بیش فعالی و کمبود توجه در کودکان، بیشتر بدانید

آنچه که به عنوان (ADD) یا کمبود توجه و تمرکز است و دیگران با عنوان (ADHD) یا کمبود توجه و تمرکز همراه با فعالیت بیش از حد و اندازه یا بیش فعالیتی است.

گرفتاری دیگری که از سال ها قبل شناخته شده است و همچنان مانند گذشته کودکان و فرزندان من و شما را گرفتار می کند بیماری کمبود توجه و تمرکز و دیگری کمبود توجه و تمرکز همراه با فعالیت و جنب و جوش بیش از حد است.

کمبود توجه و تمرکز ( ADD):

مطالعات نشان می دهد که بین 2% تا 5% کودکان گرفتار این مشکل هستند و پسران چهار برابر بیشتر از دختران با این بیماری سیستم عصبی و گرفتاری رو به رو می شوند. می دانیم که مقصود از کمبود توجه و تمرکز این نیست که دیگران و یا پدر و مادر به فرزندشان توجه و یا اعتنایی نکرده اند.

بلکه مقصود این است که کودک توان این را ندارد که در وقت ضرورت و آن زمانی که باید و لازم هست ، توجه و تمرکز خودش را به روی موضوعی ، مطلبی و کاری و یا در مدرسه بر روی کتابش بتواند برای مدتی به اندازه ای که دیگران یا بچه های هم سن و سال او دارند و یا ضرورت دارد متمرکز شود.

فرزند ما در حالی که مایل است و می داند شما انتظار دارید و یا باید چنین کند ، با وجود آن که کتابش را شروع می کند و یا نوشتن را آغاز می کند به مجرد آن که کوچک ترین صدایی و یا حرکتی در محیط اطراف او اتفاق می افتد و یا حتی بدون این که هیچ تحریک و محرک خارجی باشد به مجرد آن که حوصله اش سر برود و یا در درون ، احساس ناراحتی کند ، کار را نیمه تمام گذاشته و از جای خودش برمی خیزد و یا با وجود آن که ظاهرا وانمود می کند که همان کار قبلی را دارد انجام می دهد، فکر و یا خیالش در جای دیگر و محل دیگری خواهد بود.

بنابراین مقصود از بی توجهی و نداشتن تمرکز این است که او نمیتواند نه این نمی خواهد . او نمی تواند برای مدتی متناسب با سن و سال خودش با توجه به نوع کاری که انجام می دهد وقت و انرژی خودش را متوجه کار لازم کند و در عین حال هم نمیتواند از محیط اطراف به طور درست خبر داشته باشد.

کمبود توجه و تمرکز همراه با بیش فعالیتی ( ADHD):

این حالت در بیش از ۶۰% موارد با خود گرفتاری دیگری را هم می آورد و آن این است که نه تنها فرزند ما دارای توجه و تمرکز لازم نیست بلکه بیش از حد فعال است.

یعنی به محض این که حوصله اش سر می رود و یا توجه خودش را از چیزی می گیرد ، حرکت بدنی او آغاز می شود.

غالبا پر از جنب و جوش است و به اصطلاح و زبان خود ما ، جان از قالبش زیادی می کند.

از دیوار راست بالا می رود و حتی وقتی از او بخواهیم که روی صندلی بنشیند و به ما توجه کند دست و پای خودش را حرکت می دهد ، در صندلی وول می خورد . سرش را به این طرف و آن طرف می برد و به کوچک ترین تحریک خارجی ، پاسخ و یا درست تر واکنش تند و شدیدی نشان می دهد.

با ما برخورد می کند مثل این است که ساعت هاست که او را آن جا نشانده ایم و حرف اضافه و تکراری می زنیم و قرار و آرام ندارد و باید از جای خودش بلند شود و به دنبال کار و فعالیتی برود که خودش هم اکنون دوست دارد و آن را ترجیح می دهد.

بنابراین فرزند من و شما بیش از حد فعال است و زمانی که ما می خواهیم و یا حتی خودش می خواهد که آرام بگیرد و قراری داشته باشد از عهده ی چنین کاری برنمی آید و با وجودی که تصمیم می گیرد که مثلا به روی صندلی بنشیند ، چند ثانیه و یا حداکثر چند دقیقه ی بعد دوباره راه می افتد و حرکت می کند.

نکته:

در این گونه موارد اولا باید بدانیم که فرزند ما معمولا از بهره ی هوشی لازم برخوردار است. جز مواردی که بچه ها مشکلات دیگری دارند ، از نظر هوش و توانایی های دیگر ذهنی تقریبا در حد کودکان مشابه خودش است.

از طرف دیگر می دانیم که این بچه ها ممکن است برخی اوقات (( مشکلاتی مربوط به یادگیری )) داشته باشند ؛ ولی گرچه ممکن است که مرتبط به این موضوع باشد اما خود این مشکل می تواند به تنهایی بدون هیچگونه ارتباطی با گرفتاری و بیماری دیگر ظاهر شود.

تفاوت بچه های پرانرژی و فعال نسبت به بچه ای که گرفتار مشکل بیش فعالیتی است :

بچه ها با مشکل کمبود توجه و تمرکز همراه با فعالیت بیش از حد و اندازه ( بیش فعال) ، با وجود آن که به نظر عادی و معمولی می رسند بسیاری اوقات در دنیای ذهنی و درونی ، گرفتاری های فراوانی دارند . البته باید متوجه بود که خیلی از اوقات بچه هایی هستند که بسیار پرانرژی و فعال هستند.

اما تفاوت بچه های پرانرژی و فعال با کسی که گرفتار بیماری فعالیت بیش از حد است در این است که : بچه ای که پر انرژی و فعال است آن زمانی که بخواهد و یا درست است و یا ما از او انتظار داشته باشیم به راحتی میتواند در جای خودش نه تنها برای دقایقی حتی برای چندین دقیقه به آرامی بنشیند و یا اگر ضرورتی داشته باشد در جای خودش بدون اینکه دست به فعالیتی بزند حتی نیم ساعت و یک ساعتی هم در یک جا قرار و آرامی داشته باشد.

در حالی که کودکی که گرفتار فعالیت بیش از حد است ، این توقف و سکون حتی نه به ساعت و دقیقه بلکه حتی چند ثانیه ای نیز برای او ممکن نخواهد بود و یا او باید خودش را مجبور و وادار کند و یا ما آنچنان در مقابل او بایستیم که خطر تنبیه او را به چنین کار ناراحت کننده یعنی قرار و ثباتی وادارد.

به زبان دیگر کودکی که گرفتار مشکل (( کمبود توجه و تمرکز )) و یا مخصوصا (( فعالیت بیش از حد )) ترمزی را که باید داشته باشد و یا تصمیمی را که باید برای آغاز کار و فعالیت بگیرد ، در اختیار خودش ندارد.

بنابراین اولا موتور وجود او روشن میشود و راه می افتد و دوم این که خود او توانایی کنترل و ترمز کردن خودش را ندارد مگر این که مانع خارجی او را متوقف کند و در نتیجه چاره ای جز سکون برای مدتی کوتاه نداشته باشد ولی در همان حال نیز از درون و با حرکات بدنی ، عدم رضایت و یا میل خودش را به فعالیت نشان می دهد.

منبع: کودک آنلاین