عزت نفس پایین کودکان، چگونه تقویت می شود؟

آیا فرزند شما درگیر عزت نفس پایین است؟ به عنوان والدین سخت است که بشینیم و ببینیم که کودکان مان احساس می کنند به اندازه کافی خوب نیستند یا نمی توانند به اندازه همسن و سالانشان همه چیز را کنترل کنند. در اینجا جیمز لهمان استاد فعالیت های اجتماعی، خیالاتی که بر احساسات کودکان تمرکز دارند را با دوره های آموزشی به آن ها دوره می کند که چطور در مهارت های زندگی و تقویت عزت نفس پایین ماهر شوند.
عزت نفس، ارزش برای خود و مناعت طبع، عبارات قابل تعویضی هستند که ما برای شناسایی احساساتمان، استفاده می کنیم. عزت نفس کودکان به طور مداوم به چالش کشیده می شود چرا که آن ها به طور مداوم با چیز های جدیدی که تجربه می کنند به چالش کشیده می شوند.
هر روز در زندگی کودک، فرصت ها و موارد جدیدی برای مقابله با آن ها وجود دارد. بنابراین عزت نفسشان، احساس اینکه "من می توانم همه چیز را کنترل کنم" مدام امتحان می شود.
به بیان ساده تر، اگر فرزندتان قادر به مقابله کردن با موارد مختلف است، اگر حمایت می شوند و می آموزند که چگونه مشکلات زندگی را حل کنند، احساس عزت نفسشان رشد می کند. اگر ندانند که آن را چگونه کنترل کنند، عزت نفسشان کاهش پیدا می کند و از راهی که باید رشد نمی یابد.
نمی توانید با دقت و به آرامی عمل کنید تا رفتار بهتری داشته باشید اما می توانید از راه خود عمل کنید تا احساس بهتری داشته باشید.
یکی از حقایق بسیار مهم که نیاز است بدانید این است که نمی توانید به عنوان والدین آن را حل کنید. شما کنترل تان را از دست می دهید، باعث از دست رفتن کنترل فرزندتان نیز می شوید و خودتان را می بینید که با فریاد زدن بحث می کنید و برای مرتب کردن همه چیز تلاش می کنید بنابراین هیچ احساس راحتی را تجربه نمی کنند. در عوض باید به فرزندتان ابزاری را بدهید تا بتواند با مشکلاتش مقابله کند.
همچنین رک و راست بگویید که در این دنیا، داشتن عزت نفس مشکلی است که همه هر روزه باید آن را حل کنند. به خاطر داشته باشید که اغلب مقابله کردن با چیزی، راه حل است. اگر فرزندتان در یک آزمونش قبول نشود، بهترین کاری که برای کنترل کردن آن از لحاظ احساسی می تواند انجام دهد این است که تشخیص دهد بار دیگر می تواند نمره ی بهتری بگیرد.
این بدان معناست که آن ها یاد می گیرند تا ناراحتی شان را بر سر دیگران نریزند، خودشان را سرزنش نکنند و دوباره تلاش کنند. همچنین نیاز است که والدین نگران عزت نفس پایین کودکان باشند اما از راهی که اختیار آن را داشته باشند تا مهارت های مورد نیازشان را به آن ها بیاموزند.

عزت نفس پایین چیست
بنابراین به عنوان یک پدر یا مادر چگونه این خصوصیت را در کودک ایجاد می کنید؟ عزت نفس کودکان با انجام کارهایی که برایشان سخت است رشد می کند. به عنوان مثال زمانی که کودکان کوچک بودند و یاد گرفتند تا بند کفش هایشان را ببندند، به آن ها افتخار کردیم و تحسینشان کردیم.اما زمانی که بزرگتر شدند و کفششان را بستند، دیگر اتفاقی قابل توجه نبود. زمانی که فرزندتان مشکلی را که چالش برانگیز و مربوط به زمان حالشان است
را حل می کنند- و یک کار را بارها و بارها انجام ندهند و موفق و برای آن تحسین نشوند- باعث ایجاد عزت نفس در آن ها می شود.
اگر برای چیز های ساختگی به فرزندانتان جایزه دهید، متوجه می شوید که: آن جایزه های مصنوعی، عزت نفسی حقیقی را ایجاد نمی کنند. در بهترین حالت آن ها عزت نفسی مصنوعی ایجاد می کنند، به این معنا که فرزندتان برای چند لحظه احساس بهتری دارد، اما زمانی که چالش های واقعی زندگی آشکار می شوند، آن کاهش پیدا می کند.
بنابراین اگر همچنان به فرزندتان که هشت ساله است بابت گره زدن بند کفشش "آفرین" بگویید، باعث انجام گرفتن چیزی نمی شود.
چون همیشه مهم است که تا می توانید فرزندتان را تشویق کنید، ممکن است به نظر کار خوبی باشد، اما چون بستن بند کفش برایش مشکل نیست باعث رشد عزت نفسش نمی شود، منجر به رشد مناعت طبع نمی شود و به او در حل مشکل احساس خوب و مناسبی نسبت به خود داشتن، کمک نمی کند.
اگر هدفتان این است که به فرزندتان نشان دهید چگونه عزت نفس ایجاد کند- یاد بگیرد که چگونه مشکلاتش را کنترل کند و احساس خوبی داشته باشد- چنین تحسین کردنی شما را به آن وضعیت نمی رساند.
از راه چهارچوب مشکلات می توان به دنبال عزت نفس رفت. احساس خوبی به خود داشتن مشکلی است که باید حل شود. با یادگیری آن که چگونه کار ها را بهتر انجام دهید آن را حل می کنید، نه با صحبت کردن درباره ی آن و به طور ساختگی احساس بهتری داشتن.

اگر فرزندتان ناتوانی رفتاری یا یادگیری دارد: سختی تحصیلات ویژه
برخی از تحصیلات ویژه برای بچه ها تزلزل پیدا کرده است چرا که معلمین در چنین برنامه هایی از دانش آموزان می خواهند تا کار های آسانی را انجام دهند تا باعث شوند آن ها احساس بهتری داشته باشند. سپس می گویند "اوه، عالی بود" و به کارشان نمره A یا ۱۰۰ می دهند.
اما حقیقت این است که فرزندتان می داند که آن کار برایش آسان است اگرچه ممکن است لحظاتی احساس خوشنودی کند، اما اصلا از آن هیچ احساس عزت نفسی نمی گیرد. فرزندتان ممکن است احساس خوبی نسبت به خودش داشته باشد و به خونه بیاید و به شما بگوید " مادر نگاه کن، نمره A گرفتم" اما پس از آن که تمام شد، دیگر احساس اطمینان به توانایی هاش برای کنترل زندگی و مقابله با مشکلاتش نمی کند.
اگر فرزندتان اختلال کم توجهی، اختلال کم توجهی بیش فعالی، اختلال یادگیری، اختلال یادگیری ریاضی یا هر موردی در این محدوده ی اختلالات یادگیری و رفتاری دارد، وضعیت درک کردنشان این گونه می شود که "دنیا را مانند دیگر مردم نمی بینم".
قطعا این عزت نفس شان را به چالش می کشد، چرا که دائما خود را کمی جدا از وضعیت های اجتماعی می بینند. هر چه بزرگ تر می شوند، فراگیر تر می شود. احساسشان این است که "اه نه من متفاوت هستم". و کودکان "متفاوت بودن" را به "نادان بودن" معنا می کنند.
برای آن ها "من متفاوت هستم" به معنای من زشت هستم" می باشد. "من متفاوت هستم" به معنای آن است که "من یک بازنده هستم، من غریبه هستم". باور کنید این ها چیز های ترسناکی برای کودک است. اما در ذهن جواب برای کودکان ناتوان، یکسان است.
ممکن است کار ها را به طور متفاوتی آزمایش کنید، اما هدف اصلی همچنان ادامه دارد- این که فرزندتان از عهده ی چیز هایی بر بیاید که برایش چالش برانگیز است، عزت نفسش را افزایش می دهد.
ضرب المثلی وجود دارد که می گوید: "اگر می خواهی عزت نفست رشد کند، کار هایی را انجام بده تا ارجمند شمرده شوی. همچنین اگر می خواهی مناعت طبع داشته باشی، باید کار هایی را انجام دهی تا محترم شمرده شوی." و این برای همه افراد صدق می کند.

مشاوره و عزت نفس فرزند شما
نظریه مربوط به مشاوره که بر احساسات متمرکز است، این است که اگر مردم احساس بهتری داشته باشند، بهتر فکر و عمل می کنند. اما چیزی که بعضی ها متوجه شده اند، کاملا مخالف بود: زمانی که مردم بهتر رفتار می کنند، آن ها شروع به موفق شدن بیشتر می کنند و در مورد خودشان متفاوت فکر می کنند.
در این جا چیزی که بعضی ها دریافته اند این است که: شما نمی توانید برای احساس بهتر، آرام و با دقت عمل کنید، اما می توانید از راه خود حرکت کنید تا احساس بهتری داشته باشید.
اشتباه نکنید، هیچ اشکالی ندارد که روی کمک کردن به فرزندتان با بیان احساساتش کمک کنید. فقط بدانید که این به رشد مهارت حل مشکلاتش کمکی نمی کند، به تسلط یافتن او بر موارد مشکل کمکی نمی کند و به او توانایی ایجاد عزت نفس برای خودش را نمی دهد.
ضرب المثل دیگری که وجود دارد این است که: "اگر یک ماهی را به یک مرد دهی، برای یک روز به او غذا داده ای. اگر به او یاد بدهی که چگونه ماهی بگیرد، می تواند خودش برای همیشه به خودش غذا دهد."
بنابراین اگر کاری کنید که فرزندتان احساس خوبی پیدا کند، برای امروز یا لحظه ای احساس خوبی دارد. اما اگر به او نشان دهید که چکاری انجام دهد تا در مورد خودش احساس خوبی داشته باشد، می تواند برای بقیه عمرش از آن مهارت استفاده کند.

افکاری که برای عزت نفس مشکلاتی ایجاد می کند را به چالش بکشید
اگر می خواهید مشکلات رفتاری و عزت نفس پایین کودکان را به چالش بکشید، باید با فکری که آن ها برای توجیه رفتار های نامناسب استفاده می کنند، مقابله کنید.
بنابراین چیزی که در این جا به نظر می رسد این است که: بگذارید بگوییم که فرزندتان برای انجام ندادن تکالیفش عذری دارد. به عنوان والدین اولا می خواهید که او تکالیفش را انجام دهد و دوما می خواهید که بداند بهانه آوردن کمکی نمی کند، شما می خواهید چنین باور اشتباهی را به چالش بکشید.
در این جا چگونگی بر هم خوردن بهانه آوردن در رابطه با عزت نفس وجود دارد: تصور کنید که کودکی بدون حل کردن تکالیفش به مدرسه برود، در حالی که کودکی دیگر تکالیف روزش را انجام داده است.
کودکی که تکالیف ریاضی اش را انجام نداده است، ناراحت، عصبانی و نا امید است. تکالیف دیگر بچه ها را می بیند و سپس معلم می گوید "تکالیف تو کجاست؟". معلم به عذر او گوش نمی دهد و فقط به او نمره ی بدی می دهد.
بنابراین او حتی احساس بدتری پیدا می کند. بعدا در آن روز وقتی که آن بچه مشاور را می بیند، درباره ی انجام ندادن تکالیفش صحبت می کنند، با هدف آن که او احساس بهتری پیدا کند و امید به آن که اگر احساس بهتری پیدا کند، کار هایش را انجام خواهد داد.
وقتی او از دفتر مشاور بیرون می آید، احساس خوبی پیدا می کند اما در عرض ۳۰ دقیقه زمانی که از عهده تکالیف علوم بر نمی آید، دوباره نا امید و عصبانی می شود. در آن شب زمانی که به خونه می رسد، هیچ چیز جدیدی یاد نگرفته است و این چرخه دوباره شروع می شود.
اما کودکی که تکالیفش را انجام می دهد، هر دلیلی برای داشتن احساسی خوب نسبت به خودش دارد. در چیزی ماهر می شود، از عهده ی مسئولیت هایش بر می آید. همچنین شب که به خانه می آید، تمرین هایش را دوباره به سادگی انجام می دهد.
ممکن است متوجه نشود که فعالیت هایش چقدر قدرتمند هستند، اما در حقیقت عادت های خوبی را یاد می گیرد که عزت نفس ایجاد می کنند. بدون شک، هر چه مردم بیشتری یاد بگیرند که چگونه مستقل باشند و کار هایشان را مستقلانه انجام دهند، عزت نفسشان بیشتر می شود و احساس بهتری نسبت به خودشان پیدا خواهند کرد.
در واقع اگر کودکانی با عزت نفس بالا را محک بزنید، استقلال و مهارت های حل مشکل بالایی دارند. من معتقدم که استقلال داشتن یکی از مهم ترین مشخصه هایی است که کودک می تواند داشته باشد، اما والدین متوجه آن نیستند چون هیچ کس این حقیقت را به آن ها نگفته است.
بسیاری از والدین تلاش می کنند تا فرزندشان را مانند کودکان دیگر کنند در صورتی که در حقیقت می توانند کار هایی را انجام دهند تا به فرزندشان برای ایجاد استقلال کمک کنند. من معتقدم که این یکی از مهمترین ویژگی هایی است که کودک می تواند در زندگی به دست بیاورد.

چگونه می توانم به فرزندم مهارت هایی را که برای رشد عزت نفس اش نیاز دارد بیاموزم؟
اگر فرزندی با عزت نفس پایین یا مشکلات رفتاری یا اجتماعی دارید، در واقع ممکن است مجبور باشید مهارت های مختلف والدین را برای کمک به آن ها ایجاد کنید. در شروع زندگی فرزندان، اغلب والدین دوست دارند کودکان شان شبیه آن چیزی شوند که آرزویش را دارند. به عنوان مثال، ممکن است فکر کنند که ورزشکار خوبی می شوند، معروف می شوند و در مدرسه درسشان را درست انجام می دهند.
یا ممکن است هر چند وقت بد رفتاری کنند اما زمانی که حل می شود، از اشتباهاتشان درس می گیرند. اما وقتی کودکان همیشه عصبانی می شوند، عزت نفس پایین دارند، با مسائل از راه درستی مقابله نمی کنند و اشتباهاتشان را قبول نمی کنند، والدین آن ها به سادگی نمی دانند که چه کاری باید انجام دهند.
اغلب هنوز سعی می کنند تا والدین کودکی باشند که آرزویش را دارند به جای آن که یاد بگیرند تا والدین کودکی باشند که دارند.
اکثر والدینی این کار را انجام می دهند. چیزی که به آن ها باید گفته شود این است:" حقیقت این است که کودکان بسیاری با مشکلاتی وجود دارند که نیاز به مهارت های گسترده و دیدگاهی عمیق تر از دیگر کودکان دارند. کاری غیر ممکن نیست اما ممکن است نیاز به اقدام فوری و مستقیم از جانب شما داشته باشد ".