بازی مناسب کودکان، قایم‌ باشک

شهرزاد: یادش به‌خیر روزهایی که در کوچه‌های کودکی چشم می‌گذاشتیم، شعر می‌خواندیم یا شماره می‌گفتیم و با فریادی که آمدم، می‌رفتیم و جاهای همیشگی که خودمان قایم می‌شدیم را می‌گشتیم تا دوستان قایم‌شده را پیدا کنیم و با سرعت تمام به‌جای اول برمی‌گشتیم و سک‌سک می‌کردیم. گاهی اوقات هم دوستانی پیدا می‌شدند که از سر لطف زحمت گشتن را از ما کم می‌کردند و با چشم و انگشت جای دوستان دیگر را آشکار می‌کردند. چه لذتی داشت جرزدن‌های کودکانه و گاهی نزاع‌های آن و وساطت پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها که عصرها در کوچه‌های‌مان روی صندی می‌نشستند و بازی کودکانه ما را می‌دیدند و لبخند می‌زدند.

خب با این مقدمه نیاز بیشتری به معرفی بازی معروف کودکانه خود یعنی «قایم‌باشک» نمی‌ماند. یکی از معروف‌ترین بازی‌های کودکان ایران است که از شمال تا جنوب و شرق تا غرب کشور عزیزمان آن را می‌شناسند. تعداد شرکت‌کنندگان محدودیت ندارد و هرچه دوستان محله و کوی و کوچه بیشتر باشد، جذابیت آن نیز افزون‌تر است. به قید قرعه یکی چشم می‌گذارد و دیگران پنهان می‌شوند و با شمارش اعداد اغلب از یک تا ۱۰ و در مناطقی خواندن شعر جایگزین شمارش می‌شود. سپس فرد چشم گذارند. به‌دنبال افراد پنهان شوند، می‌رود و با دیدن هر یک با ادای کلمه «دیدمت» به محل چشم‌گذاری می‌دود و کلمه «سک‌سک» را می‌گوید. اگر کسی پنهان از چشم فرد چشم‌گذارنده به محل برسد و سک‌سک را بگوید او به قول معروف و سخته و باید دوباره چشم بگذارد و اگر نه نفر بعد و تا خستگی بر بچه‌ها چیره نشود، شیرینی بازی آنقدر هست که ادامه داشته باشد.

بازی قایم‌باشک در لهجه‌ها و گویش‌های متفاوت محلی به نام‌های «ترترک» (شیراز)، «گچ اوزون گیزلو» (آذری)، «دستکی» (کرمان)، «ملایرس» (لری) و... شناخته می‌شود