارجی مانند تامپون فراموش شده یا یک جسم خارجی دیگر ممکن است موجب تحریک واژن شود.

اگر درد دارید، باید به دکتر مراجعه کنید. اگرچه عفونت واژن ممکن است باعث خارش ناخوشایند شود، اما نباید باعث درد شود. در صورتی که این اولین بار است که علائم عفونت واژن رخ داده است، یا اگر مطمئن نیستید عفونت قارچی یا نوع دیگری از عفونت واژینال دارید، با پزشک خود مشورت کنید. اگر علائم شما به یک دوره دارو پاسخ ندهد، ممکن است عفونت مخمر را نداشته باشید و باید به دکتر مراجعه کنید. عفونت قارچی واژن معمولا تهدید کننده زندگی نیست. اگر یکی از موارد زیر را داشته باشید، باید به متخصص مراجعه کنید:
-ترشحات واژن با بوی بد یا زرد رنگ
-درد پشت یا شکم
-استفراغ یا تب
-اگر علائم در عرض دو ماه بازگشت
سایر شرایط لگنی با علائم شبیه به عفونت های مخمر واژن باید توسط متخصص در بخش اورژانس بیمارستان بررسی شود. اگر شرایط زیر پیشرفت کرد، باید به پزشک مراجعه کنید:
-ترشحات واژن همراه با تب، استفراغ، و درد شکمی و یا اگر ترشحات واژن همراه با خونریزی واژینال است که مربوط به دوره طبیعی قاعدگی نیست، باید به اورژانس مراجعه کنید.
-علائم در سه روز بهبود نمی یابد، مقدار زیادی از ترشحات واژن مشاهده می شود و یا اگر علائم اولیه بدتر شود.
-ترشحات سبز یا مقدار زیادی از ترشحات یا تب.
-پوست زرد، چشمهای زرد (قسمت سفید زرد است) یا مدفوع کم رنگ.
-ضایعات گسسته یا بثورات در جاهای مختلف
-سرگیجه

عفونت واژن چگونه تشخیص داده می شود؟
پزشک شما را معاینه می کند و در مورد علائم سوال خواهد کرد. آزمایشات ادرار و نمونه های ترشحات مورد نیاز است. ممکن است سوالات زیر از شما پرسیده شود:
-چه زمانی این مشکل شروع شد؟ آیا ترشحات در طول ماه یکسان بوده است؟
-ترشحات چه شکلی هستند؟ رنگ و انسجام آن ها چگونه است؟ آیا بو دارند؟
-آیا درد، خارش، یا سوزش دارید؟
-آیا همسر شما ترشحات آلت تناسلی دارد ؟
-چند شریک جنسی دارید؟
-آیا شما از کاندوم استفاده می کنید؟
-چه چیزی باعث تسکین ترشحات می شود؟ آیا مکرر حمام می کنید؟ آیا داروهای بدون نسخه را امتحان کرده اید؟
-چه علائم دیگری دارید؟
-چه داروهایی برای همه بیماری ها مصرف می کنید؟
-آیا اخیرا مواد پاک کننده یا صابون خود را عوض کرده اید؟
-آیا اغلب لباس های تنگ یا شلوار جین می پوشیدید

معاینه لگن:
در طول معاینه لگن، پزشک واژن و رحم شما را برای هر گونه ترشحی بررسی خواهد کرد. دکتر اندازه و محل رحم و دهانه رحم را تعیین می کند. دکتر ارزیابی خواهد کرد که آیا در هنگام تکان خوردن رحم و دهانه رحم یا اطراف رحم درد یا حساسیت دارید. درد مربوط به لوله های فالوپی و تخمدان می باشد.

در طول معاینه واژن، یک اسپکولوم برای مشاهده دهانه رحم وارد واژن می شود. سواب ها ترشحات را برای تعیین عفونت قارچی (مخمر)، پروتئوز (تریکومونیاز) یا باکتری (واژینوز باکتریایی) استفاده می کنند. پزشک نمونه ترشحات واژن را تحت میکروسکوپ بررسی می کند تا حضور ارگانیسم های مرتبط با عفونت واژن را بررسی کند.
-در برخی موارد، آزمایش پاپ برای حذف امکان سرطان دهانه رحم انجام می شود. این آزمایش به آزمایشگاه ارسال می شود و نتایج معمولا در عرض یک هفته به دست می آید.
-آزمایش جدید مبتنی بر DNA برای تشخیص عفونت واژن انجام می شود.
-اگر دهانه رحم شما غیر طبیعی باشد، ممکن است کولپوسکوپی یا بیوپسی توصیه شود. کولپوسکوپی از یک میکروسکوپ روشن برای دیدن یک تصویر بزرگ از سطح دهانه رحم استفاده می کند. در بیوپسی یک نمونه بافت برای آزمایش استفاده می شود.
-برخی از آزمایشات خون می تواند آنتی بادی هایی را که به عفونت مخمر منجر می شود، شناسایی کند.
اگر تریکوموناس وجود داشته باشد و با آزمایش های آزمایشگاهی تایید شود، پزشک شما ممکن است آزمایش های بیشتری را برای سایر بیماری های انتقال بیماری جنسی (STDs) انجام دهد. اگر عفونت داشته باشید، باید منطقه تناسلی را تمیز و خشک نگه دارید. در حین درمان، دوش واژینال یا اسپری های بهداشتی یا پودر زنانه استفاده نکنید. در حین درمان رابطه جنسی نداشته باشید. پس از ملاقات با پزشک، تا زمانی که درمان کامل نشده و علائم فروکش نکرده است، از رابطه جنسی اجتناب کنید.

تشخیص معمولا بر اساس علائم و نتایج آزمایشات ادرار و گاهی اوقات واژینال می باشد. درمان بر اساس بررسی اندامی است که باعث عفونت شده است. بسته به علت عفونت، پزشک شما ممکن است شیاف واژن، قرص ضد قارچی یا آنتی بیوتیک (قرص یا تزریق) تجویز کند. درمان بستگی به نوع واژینیت شما، شدت عفونت، مدت زمان عفونت، عود عفونت و اینکه آیا حامله هستید یا خیر بستگی دارد.

- واژینوز باکتریال و تریکومونیاز با مراقبت در منزل یا داروهای بدون نسخه برطرف نمی شوند. این گونه عفونت نیاز به آنتی بیوتیک دارد. باید با پزشک خود برای تشخیص و درمان صحبت کنید. تکنیک های مراقبت در خانه برای سال های زیادی مورد استفاده قرار گرفته است، اگر چه مطالعات علمی اثربخشی آنها را ثابت نکرده است.
دوش سرکه: در حالی که بسیاری از زنان از دوش برای شستشوی بعد از قاعدگی یا مقاربت جنسی استفاده می کنند، پزشکان استفاده از این روش ها را توصیه نمی کنند. واژن قابلیت تمیز کردن خود را دارد. دوش واژینال ممکن است باکتری های سالم داخل واژن را از بین ببرد. با تلاش برای درمان ترشحات غیر طبیعی واژن با دوش واژینال ، ممکن است در حقیقت شرایط را بدتر کنید. در صورت ترشحات غیرطبیعی بدون مشورت با پزشک از دوش واژینال استفاده نکنید. با بطور کلی شست و شوی واژن در عفونت قارچی با جوش شیرین است و در عفونت باکتریایی با سرکه ، پس اول از همه باید نوع عفونت مشخص بشه!!
ماست : که حاوی اسیدوفیل های زنده است (یا خوردن کپسول های اسیدوفیلوس): ماست به عنوان یک محیط برای رشد باکتری های خاص عمل می کند. با وجود باور عمومی، مطالعات در مورد مزایای خوردن ماست با لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس به عنوان راهی برای جلوگیری از عفونت مخمر باعث نتایج متناقض شده است. مزیت علمی مصرف فرهنگ ماست هنوز ثابت نشده است.

درمان دارویی عفونت باکتریایی:
متخصص شما ممکن است با آنتی بیوتیکها مانند مترونیدازول (Flagyl) یا کلیندامایسین (Cleocin) به درمان بپردازد. به طور کلی، شوهر شما درمان نمی شود. بسیاری از زنان مبتلا به عفونت باکتریایی به دنبال درمان پزشکی نیستند و بسیاری از زنان بدون علائم، به دنبال درمان هستند. این وضعیت ممکن است به صورت خود به خودی در بیش از یک سوم از موارد در بیماران غیر باردار و تا یک دوم در بیماران باردار حل شود. پس درمان دارویی شامل:
1- Tab Meronidazole 250 mg : دوبار در روز به مدت یک هفته به همراه غذا
۲- Vaginal gel Metronidazole ٪./۷۵ : یک اپلیکاتور به صورت داخل واژنی ۱-۲ بار در روز به مدت ۵ روز
3- Vaginal cream Clinamycin ٪ ۲ : یک اپلیکاتور پر به صورت داخل واژنی در هنگام خواب به مدت 7 روز
۴- Cap Clinamycin۱۵۰ mg : کپسول ۳۰۰ میلی گرم ر روز به مدت یک هفته (همراه یک لیوان آب میل شود)
همسرتان نیاز به درمان ندارد.

اگر این اولین بار است که عفونت قارچی را تجربه می کنید، قبل از تلاش برای هر گونه درمان خانگی و یا دارو، با پزشک مشورت کنید. پزشک معمولا توصیه می کند که از کرم های واژینال استفاده کنید نه از داروهای خوراکی. زنان باردار معمولا روند درمان طولانی تری نسبت به زنان غیر باردار دارند.
در عفونت های شدید
عفونت های شدید نیاز به داروهای ضد قارچی دارند که معمولا به صورت خوراکی مصرف می شوند. این داروها شامل فلوکونازول (Diflucan) و آنتیروکونازول (Sporanox) می باشد. این داروها میزان بهبودی بیش از 80٪ دارند. این داروها همچنین می تواند برای سه تا پنج روز با میزان مشابه درمان بهبود یابد. داروها ممکن است باعث مشکلات کبدی شوند. برخی از علائم اختلال عملکرد کبدی شامل پوست زرد، چشم زرد و مدفوع کم رنگ است. اگر هر کدام از این علائم را دارید، با پزشک خود تماس بگیرید. پزشک شما احتمالا به شما توصیه می کند بلافاصله دارو را متوقف کنید، آزمایش های خون انجام دهید و عملکرد کبد را کنترل کنید.
در عفونت های ملایم
برای عفونت هایی با شدت کمتر، داروها را می توان به عنوان قرص واژینال یا کرم اپلیکاتور استفاده کرد. یک مثال نیستاتین (میکواستاتین) است که میزان بهبودی آن حدود 75 تا 80 درصد است. میکونازول (Monistat-7، M-Zole) و کلوتریمازول (Mycelex، Gyne-Lotrimin) میزان بهبودی حدود 85٪ -90٪ دارند.
-در بعضی موارد، یک دوز دارو تنها برای تشخیص عفونت های قارچی مورد استفاده قرار گرفته است. در موارد دیگر، دوره طولانی دارو (سه روز یا هفت روز) ممکن است تجویز شود.
-برای عفونت های مکرر (بیش از چهار بار در سال)، فلوکونازول خوراکی و ویتروکونازول یا کلوتریمازول واژینال ممکن است برای شش ماه مورد نیاز باشد.
-در زنان باردار یک دوره طولانی تر درمان نیاز است. بسیار مهم است قبل از درمان با پزشک خود مشورت کنید.

بطور خلاصه میشه درلباره عفونت قارچی گفت:
- پس از اولین عفونت، اگر عفونت دوم رخ دهد و احساس کنید عفونت قارچی است، می توانید خود را با یک دوره از داروهای بدون نسخه واژینال مانند میکونازول (نام تجاری Monistat و ....)، داروهای واژینال ضد قارچ، درمان کنید.
- از آنجا که درمان بدون نسخه در دسترس است، بسیاری از زنان عفونت مخمر را تشخیص می دهند و به وسیله دارو خود درمانی می کنند. استفاده از این داروها، وقتی مورد نیاز نیست، ممکن است منجر به عفونت مقاوم شود. درمان عفونت مقاوم با داروهای موجود بسیار دشوار است. در صورتی که شک دارید، با پزشک خود مشورت کنید. درمان دارویی بصورت خلاصه شامل:
Vaginal cream Clotimazole - 1 : یک اپلیکاتور پر هنگام خواب به مدت 1-2هفته (در صورت عدم بهبودی تا دو هفته در درمان تجدید نظر شود.)
Vaginal cream Triple Sulfa : یک اپلیکاتور پر دو بار در روز (قبل از خواب و بعد از بیداری)به مدت ۴-۶روز ،سپس شبی یک بار
Vaginal cream Miconazole -2 : یک اپلیکاتور پر به مدت یک هفته
Vaginal Tab nystatin ۱۰۰۰۰۰iu : یک قرص به صورت داخل واژن به مدت دو هفته
3- Cap Boric Acid : از راه واژن
۴- Tab Fluconazole ۱۵۰mg : تک دوز

تریکومونایز با مترونیدازول درمان می شود. این قرص معمولا در یک دوز داده می شود. اگر این دارو را مصرف می کنید، الکل مصرف نکنید چون ممکن است گاهی اوقات مخلوط کردن دو ماده باعث تهوع و استفراغ شدید شود. هر دو شریک جنسی با دارو درمان میشوند، حتی اگر نشانه های این بیماری را ندارند. درمان دارویی بطور خلاصه شامل:
۱- Tab Meronidazole ۲۵۰ mg ۵۰۰ : میلی گرم خوراکی دو بار در روز به مدت یک هفته یا ۲۵۰ میلی گرم ۳بار در روز به مدت ۱هفته بیمار( به همراه همسرش درمان شود.)
Vaginal Cream Triple Sulfa : یک اپلیکاتور پر دو بار در روز(یک بار قبل از خواب و یک بار بعد از بیدار شدن)به مدت 4-6 روز سپس یک بار ( هرشب قبل از خواب )
در صورت عدم درمان با رژیم فوق:
2- Tab Meronidazole 2 g : یک بار در روز به مدت 5 روز
۳-Tab Tinidazole۲g : یک بار در روز به مدت یک هفته
توجه توجه: این اطلاعات دارویی صرفا جهت کمک به شما ذکر شده و مصرف هریک از این داروها و مقدار و دوزش و نوع دارو تنها و تنها توسط پزشک و بعد از معاینه تجویز میشه و از مصرف سرخود این دارو ها جدا بپرهیزید. واژن و ناحیه تناسلی زنان در باروری نقش دارد و باید در سلامت آن کوشا باشید و با مصرف نادرست دارو برای خودتان دردسر درست نکنید!!

- از آنجا که تعادل باکتریال واژن بسیار حساس است، بهتر است اجازه دهید واژن فرایند خود تمیز کردن را انجام دهد. واژن به طور طبیعی از طریق ترشحات مخاط خود را تمیز می کند. آب گرم و صابون ملایم در طول حمام یا دوش بهترین راه برای تمیز کردن مناطق بیرونی واژن است. محصولاتی مانند صابون های بهداشتی زنانه، پودرها و اسپری ها لازم نیست و ممکن است مضر باشند (آیا دوش واژینال ضرر دارد؟).
- دوش واژینال به شستشو یا تمیز کردن واژن با استفاده از آبکاری یا محلول های دیگر (مانند سرکه، جوش شیرین یا محلول های شستشو) کمک می کند. آب یا محلول ها در یک بطری نگهداری می شود و از طریق لوله و یک نازل به واژن منتقل می شود. اگر چه دوش واژینال یک شیوه معمول در میان زنان در ایالات متحده است، پزشکان آن را توصیه نمی کنند. دوش واژینال تعادل داخل مهبل (واژن) را تغییر می دهد که باعث می شود احتمال بیشتری برای ایجاد عفونت واژن ایجاد شود. تحقیقات نشان می دهد زنانی که به طور مرتب از دوش واژینال استفاده می کنند بیشتر در معرض عفونت واژنی هستند.
- دوش واژینال قرص ضدبارداری نیست و بعد از رابطه جنسی مانع از حاملگی نمی شود.
چگونه از عفونت واژن پیشگیری کنیم؟

پیشگیری از واژن
بهترین راه برای جلوگیری از عفونت باکتریایی مشخص نیست. عفونت باکتریایی در اثر داشتن یک شریک جنسی جدید و یا داشتن شرکای جنسی متعدد ایجاد می شود. این عفونت در خانم هایی که نزدیکی جنسی ندارند به ندرت دیده می شوند. پیشگیری پایه شامل استفاده از کاندوم، محدود کردن تعداد شرکای جنسی، پرهیز از دوش واژینال و استفاده از تمام داروهایی که برای درمان واژینوز باکتریایی تجویز می شود، می باشد. در اکثر موارد، به راحتی می توان از عفونت واژن جلوگیری کرد:
- منطقه واژن را بخصوص پس از دوش، خشک کنید.
-بعد از استفاده از توالت از جلو به عقب واژن را شستشو دهید.
- لباس زیر پنبه ای و گشاد بپوشید.
- پس از شنا، مایو را عوض کنید.
- از شلوار جین و جوراب شلواری تنگ اجتناب کنید.
- از مواد شیمیایی در تامپون های ضدعفونی کننده استفاده نکنید. از دوش واژینال یا محصولات بهداشتی زنانه استفاده نکنید. حمام معمولی برای تمیز کردن واژن مناسب است.
می توان از تریکومونایز پیشگیری کرد. اگر عفونت تریکومونال دارید، شریک جنسی شما نیز باید بررسی شود. ممکن است او سایر بیماری های منتقله از راه جنسی را داشته باشد و همچنین ممکن است شما را دوباره آلوده کند. رابطه سالم با کاندوم و مشاوره در مورد بیماری های منتقله از راه جنسی مناسب است.

اگر تشخیص و درمان درست انجام شود، تمام انواع عفونت واژن معمولا به درمان پاسخ می دهند. علائم شما برطرف می شود. اگر علائم برطرف نشود یا بازگشت کند، باید مجددا به پزشک مراجعه کنید.
۱- عفونت باکتریایی واژن:
عفونت باکتریایی با بیماری التهابی لگنی (PID) همراه است که می تواند باعث ناباروری و حاملگی غیرطبیعی شود (بیماری التهابی لگن (PID)). واژینوز باکتریایی همچنین می تواند مشکلات مربوط به بارداری مانند زایمان زودرس و نوزادان کم وزن را ایجاد کند. اگر باردار هستید و قبلا زایمان زودرس داشته اید، پزشک شرایط شما را بررسی می کند. واژینوز باکتریال ممکن است شما را در معرض خطر گونوره و عفونت HIV قرار دهد. همه زنان مبتلا به عفونت باکتریایی علائم دارند، اما واژینوز باکتریایی معمولا ترشحات رقیق و خاکستری و سفید رنگ تولید می کند. این ترشحات معمولا با یک بوی ناخوشایند و مضر همراه است.
۲- عفونت تریکوموناس واژن:
عفونت تریکوموناس یک ترشح واژینال زرد و سبز با بوی قوی تولید می کند. علائم مرتبط با آن ممکن است شامل ناراحتی در هنگام مقاربت و ادرار، و همچنین سوزش و خارش ناحیه تناسلی زن باشد. •تریکومونایز با افزایش خطر ابتلا به HIV همراه است.
۳- عفونت گونوره:
گونوره یا سوزاک (بهترین دارو برای درمان سوزاک ) ممکن است در بیش از نیمی از زنان آلوده علائمی ایجاد نکند، اما می تواند باعث سوزش با ادرار یا ادرار مکرر، ترشحات واژینال زرد، قرمزی و تورم ناحیه تناسلی و سوزش یا خارش ناحیه واژن شود.
۴- عفونت کلامیدیا:
مانند گونوره، عفونت کلامیدیا ممکن است در بسیاری از زنان علائم ایجاد نکند. سایر موارد ممکن است باعث افزایش ترشحات واژن و علائم عفونت مجاری ادراری شود.
۵- عفونت قارچی واژن:
عفونت قارچی واژینال معمولا با ترشحات سفید و غلیظ همراه است که ممکن است بافت پنیر داشته باشد. ترشحات معمولا بی بو است. علائم دیگر عبارتند از سوزش و درد در هنگام ادرار کردن یا رابطه جنسی.