کودک نه ساله، یک فیلسوف به تمام معناست!

تربیت عقلانی، گونه ای از تربیت است که در هر سنی مسائل خاصی را می طلبد که مطرح شده و پاسخ داده شود. آنقدر که کودک ۹ ساله به زمان توجه دارد، زمان به کودک توجه ندارد. در این نوشتار به نگاه های فلسفی کودک نه ساله می پردازیم.

مرگ و خداوند
کودک ۹ ساله واقعگرا بوده و به خداوند و دین از دیدگاه خاصی توجه می کند. او به بابانوئل عقیده ندارد و برای داستان های جن و پری اهمیتی قائل نیست. در بعضی از کودکان احساسات واقعی مذهبی تحریک شده و گسترش می یابد و گاهی کودک احساس می کند که به نماز خواندن احتیاج دارد، و باید یک دین و یک نیاز روحی داشته باشد تا او را مجبور به این طرز تفکر نماید که انجام دادن بعضی از اعمال برای او مهم است ، پس شروع به نماز خواندن می نماید.
با وجود اینکه بعضی از کودکان ۹ ساله از روح و جدائی روح از جسم مضطرب می شوند، اما به طور کلی بیشتر به مرگ به عنوان یک روند توقف زندگی فکر می کنند. کودک 9 ساله می خواهد بداند نفس کشیدن چگونه متوقف می شود و چگونه قلب از تپش باز می ایستد و چگونه زندگی تمام می شود. گاهی کودک می گوید: «من دوست داشتم که هرگز به دنیا نمی آمدم» یا «ای کاش من مرده بودم». اما به این مسأله به طور جدی فکر نمی کند. در مورد مرگ تفکراتی وجود دارد، به حدی که کودک به خودش ناسزا می گوید، یا به این تفکرات اهمیتی نمی دهد یا برای آن دلیل می آورد که این تفکرات برای هر مسافر دنیا و آخرت وجود دارد.

زمان و مکان
آنقدر که کودک ۹ ساله به زمان توجه دارد، زمان به کودک توجه ندارد، یعنی روز او با انجام کارهای متعدد پر می شود، به اینجا و آنجا می رود و برای یافتن زمان به منظور انجام فعالیت های اضافه ای که از او درخواست می شود، مشکل دارد. تمام کارهایی که انجام می دهد مهم است و بنابراین حذف هرکدام از این کارها برایش سخت است. کودک ۹ ساله زمان را تنظیم می کند، بدین معنی که برای طول روز برنامه ریزی کرده و به ترتیب کارهایش واقف و آگاه است. اگر در طول روز یک اتفاق غیر منتظره انجام کار را به تأخیر بیاندازد، ساعتش را تنظیم می کند تا زودتر از موعد بیدار شود و یک ساعت از خوابش را کم می نماید تا برای مطالعه و با استفاده از یک ساعت وقت آزاد زمان کافی در اختیار داشته باشد.
روابطش با مکان مستلزم همان گونه قید و شرط و خصوصیاتی می باشد که عکس العملش نسبت به زمان دارا می باشد. او به تنهایی به بعضی از اماکن می رود مثلا نزد دکتر ، دندانپزشک و یا معلم موسیقی و اگر رسیدن به مقصد برایش دشوار نبوده و لازم نباشد که از یک وسیله نقلیه استفاده کند، خودش می تواند به تنهایی بیرون برود، اما نباید از او بخواهیم که در همان فرصت، مسیرش را منحرف کرده تا خریدی انجام دهد. کودک ۹ ساله در یک زمان فقط می تواند یک کار انجام دهد.