مرحله دوم زایمان، آنچه که باید انجام دهید

بالاخره می شنوید که کاملاً باز شده اید و کودک از قسمت آخر کانال زایمان عبور کرده است. موی سر کودکتان برای دیگران و برای شما (با آینه) قابل مشاهده است. حالا می توانید زور و فشار را وارد کنید.

اگر چه زور زدن کار مشکلی است ولی بسیاری از خانم ها در این مرحله تجدید قوا می کنند. زیرا مدت زیادی نیست که با شدت انقباضات مقابله می کنند. در عوض در راندن کودک به سمت خارج، شما با انقباضات شدید سروکار دارید. که معمولاً به آرامی هر ۲ تا ۵ دقیقه یکبار بوجود می آید و ۶۰ تا ۹۰ ثانیه طول می کشد. در این زمان همچنین احساس تمایل شدید به وارد آوردن زور می کنید که با احساس انقباضات معمولی بسیار متفاوت است. برای بعضی از خانم ها مخصوصاً آنهایی که مرحله اول زایمانشان طولانی بوده است، زور و فشار بسیار خسته کننده است، اگر چه این حالت با علم بر اینکه زایمان تقریباً رو به پایان است، آرام می شود. این مرحله از ۳۰ دقیقه تا ۳ ساعت برای زایمانهای اول و از ۳۰ دقیقه تا ۱ ساعت برای زایمانهای بعدی طول می کشد.

بهتر است در طول مرحله فشار بازدم عمیق انجام دهید زیرا نگه داشتن هوا به مدت طولانی ممکن است باعث پاره شدن پرینه و تحریک هموروئید می شود. ممکن است زمانی که از شما خواسته می شود زور وارد کنید تغییر وضعیت بدن به یک حالت مؤثر مشکل باشد مخصوصاً اگر هنوز انقباضات شدید و سریع باشند. اجازه دهید دیگران به شما کمک کنند و توصیه های پزشکتان را انجام دهید این هم به نفع شماست و هم به نفع کودکتان. در یک زایمان آرام و کنترل شده میزان پارگی به حداقل می رسد. چند دقیقه اضافه هم برای کشش بافتهای واژن برای بیرون آمدن سر کودک طول می کشد.

به غیر از یادگرفتن اینکه چطور ماهیچه هایتان را حرکت دهید، سخت ترین قسمت بیرون آمدن سر کودک است زیرا پهن ترین قسمت بدن می باشد و هنگامی که سر در مسیر خروج خود روی دهانه رحم فشار وارد می کند، فشار شدیدی روی مقعد احساس می کنید. بعضی از خانم ها با اطمینان احساس می کنند که روده هایشان در حال حرکت است اگر چه ماهیچه های درگیر متفاوتند. بعضی دیگر احساس می کنند که به دو نیمه تبدیل می شوند. مطمئن باشید که از لحاظ بیولوژیکی غیرممکن است. وقتی سر کودک پدیدار می شود احساس سوزش و التهاب می کنید (گاهی اوقات به آن "حلقه آتش" نسبت می دهند) و همانطور که بافتها را می کشد و انتهای اعصاب را مسدود می کند، آنها را به طور طبیعی بی حس میکند.

مرحله دوم که دو ساعت یا بیشتر طول می کشد هنگامی شروع می شود که دهانه رحم کاملاً باز شده و تا تولد نوزاد باز می ماند. مرحله آخر حدود ۱۵ تا ۲۰ دقیقه طول می کشد و تا خروج جفت پایان می پذیرد.

وقتی این حالت اتفاق افتد سعی کنید آرام باشید و هیچ کاری انجام ندهید. وقتی که قسمت بالای سر کودک ظاهر شد از شما خواسته می شود که دیگر زور نزنید تا پرینه (محل بین واژن و مقعد) در حال کشیده شدن پاره نشود و اجازه دهید تا خودش به طور طبیعی کاملاً کشیده شود. بهتر است پزشک یا ماما آن منطقه را ماساژ دهند تا به کشش بافتها کمک شود. و نیز این زمانی است که اپیزیوتومی انجام می شود یعنی یک شکاف در پرینه بوجود می آورند تا مهبل گشادتر شود.

با یک انقباض دیگر و یا یک فشار شدید یا فشارهای کوتای پشت سرهم همه سر بیرون می آید. صورت کودک به سمت کمر مادر است و بلافاصله به طرفین بر می گردد و شانه ها از جلو به عقب در عرض واژن به دنبال آن بیرون می آیند.

پزشک یا ماما ترشحات داخل بینی، دهان و حلق کودک را خارج می کنند تا بتواند بهتر تنفس کند. ریه های کودک که تا بحال اکسیژن را از خون مادر می گرفتند حالا باید آن را از هوا بگیرند. اگر بند ناف دور گردن کودک پیچیده باشد اگر امکان داشته باشد پزشک آن را به آرامی باز می کند. ولی اگر نشود از شما خواسته می شود دیگر فشار وارد نکنید تا قبل از اینکه بقیه بدن کودک بیرون بیاید، بندناف بریده شود. در طی انقباضات بعدی اول یک شانه و بعد شانه بعدی بیرون می آید. بقیه بدن کودک هم در یک چشم به هم زدن بیرون می آید و کودک متولد می شود.

ممکن است حتی قبل از بریدن بندناف کودک را به شما بدهند تا او را نگهدارید. بندناف معمولاً یک دقیقه بعد از زایمان بریده می شود اگر چه ضرورت حتمی ندارد. بعضی ها معتقدند که بندناف را تا زمان خارج شدن جفت نبرند تا اکسیژن بیشتری به کودک برسد.

هنگامی که کودک متولد می شود قرمز و پوشیده از خون، مایع آمنیوتیک و احتمالاً یک لایه چربی سفید رنگ است (ماده ای که از پوست جنین در رحم محافظت می کند.)

غالباً سرکودک بد شکل (گوشه دار) و صورتش قرمز و کبود است که همه سوغاتی های سفر از استخوانهای باریک و پر دست انداز لگن است معمولاً آلت تناسلی کودک مشخص است ولی گاهی اوقات تورم آن باعث ابهام می شود. پزشک شما را در این مورد راهنمایی می کند.

همه کودکان هنگام تولد گریه نمی کنند. در این صورت پزشک کمر نوزاد را ماساژ می دهد و یا پاهای او را قلقک میدهد تا عمل انعکاسی تنفس را تحریک کند. (دیگر مانند گذشته او را وارونه نمی کنند و به پشت او ضربه نمی زنند). اگر کودک در اتاق زایمان متولد شود، شما را یک تا دو ساعت به ریکاوری و یا مستقیما به اتاق خودتان در بخش زایمان می برند.

آنچه که شما باید انجام دهید

- آرام باشید. دردناک ترین قسمت زایمان تقریباً تمام شده است. سعی کنید زایمانتان در یک وضعیت مستقیم مانند حالت چمباتمه یا نشسته انجام دهید زیرا در این حالت استخوانهای لگن کاملاً باز می شوند.

- قبل و بعد از هر فشار برای علامت دادن شروع و پایان آن یک نفس بگیرید. بعد از هر فشار به آرامی هوا را از ریه ها خارج کنید تا به حرکت کودک کمک شود.

- هنگام وارد آوردن فشار مسیر خروج کودک را پیش خود تجسم کنید.

- تا زمانیکه از شما خواسته نشده است زور نزنید. پزشک به شما می گوید چه مرحله ای از انقباضات بهترین زمان برای این کار است.

- تا آنجایی که می توانید عضلات کف لگن را شل کنید. سعی کنید مقعد را جمع نگه دارید.

- بین انقباضات استراحت کنید. فاصله بین انقباضات در این مرحله طولانی تر از فاز انتقال است.

- اگر هنگام فشار صدایتان به شما کمک می کند، از آن کمک بگیرید. هیچکس به ناله یا فریاد شما توجه نمی کند.

عجله نکنید

عجله نکنید گاهی اوقات مرحله فشار کمی طول می کشد. تا زمانیکه کاملاً تحت نظر باشید و هیچ علائمی از مشکل جنینی وجود نداشته باشد کودک شما می تواند مرحله دوم زایمان طولانی را مانند نوع سریع آن به سلامت پشت سر بگذارد. (ضربان قلب کودک در طول انقباضات به طور طبیعی کاهش می یابد، ولی حتی اگر فشار هم طول بکشد این حالت هیچ ضرری برای جنین ندارد).

بلافاصله بعد از زایمان از پزشک یا پرستار بخواهید کودک را در آغوشتان بگذارند. حتی قبل از بریدن بند ناف می توان این کار را انجام داد. کارهای غیر ضروری (مانند وزن کردن نوزاد) را می توان به بعد از این ملاقات لذت بخش معوق کرد.

سعی کنید به کودک شیر بدهید. تحقیقات نشان داده است که کودکان در ساعت اول بعد از تولد سینه مادر را بهتر می مکند و هم برای کودک راحت تر است و هم برای مادر، یک نوزاد اگر نزدیک سینه مادر قرار داده شود به طور غریزی به دنبال آن می گردد و آن را با دهان می گیرد.

از پرستارانی که به شما کمک می کنند تشکر کنید. معمولاً بیشتر والدین جوان از پزشک یا ماما قدردانی می کنند. فقط فراموش نکنید که پرستاران سخت کوش بخش زایمان هستند که در ساعات آخر بارداری همه اقدامات لازم را انجام می دهند.