والدین آسیب رسان، چهارده نشانه دارند

وقتی شما یک فرزند دارید، قطعا او با یک دفترچه راهنما به این دنیا نمی آید. در حالیکه بیشتر والدین بهترینِ خودشان را ابراز می کنند، سعی می کنند بهترین کارهایی را که می دانند برای فرزندشان انجام دهند، آنها اغلب اعتراف می کنند که عملکردشان تا عالی و بی نقص بودن بسیار فاصله دارد.
قطعا آنها اشتباهاتی خواهند داشت، این والدین سعی می کنند بهترین کارهایی را که می توانند انجام دهند تا فرزندانشان را آماده کنند و ضربه های ناشی از تصمیمات والدین را در سر تا سر زندگی آنها به حداقل برسانند. با این حال تعدادی از والدین وجود دارند که رویکرد متفاوتی را برای مسئولیت خودشان به عنوان والدین پیش گرفته اند، آنها منکر صدمات و آسیب هایی می شوند که تصمیم ها و انتخاب های فرزند پروریشان به فرزندانشان وارد می کند. خطا های آنها خواه عمدی باشد یا تصادفی، در نهایت آنها یک محیط سمی برای فرزندانشان می سازند که باعث صدمات بلند مدت در زمینه ی عاطفی و ذهنی بر آنها می شوند.
آیا می توانید باور کنید در یک خانواده با والدین سمی رشد کرده اید؟! در این مقاله ۱۴ علامت وجود دارد که نشان می دهد یکی از والدین یا هردوی آنها رفتارهای سمی دارند:

والدین سمی به فرزندانشان اجازه ابراز هیجانات و احساسات نمی دهند
زمانهایی وجود داشت که دیدگاهِ ((پسر که گریه نمی کند)) ، پذیرفته شده بود. گرچه امروز ما از زیان آور بودن و صدمات ناشی از این نوع دیدگاه ها در رشد کودک مطلع هستیم. وقتی به کودک این شانس را ندهیم که گریه کند یا احساسات و هیجاناتش را ابراز کند سبب می شود که آنها نتوانند در بزرگسالی به اندازه ی کافی ابراز احساسات کنند.

والدین سمی فرزندانشان را وادار به سکوت می کنند
به جای حل اختلافات به صورت بالغ بالغ، و این که الگوی مناسبی برای این باشند که به بچه ها بیاموزند چطور درگیری ها را بالغانه حل کنند، این نوع والدین سمی در این شرایط به صورت کودکانه عمل می کنند و با خودداری از ارتباط برقرار کردن با کودک در واقع از روی کرد پرخاشگری پنهان استفاده می کنند.

والدین سمی توجه طلب هستند
این والدین معتقدند که فرزندانشان به این دنیا آمده اند به این منظور که به والدینشان خدمت کنند، فرزندانشان به آنها مدیون هستند چون آنها را بزرگ کرده اند.
این والدین جدا، از این که به فرزندانشان فرصت دهند امتناع می کنند و می خواهند همیشه برای پاسخ به نیازهایشان در دسترسشان باشند.

والدین سمی تمام مرزها را از بین می برند
اگر والدینی دوست دارند که فرزندشان به توانایی برقراری ارتباط سالم با افرادی که با آنها رو به رو می شوند، برسند، آنها باید آموزش در مورد ارزش حد و مرزها در روابط و چگونگی احترام به این حدود ، به فرزندانشان را شروع کنند.
اگر والدین به حریم خصوصی فرزندانشان احترام نگذارند نباید تعجب کنند که فرزندانشان هم به نوبه خود به والدین و حریم خصوصی آنها احترام نخواهند گذاشت.

والدین سمی ترسناک به نظر می رسند
تفاوت واضحی بین احترام گذاشتن و ترسیدن وجود دارد. اگر والدین فرزندانشان را در محیطی بزرگ کنند که دائم ترس از این وجود داشته باشد که مبادا اشتباهی مرتکب شوند یا مبادا والدین را ناراحت کرده باشند، این مانع خواهد شد که بچه ها بتوانند در طول زندگیشان ارتباط صمیمانه ای با والدینشان بسازند.

والدین سمی مسئولیت شادی خودشان را بر عهده فرزندانشان قرار می دهند
اگر یک والدینی دائم بر چیزهایی که از دست داده اند تا فرزندانشان را بزرگ کنند ، مترکز باشند، و منتظر این باشند که فرزندانشان با فداکاری آنها را به ایشان بازگردانند، این درخواست و انتظار در بسیاری موارد، فرزندانشان را از آنها دور می کند و این والدین سمی شانس داشتن ارتباط سالم با فرزند در طول زندگی را از دست می دهند.

والدین سمی قادر به ایجاد یک محیط امن و مورد اعتماد نیستند
بچه ها احتیاج دارند که احساس کنند دوست داشته می شوند و مورد حمایت قرار می گیرند، تا اعتماد به نفسشان را بسازند و این به آنها اجازه می دهد تا احساس استقلال کنند. بچه هایی که فاقد این موهبت هستند احتمالا در بزرگسالی با مسائل تعهد و پایبندی و ثبات رو به رو هستند.

والدین سمی انتظارات غیر واقعی دارند
این مهم است که به بچه ها آموزش دهیم که باید خودشان را بالا بکشند و آنها را هدایت کنیم تا به بالاتر از آنچه که فکر می کنند می توانند برسند، اما اگر انتظارات در مورد یک کودک معمولا دور از دسترس او باشند آنها به سرعت دلسرد خواهند شد و خودشان را برای انجام هر کاری ناتوان می بینند.

والدین سمی همیشه خودشان را مقدم می دانند
در حالیکه این وظیفه والدین است که فرزندانشان را راهنمایی کنند و به آنها آموزش دهند، اما این مهم است که افکار و دیدگاههای آنها را هم در نظر بگیرند.این به بچه ها کمک می کند تا تواناییشان در تصمیم گیری را در طول زندگی رشد دهند. وقتی والدین فقط نقطه نظرهای خودشان را در نظر می گیرند، بچه ها احساس می کنند که انگار هیچ چیز با ارزشی نمی توانند پیشنهاد دهند.

والدین سمی شوخی های منفی و آزار دهنده می کنند
بسیار شبیه به آنچه شما در یک رابطه ی آزار دهنده ی عاطهی مشاهده می کنید. این والدین سمی با جک ساختن از هر اشتباه فرزندشان آنها را در هم می شکنند. این رفتار اعتماد به نفس کودک و خود دوست داری او را از بین می برد.

والدین سمی رویاهایشان را توسط فرزندانشان دنبال می کنند
اگر والدینی در دوران زندگی خودشان نتوانسته باشند رویاهایشان را به دست آورند، و فرزندانشان را وادار کنند تا آن مسیرها را دنبال کنند، این یک رفتار خودخواهانه است.
این مهم است که اجازه دهید فرزندتان شخصیت و علایق خودش را دنبال کند.

والدین سمی به شدت منتقد هستند
اگر چه به نفع کودک است تا رفتارهای اشتباهش به موقع و هر چه سریعتر اصلاح شوند، اما لازم است که یک تعادل بین بازخورد مثبت و منفی دادن وجود داشته باشدتا اجازه دهد کودک با اعتماد به نفس و انگیزه رشد کند و در زندگی با خودش در رقابت باشد. اگر یک کودک باور کند که همیشه اشتباه می کند ممکن است که دلسرد شود و نخواهد هیچ کار تازه ای را امتحان کند.

والدین سمی از گناه و پول برای کنترل فرزندشان استفاده می کنند
این نوع از والدین سمی ، به جای تمرکز بر نیازهای ذهنی و عاطفی فرزندانشان، شروع به خریدن عشق و احترام آنها می کنند، و از هدایای مادی برای کنترل و وادار کردن فرزندانشان به چشم پوشی از خطاهایی که به عنوان والدین ممکن است مرتکب شده باشند استفاده می کنند.
بچه ها لازم است تا ارزشِ پذیرش اشتباهات و اعتراف به آنها را بیاموزند، و با دیدن الگو و نمونه ی این رفتار در والدینشان یاد بگیرند که عذر خواهی کنند.

والدین سمی به خاطر هر رفتاری که با فرزندشان دارند خود آنها را مقصر می دانند
آنها به جای این که در این شرایط به عنوان یک بزرگسال مسئولیت شرایط را بپذیرند در مورد همه چیز از جمله رفتارها و آزارهای عاطفی و فیزیکی که خودشان اعمال می کنند ، کودک را مقصر و متهم می کنند، و در نهایت بچه ها باور خواهند کرد که آنها مسئول همه چیز هستند و این باعث می شود تا بچه ها به ارزشهای خودشان شک کنند.