ترومای دوران کودکی، چگونه تشخیص دهیم؟

تروما هم تعریف پزشکی دارد و هم تعریف روانشناختی دارد. در این مقاله تعریف روانشناختی تروما که در ادامه به آن می پردازیم، مورد نظر می باشد.

تروما
تجربه ای که از نظر هیجانی دردناک، پریشان کننده و ناگهانی باشد و اغلب باعث اثرات پایدار بدنی و ذهنی شود.
ترومای دوران کودکی به روش های مختلفی ممکن است اتفاق بیفتد. کسانی که کودکی رابه فرزندخواندگی پذیرفته اند یا سرپرستی کودکی را به عهده گرفته اند، احتمالا بیشتر با اثرات ناشی از تروما ی بچه ها (که در اثر چالش ها و تجربه های ناخوشایندی که در میانش زندگی می کرده اند به آن دچار شده اند) رو به رو می شوند. اما حتی بچه های ایمن در خانه های امن هم ممکن است تروما را تجربه کنند.
تروما می تواند به دلیل بی توجهی، سوء استفاده، بستری شدن، دوره های درمان پزشکی، مرگ یا از دست دادن والدین، بلایای طبیعی، جنگ، ظلم، تصادف جدی و… اتفاق بیفتد. تروما برای هر کسی و در هر سنی (حتی پیش از تولد) ممکن است اتفاق بیفتد.

تشخیص و شناسایی تروما _ یک چالش
چالش برای تشخیص اثرات تروما ی دوران کودکی کاملا بدیهی است. مانند خیلی از موضوعات دیگر سلامت روان این موضوع هم بسیار پیچیده است. دو نفر می توانند با هم از میان یک تجربه ی تروما ساز رد شوند، یکی از آنها به سوی پی.تی.اس.دی (اختلال استرس پس از سانحه) روانه شود و دیگری بدون خسارت و آسیبی جان سالم به در برد. دکترها نمی دانند چرا افراد واکنش بسیار متفاوتی را در مقابل وقایع مشابه بروز می دهند. همین موضوع تشخیص و شناسایی علائم تروما را سخت تر می کند، مخصوصا در کودکان.
دو کودک ممکن است یک تجربه کاملا شبیه به هم را تجربه کنند، با این حال یکی از آنها فقط یک چالش کلامی داشته باشد در حالیکه دیگری با ناتوانایی ها و تاخیرات رشدی شدیدی رو به رو شود.تروما و موضوعات سلامت روان حشرات موذی این راه هستند.آنها هر کس را به شکل متفاوتی متاثر می کنند.
قدم اول برای تشخیص احتمال یک اختلال تروما این است که اگر اتفاق تروما سازی رخ داده است آن را تعیین کنیم. ممکن است این کار خیلی هم ساده نباشد. چرا که خیلی از سوء استفاده ها، بی توجهی ها، ظلم هاو.. در خفا اتفاق می افتند و این تعیین کردن احتمال یک اتفاق تروماساز را سخت تر می کند.
اگر شما مشکوک هستید که فرزندتان یک تجربه تروماساز یا رشته ای از تروماها را داشته خیلی مهم است که شروع به ثبت رفتارهایش در یک دفتر گزارش روزانه کنید. این دفتر گزارش روزانه در فرایند تشخیص و درمان به کودک کمک خواهد کرد.
به رفتارهایی دقت کنید که خارج از حالت طبیعی باشند یا شدیدتر از نرمال هستند.یکی از کش مکش های والدین کودکان خاص رویارویی با والدین دیگر است که به آنها می گویند ((این طبیعی است، بچه های ما هم این رفتارهای خاص را بروز می دهند.)) اما در این شرایط والدین بهترین قاضی هستند و این زمانی است که باید به دنبال کمک بود.

نشانه های احتمال تروما
-دوری و رفتار سرد
-گوش به زنگی
-مشکلات خواب
-حملات وحشت
-اضطراب
-افسردگی
-مشکلات توجه
-مسائل حسی
-مشکلات خوراک و غذا
-وسواس، تیک، خودآزاری
-شدت خلق(خشم، پرخاشگری، شدت غیرطبیعی ناراحتی با غریبه ها)
-مشکلات یادگیری
-کوچکتر از حد سنش رفتار می کند(پسرفت رسش)
-بی تفاوتی
اینها نسبت به یک لیست کامل نواقص زیادی دارند. اگر فکر می کنید یک رفتار از تروما نشات گرفته یا به آن مربوط است، آن را در دفتر گزارش روزانه ثبت کنید. حتی اگر هیچ دیدگاهی نسبت به این که یک رفتار چرا اتفاق افتاده است ندارید، اگر مخرب است آن را به همراه توصیف کامل موقعیت و شرایط اطرافش ثبت کنید.
رشته ی ترومای دوران کودکی تقریبا جدید است.تعداد همکارانی که این اختلال را به خوبی نمی شناسند و نمی دانند با کودک تروما دیده چطور کار کنند کم نیست . در نتیجه این خیلی مهم است که شما به عنوان والدین مطالعه زیادی داشته باشید و خودتان را به دانش زیاد مجهز کنید و رفتارهای دوران کودکی را به خوبی بشناسید.
تاثیرات ترومای دوران کودکی می تواند تا پایان عمر زندگی فرد را تحت تاثیر قرار دهد. نشانه های ترومای دوران کودکی به راحتی با چیزی شبیه به یک واکسن آنفولانزا از بین نمی روند. یک مسئله مشترک بین تمام کودکانی که تروما دیده اند مشکلات حسی است. خیلی مهم است که بدانید تروما چطور می تواند ریشه و دلیل خیلی از مسائل مثل ای.دی.اچ.دی (اختلال نقص توجه به همراه بیش فعالی) یا اُ.دى.دى (اختلال نافرمانی مقابله ای) باشد.
با درک و شناخت درست منشا اصلی اختلالات می توانیم درمان بهتری ارائه دهیم و والدین بهتری باشیم و بچه هایمان نوجوانان موفقی شوند.