چگونگی دوست یابی در کودکان دبستانی

دوست ‌یابی برای کودکان دبستانی همیشه آسان نیست. بسیاری از مادرانی که کودکان دبستانی دارند نگران این موضوع هستند که چرا فرزندشان نمی‌تواند در مدرسه به راحتی با دیگران ارتباط برقرار کند و با همسن‌و‌سالان خود دوست شود. مهارت دوست‌یابی در کودکان دبستانی یکی از مهم‌ترین مهارت‌های دوران کودکی محسوب می‌شود. کودکان در جریان دوستی و بازی‌هایی که با یکدیگر انجام می‌دهند از لحاظ رشد اجتماعی نیز پیشرفت می کنند. در حقیقت دوستی لازمه رشد مناسب کودکان محسوب می شود و کودکانی که مهارت کافی در این زمینه ندارند در آینده با مشکلات بیشتری درارتباطات اجتماعی مواجه خواهند شد.

فرایند رشد اجتماعی کودکان
از نظر روانشناسی ۵ مرحله از رشد اجتماعی وجود دارد که بر مهارت دوست‌یابی در کودکان تاثیر می گذارد. این مراحل دقیقا پشت سرهم قرار ندارند و برخی زودتر از دیگران می توانند به هر یک از مراحل رشد اجتماعی دست یابند.
مرحله اول 3 تا 7 سالگی؛ در این مرحله کودکان که در سنین زیر مدرسه قرار دارند تنها قادر به انجام دوستی‌های لحظه ای می‌باشند. آن ها تنها به صورت موقت با همسن‌وسالان خود که در مجاورتشان قرار می‌گیرند شروع به بازی می‌کنند.
مرحله دوم ۴ تا ۹ سالگی؛ در این مرحله کودکان نوعی رابطه دوستی برقرار می کنند که به آن دوستی های یک طرفه گفته می شود. در واقع کودک در این سن با کسانی که به او کمک می کنند تا به اهداف خود برسد رابطه دوستی برقرار می کند.
مرحله سوم 6 تا 12 سالگی؛ در این سنین کودک قادر به برقراری دوستی‌های متقابل است. یعنی دوستی‌هایی که دو طرف می توانند به نیازها و خواسته‌های یکدیگر اهمیت و پاسخ دهند. البته در این سنین هنوز دوستی متقابل به رشد کافی نرسیده است. کودکان دبستانی نهایتا تا این مرحله از رشد اجتماعی را طی می کنند.
مرحله چهارم ۱۱ تا ۱۵ سالگی؛ در این سنین افراد می توانند دوستی های حمایتگرانه را با یکدیگر داشته باشند.
مرحله پنجم 12 سالگی به بعد؛ در این دوران افراد روابط دوستانه ای با دیگران برقرار می کنند که طرفین هم زمان برای استقلال فردی یکدیگر نیز اررزش و اهمیت قائل هستند. آن ها احساسات و علائق مشترکشان را در اختیار یکدیگر قرار می‌دهند و روابط عمیق تری را شکل می دهند.

نقش والدین در پرورش مهارت دوست ‌یابی در کودکان
راهکارهای علمی زیادی وجود دارند که به شما می آموزند چگونه به فرزندتان کمک کنید تا در دوست‌یابی مشکل کم تری داشته باشد و این کار را با آسانی و رضایت بیشتری انجام دهد. موارد زیر تعدادی از این راهکارها را به شما معرفی می‌کند
برای این که مهارت دوست‌یابی در فرزندتان پرورش یابد او را تشویق کنید تا در فعالیت‌های فوق برنامه مدرسه خود شرکت کند. این فعالیت‌ها می‌تواند شامل برنامه‌های ورزشی یا کلاس‌های هنری باشد که به کودکان این فرصت را می دهد در فضایی دوستانه و غیر درسی تعاملات مثبت بیشتری با یکدیگر داشته باشند.
برنامه ای ترتیب دهید تا فرزندتان بتواند در فضاهای بیرون از مدرسه و با نظارت شما با دوستان خود ملاقات کند. در واقع لازم است که شما برای فرزندتان فرصت‌هاای بیشتری برای تعامل و بازی با همسن‌وسالانش فراهم کنید.
از فعالیت‌هایی که فرزندتان برای دوستی با همسن‌وسالانش انجام می‌دهد حمایت کنید و او را به خاطر رفتارهای دوستانه‌ای که با دیگران انجام می دهد به صورت کلامی و غیر کلامی تشویق کنید.
در انتخاب مدرسه فرزندتان دقت بیشتری به عمل بیاورید و تلاش کنید مدرسه ای را انتخاب کنید که فعالیت‌های فرهنگی متنوع تری در آن انجام می شود و معلمان و مدیران آموزشی برای درگیر کردن بچه‌ها در فرایند اموزشی بیشتر تلاش می کنند.

چه زمانی باید به مشاور کودک مراجعه کنیم؟
گاه برخی کودکان با وجود تمام تلاش های والدین‌شان نمی توانند با همسن های خود ارتباط برقرار کرده و یا دائم رفتارهای نابهنجاری از خود نشان می‌دهند. این کودکان معمولا با پرخاشگری، گریه های بی مورد، انزوا و گوشه گیری، خجالتی بودن، بد قلقی در جمع ها، ارتباط فقط با بزرگسالان و... شناسایی می‌شوند.