مهارت های اجتماعی کودکان، چند مورد ضروری

مهارتهای اجتماعی خوب به بچه ها اجازه می دهد از روابط بهتری با همسالان خود برخوردار شوند. یک مطالعه در سال ۲۰۱۹ نشان داد که مهارتهای خوب اجتماعی ممکن است استرس کودکانی را که در مهد کودک قرار دارند کاهش دهد. محققان دریافتند که کودکان پس از یادگیری مهارتهای اجتماعی جدید، کاهش کورتیزول را تجربه می کنند. دوستی های کودکانه بر روی سلامت روان بچه ها تاثیر گذاراست.

مهارت های اجتماعی و تاثیر آن بر کودکان
دوستی همچنین به کودکان فرصت می دهد مهارت های اجتماعی پیشرفته تری مانند حل مسئله و حل تعارض را تجربه کنند. کودکانی که در سن پنج سالگی در به اشتراک گذاشتن، گوش دادن، همکاری و پیروی از قوانین بهتر عمل می کنند، احتمالا" در ورود به دانشگاه موفق تر هستند. کودکانی که فاقد مهارت های اجتماعی و عاطفی هستند، بیشتر در معرض سوء مصرف مواد، مسائل مربوط به روابط و مشکلات قانونی قرار دارند.
از طریق آموزش مهمترین مهارت های اجتماعی به فرزندان، به آنها برای داشتن فردایی بهتر کمک کنید. در این جا به چند مورد از این مهارت ها اشاره شده است:
اشتراک گذاری
تمایل برای به اشتراک گذاشتن میان وعده یا به اشتراک گذاشتن یک اسباب بازی می تواند به بچه ها برای پیدا کردن دوست و ایجاد رابطه کمک کند. با این حال، کودکان بین سه تا شش سال اغلب خودخواه هستند. به عنوان مثال، کودکی که تنها یک کوکی دارد ممکن است تمایل به نصف کردن آن با یک دوست نداشته باشد. زیرا این بدان معناست که او کمتر از خوردن آن لذت خواهد برد. از طرف دیگر، او به راحتی می تواند اسباب بازی را به اشتراک بگذارد که دیگر علاقه ای به بازی کردن با آن ندارد.
در حدود هفت یا هشت سالگی کودکان بیشتر به دنبال عدالت هستند و تمایل بیشتری برای اشتراک گذاری آن دارند. علاوه بر این، تحقیقات نشان می دهد که عدالت با اشتراک گذاری و بهزیستی مثبت مرتبط هستند. اشتراک گذاری، همچنین باعث می شود کودکان احساس خوبی نسبت به خود نشان دهند. بنابراین آموزش به اشتراک گذاری ممکن است برای تقویت عزت نفس آنها مهم باشد.
چگونه تمرین کنیم؟
شما نمی خواهید کودک خود را وادار کنید که اسباب بازی های خاصی را به اشتراک بگذارد. یا با کودکان خاصی ارتباط داشته باشد، شما می توانید عادتها را تغییر دهید. از فرزند خود بخاطر اشتراک گذاری وسایلش تشکر کنید. یا از کلمات محبت آمیز استفاده کنید. مثلاً بگویید، شما تصمیم گرفتید که میان وعده خود را با خواهر خود به اشتراک بگذارید. شرط می بندم که او از این کار احساس خوشبختی می کند. این یک کار خوب برای انجام دادن است.
همکاری
همکاری یعنی کار با هم برای رسیدن به یک هدف مشترک. مهارت های همکاری خوب برای موفقیت در اجتماع ضروری است. فرزند شما نیاز به همکاری با همکلاسی های خود در زمین بازی و همچنین در کلاس دارد. همکاری برای یک بزرگسال نیز مهم است. بیشتر محیط های کاری به توانایی کارکنان در همکاری با یکدیگر به عنوان یک تیم موفق نیازمند هستند. همکاری در روابط عاشقانه نیز مهم است. تقریباً در حدود سه و نیم سالگی، کودکان خردسال می توانند با همسالان خود برای رسیدن به یک هدف مشترک شروع به کار کنند. برای کودکان، همکاری ممکن است از ساختن یک برج اسباب بازی در کنار یکدیگر و بازی کردن در یک بازی باشد.
برخی ممکن است یک موقعیت رهبری را بدست آورند، در حالی که برخی دیگر طبق دستورات احساس راحتی بیشتری می کنند. در هر صورت، همکاری فرصتی عالی برای بچه ها است تا درباره خودشان اطلاعات بیشتری کسب کنند.
چگونه تمرین کنیم؟
در مورد اهمیت کار تیمی صحبت کنید. در هنگام تهیه غذا به هرکسی کار خاصی اختصاص دهید واغلب بر اهمیت همکاری تأکید کنید.
گوش دادن
گوش دادن فقط به این نیست که ساکت باشید بلکه به معنای واقعی جذب چیزی است که شخص دیگری می گوید. گوش دادن یک جزء مهم ارتباطات سالم است. از این گذشته، بیشتر یادگیری در مدرسه به توانایی کودک در گوش دادن به آنچه معلم می گوید بستگی دارد. جذب مطالب، یادداشت برداری و تفکر در مورد آنچه گفته می شود باعث پیشرفت بیشتر فرزندتان در دانشگاه می شود.
چگونه تمرین کنیم؟
هنگام خواندن کتاب برای فرزندتان، مکث کنید و از او بخواهید تا آنچه را که می خوانید به شما بگوید. مکث کنید و بگویید: "تا کنون آنچه را در مورد داستان به یاد دارید بگویید." به او کمک کنید تا هرگونه شکافی که از دست رفته است را پر کند و او را به ادامه گوش دادن ترغیب کنید. علاوه بر این، به او اجازه ندهید که هنگام صحبت کردن، صحبت دیگران را قطع کند.
دستورالعمل ها را دنبال کنید
کودکانی که برای پیروی از مسیرها تلاش می کنند، احتمالاً عواقب مختلفی را تجربه می کنند. عدم نیاز به تنظیم مجدد تکالیفشان تا مشکل در برابر بد رفتاری، عدم پیروی از دستورالعمل ها می تواند مشکل بزرگی باشد. به فرزندتان بگویید که چگونه می تواند اتاق خود را تمیز کند یا به او بگویید چگونه مهارت های فوتبال خود را بهبود ببخشد، این مهم است که بچه ها بتوانند جهت بگیرند و دستورالعمل ها را دنبال کنند.
به عنوان مثال، به کودک خردسال بیش از یک جهت ندهید. به جای گفتن، "کفش های خود را بردارید، کتاب های خود را دوره کنید و دستان خود را بشویید" صبر کنید تا قبل از دستور بعدی کفش های خود را جمع کند.
چگونه تمرین کنیم؟
اولین بار که به شما گفتم کفش هایتان رابردارید، شما خیلی مرتب آنها را در قفسه چیدید. به او فرصت دهید تا از دستورات ساده پیروی کند.
احترام به فضای شخصی
بعضی از بچه ها بدون اینکه تصور کنند فرد دیگر احساس ناراحتی می کند، وارد صحبت های آنها می شوند. این مهم است که به بچه ها یاد دهید چگونه به فضای شخصی افراد دیگر احترام بگذارند.
چگونه تمرین کنیم؟
به فرزند خود بیاموزید که هنگام صحبت کردن، درازای یک بازو از مردم فاصله داشته باشد. وقتی او در صف ایستاده است، در مورد چقدر نزدیک بودن شخص مقابل او صحبت کنید.
برقراری تماس چشمی
تماس چشمی خوب بخش مهمی از ارتباطات است. بعضی از بچه ها برای دیدن شخصی که با او صحبت می کنند، تلاش می کنند. این که کودک شما خجالتی است و ترجیح می دهد در کف اتاق خیره شود بر اهمیت تماس خوب چشم تأکید می ‌کند.
چگونه تمرین کنیم؟
حتی ممکن است به او نشان دهید که چگونه می تواند با کسی که ارتباط چشمی برقرار نمی کند مکالمه کند. به او بگویید که در حالی که به زمین خیره شده اید، یک داستان برای شما تعریف کند، چشمان خود را ببندید، یا به همه جا به جز او نگاه کنید. سپس از او دعوت کنید تا در حال صحبت کردن، داستانی دیگر را برای شما تعریف کند و با چشمان بسته ارتباط برقرار کند. پس از آن، درمورد اینکه در هر سناریو چه احساسی برای او وجود دارد، بحث کنید.
استفاده از روشها
گفتن لطفاً و از شما سپاسگزارم و استفاده ازجدول رفتارهای خوب، می تواند به دلایل صحیح به کودک خود کمک کنید تا توجه دیگران را جلب کند. معلمان، والدین دیگر و سایر بچه ها به فرزندی خوش اخلاق احترام می گذارند.
چگونه تمرین کنیم؟
با رفتارهای خود الگوی خوبی باشید. این به معنای گفتن "نه، متشکرم" و "بله خواهش می کنم" است که به طور مرتب به فرزندتان بگویید و حتما هنگام تعامل با افراد دیگر از روشهای خود استفاده کنید. وقتی فرزندتان فراموش کرد، به او یادآوری کنید.
اگر به نظر می رسد فرزند شما بیشتر از سایر بچه ها با مهارت های اجتماعی دست و پنجه نرم می کند، با متخصص کودکان صحبت کنید.