دعوای بین کودکان، قاعده بازی را بلد نستند

دنیای ذهنی خردسالان با بزرگسالان متفاوت است. آنها قواعد بازی را به خوبی درک نمی کنند یا این قواعد پس از مدتی کوتاه برایشان مبهم می شود. آنها با توجه به ظرفیت پایینی که دارند، و زود از بازی خسته می شوند و در مواردی تحمل باختن را ندارند(ر.ک:ص۱۰۳و۱۰۴) بنابراین نباید پرستاران را هنگام بازی به خود رها کرد. باید در طول بازی نزدیک آنان باشیم تا هنگام نیاز، به آنان کمک کنیم و مانع درگیری‌هایشان شویم.
در صورت نظارت بر بازی آنان، شما می توانید با استفاده با مشاهده نشانه هایی از آغاز درگیری، یا رفع ابهام از قواعد بازی یا پیشنهاد بازی نوبتی و یا تعیین نقش ها در بازی به آنها کمک کنید.
در صورتی که ابتکار های شما نتیجه نمی دهد و و نظر آنان را هم نمی شود به چیز دیگری معطوف کرد، پیشنهاد می‌شود، آنها را برای مدتی(۱۰دقیقه) از هم جدا کنید و بعد از اتمام این مدت بگویید:(( یا بازی تعطیل یا بازی بدون دعوا)) که خردسالان به طور معمول، پیشنهاد دوم را می پذیرند؛ چون بازی به تنهایی برای شان چندان لذتی ندارد.
گاهی لازم است توجه کودکان به چیز دیگری معطوف شود. دادن مقداری خوراکی یا نوشیدن آب میوه، پیشنهاد دیدن کارتون یا فیلم مناسب، اجرای مسابقه یا شنیدن داستان زیبا یا بیرون بردن آنها برای قدم زدن می توان مشکل را حل کند.
گاهی درگیری و دعوا بین کودکان و همسالان خاصی است. در این صورت پیشنهاد می شود ،مدت زمان بازی آنها کوتاه، تعداد دیداری های آنان کم، و ارتباطشان با دیگر همسالان بیشتر شود.

سختی جدا شدن از همسالان پس از بازی
دختر پنج ساله من، پس از بازی با همسالان، به سختی و با گریه از آنان جدا می شود. با این مشکل چگونه مواجه شدم؟
این مشکل بسیاری از خانواده‌ها است؛ چون برای اغلب کودکان، اتمام بازی و جدا شدن از همسالان سخت است. اوقات لذت بخشی را برای همسالان خود سپری کرده و می داند که جدایی از او، به معنای پایان لحظات لذت بخش است.
برای تعدیل این مشکل، از راهکارهای ذیل استفاده کنید؛
۱. ارتباط خود را با نزدیکان و آشنایان بیشتر کنید. یکی از علل مهم این مشکل، نگرانی فرزند شما از عدم تکرار یا دیر تکرار شدن این اوقات خوش و لذت بخش است.
۲. در صورت عدم امکان یا سخت بودن ارتباطات فامیلی، زمینه حضور فرزند خود را در پارک ها و محیط های عمومی کودکان بیشتر کنید تا با ارتباط‌های مقطعی با همسالان و دوستان موقتی، این نیاز را برآورد.
۳. در منزل، وقت بیشتری را به بازی با او اختصاص دهید.
۴. در ایجاد ارتباط با همسالان خاص، زیاده روی نکنید. به طور معمول، وابستگی شدید به برخی همسالان، این مشکل را بیشتر می کند.
۵. دست کم ۱۵ دقیقه پیش از جدایی، که باید بازی را تمام کند و آماده شود. خوب است هر ۵ دقیقه یکبار، این یادآوری را تکرار کنید. یادتان باشد که کودکان برای انتقال از یک فعالیت به فعالیت دیگر، به زمان نیاز دارند.
۶. در صورت مقاومت برای جدایی، به او بگویید که می تواند پس از رسیدن به منزل، لحظاتی را با دوستش تلفنی صحبت کند.
۷. تعیین وعده دیدار با دوستش نیز او راه برای جدا شدن آماده تر می کند.
برخی کودکان اصرار می کنند که بدون حضور شما در منزل میزبان بمانند. با فراهم بودن شرایط( سن مناسب کودک، نسبت نزدیک فامیلی با میزبان، امنیت جسمی کودک، رعایت مسائل اخلاقی، عدم وابستگی و…). موافقت موردی شما اشکالی ندارد. در غیر این صورت ، چاره ای ندارید که به خواسته اش بی توجهی کنید و تسلیم گریه به قشقرق او نشوید.