آموزش خود مراقبتی به کودکان، مهم است؟

مهارتهای خود مراقبتی ، وظایف روزمره ایی هستند که فرد را برای انجام کارهایی مثل لباس پوشیدن ، غذا خوردن ، مسواک زدن و موارد دیگر آماده می کند . اغلب به فعالیتهای روز مره زندگی اطلاق می شود . این توصیف برای بزرگسالان و نوجوانان هم مصداق دارد در حالیکه انتظار میرود سطح استقلال نوجوانان با بالغ شدنشان پیشرفت کند .

مهارت های خود مراقبتی ، یکی از نخستین روشهایی است که به کمک آن توانایی کودکان برای برنامه ریزی و تنظیم و ترتیب کارها بیشتر می شود تا داده های ضروری سازمان دهی شوند همچنین کنترل فیزیکی اصلاح شده ایی برای انجام کارهای روزمره لازم است ( باز کردن جعبه های غذا، نقاشی کردن و یا ایستاندن برای پوشیدن شلوار ).
بنابراین مهارتهای خود مراقبتی به عنوان پیش نیازهای اولیه برای بسیاری از وظایف مرتبط با مدرسه علاوه بر مهارتهای زندگی عمل می کنند . آنچه از واژه خود مراقبتی استنباط میشود این است که انتظار میرود این کارها به طور مستقل انجام شوند و در بسیاری از موارد درست نیست دیگران در چنین فعالیتهایی به آنها کمک کنند ( وابسته به سن ).
مثلا به طور مشخص تری بسیاری از پیش دبستانی ها باید قبل از شروع مدرسه ، توالت رفتن را یاد بگیرند .
وقتی این مهارتها برای فرد سخت باشد ، محدودیت های بسیاری در تجربیات زندگی ایجاد می کند. ممکن است برایش سخت باشد منزل فامیل یا دوستان بخوابد ، به اردوهای پیش دبستانی برود ، در نتیجه ممکن است اگر نتواند به تنهایی غذا بخورد یا دستشویی برود ، در جشن تولد احساس ناراحتی کند و در نتیجه ممکن است تجربیات اجتماعی را از دست بدهند .
مشکلات خود مراقبتی ممکن است به این شکل ابراز شوند
-تنبلی
-متکی بودن به دیگران برای انجام مهارتهای خود مراقبتی
- به استقلال بیشتر علاقه ایی ندارد .
-به بازی با عروسک ( و خود مراقبتی های مرتبط با آن ) علاقه کمی دارد .