- |
- قصد بارداری
- |
- ناباروری
- |
- بارداری
- |
- زایمان
- |
- نوزاد
- |
- کودک
- |
- ویدئو
- |
- سلامت عمومی
- |
- سبک زندگی
- |
- کلینیک
- |
- کالا و خدمات
اگر شما و شریک جنسی‌تان در بچه‌دار شدن مشکل دارید، تنها نیستید. در ایران تخمین زده شده است که بین ۱۰ تا ۱۴ درصد از زوج‌ها نابارورند. ناباروری برای بیشتر زوج‌ها این‌گونه تعریف می‌شود: ناتوانی در باردارشدن علی رغم داشتن روابط جنسی مکرر و محافظت‌نشده برای حداقل یک سال.
ناباروری ممکن است ناشی از مشکل شما یا شریک جنسی‌تان یا ترکیبی از عوامل باشد. خوشبختانه روش‌های تشخیص علائم ناباروری و درمانی ایمن زیادی برای افزایش شانس بارداری وجود دارند.
علایم اصلی ناباروری، ناتوانی در باردار شدن است؛ ممکن است علامت واضح دیگری وجود نداشته باشد. گاهی اوقات، زنان نابارور ممکن است فاقد دوران قاعدگی یا دارای دوره های قاعدگی نامنظم باشند. در بعضی موارد، مردان نابارور ممکن است نشانه‌هایی از مشکلات هورمونی داشته باشند؛ مثلاً: تغییر در رشد موی سر یا عملکرد جنسی.
بیشتر زوج‌ها سرانجام با درمان یا بدون درمان، موفق به بارداری می‌شوند.
اگر کمتر از یک سال است که به‌طور مرتب برای باردار شدن تلاش می‌کنید، احتمالاً نیازی به دیدن پزشک ندارید.
البته در موارد زیر زنان باید زودتر به پزشک مراجعه کنند:
در موارد زیر مردان باید به پزشک مراجعه کنند:
به منظور باردار شدن، تمام مراحل تخمک گذاری و لقاح باید به‌درستی انجام شوند. گاهی اوقات مشکلی که سبب ناباروری زوجین می‌شود، مادرزادی است؛ گاهی هم این مشکل در سایر مراحل زندگی گریبان آن‌ها را می‌گیرد.
علائم ناباروری می‌تواند در یک یا هر دو نفر از زوجین وجود داشته باشد. به‌طور کلی:
اختلال در تولید یا عملکرد اسپرم‌ها، در نتیجه‌ٔ عدم نزول بیضه‌ها، نقص‌های ژنتیکی، بیماری‌هایی همچون: دیابت یا عفونت‌های کلامیدیا، سوزاک، اوریون یا HIV (عامل ایدز). اتساع وریدهای بیضه (واریکوسل) هم می‌تواند بر کیفیت اسپرم‌ها تأثیر بگذارد.
مشکلات مربوط به خروج اسپرم‌ها، در نتیجه‌ٔ مشکلات جنسی (مثل: زودانزالی)، بعضی از بیماری‌های ژنتیکی (مثل: فیبروز کیستیک)، مشکلات ساختاری (مثل: انسداد بیضه‌ها) یا آسیب‌دیدگی اندام تناسلی.
قرارگیری بیش‌ازحد در معرض بعضی از عوامل محیطی، از قبیل: آفت‌کش‌ها یا سایر مواد شیمیایی و تشعشعات. مصرف سیگار، الکل، ماریجوانا، استروئیدهای آنابولیک و داروهایی که برای درمان عفونت‌های باکتریایی به‌کار می‌روند و همچنین بالا بودن فشار خون و افسردگی، می‌تواند باروری را تحت تأثیر قرار دهد.
آسیب‌های ناشی از سرطان و معالجهٔ آن، که شامل: تشعشعات یا شیمی‌درمانی است. معالجهٔ سرطان می‌تواند به تولید اسپرم لطمه بزند؛ گاهی این لطمه شدید است.
علل ناباروری زنان ممکن است شامل موارد زیر شود:
اختلالات تخمگ‌گذاری، که بر رهاسازی تخمک‌ها از تخمدان تأثیر می‌گذارد. این اختلالات شامل اختلالات هورمونی (مثل: سندرم تخمدان پلی‌کیستیک) می‌شوند. عوامل دیگری که باعث اختلالات تخمک‌گذاری می‌شوند عبارت‌اند از:
هایپرپرولاکتینمی (وضعیتی که در آن میزان پرولاکتین بدن افزایش می‌یابد) که ممکن است در تخمک‌گذاری تداخل ایجاد کند. پرولاکتین هورمونی است که تولید شیر را در پستان‌ها تحریک می‌کند.
وجود مقادیر بسیار بالا یا بسیار پایین هورمون‌های تیروئیدی (هایپرتیروئیدیسم یا هیپوتیروئیدیسم) هم می‌تواند چرخه‌ٔ قاعدگی را تحت تأثیر قرار داده یا سبب ناباروری شود.
تومورها نیز می‌توانند عامل اختلالات تخمک‌گذاری باشند.
ورزش بیش از حد و اختلالات خوردن نیز می‌تواند عامل این اختلالات باشد.
ناهنجاری‌های رحم یا دهانه‌ٔ رحم، که شامل ناهنجاری‌های دهانه‌ٔ رحم، پولیپ‌های رحم یا شکل رحم می‌شوند. تومورهای غیرسرطانی (خوش‌خیم) دیواره‌ٔ رحم (فیبروئیدهای رحمی) ممکن است با مسدود کردن لوله‌های رحمی (فالوپ) یا ممانعت از لانه‌گزینی سلول تخم در رحم، باعث ناباروری شوند.
آسیب‌دیدگی یا انسداد لوله‌ٔ رحمی (فالوپ)، که اغلب ناشی از التهاب لوله‌ٔ رحمی (سالپنژیت) است. این التهاب می‌تواند بر اثر بیماری التهابی لگن رخ دهد؛ خود این بیماری هم در نتیجه‌ٔ عفونت‌های منتقله از راه جنسی (STI)، آندومتریوز یا چسبندگی‌ها ایجاد می‌شود.
آندومتریوز، زمانی رخ می‌دهد که بافت آندومتر در خارج از رحم رشد کند؛ این امر ممکن است عملکرد تخمدان‌ها، رحم و لوله‌های رحمی را تحت تأثیر قرار دهد.
یائسگی زودرس، زمانی رخ می‌دهد که قبل از ۴۰ سالگی عملکرد تخمدان‌ها متوقف شده و قاعدگی دیگر اتفاق نیفتد. اگرچه علت یائسگی زودرس اغلب نامشخص است ولی عوامل معینی از قبیل: اختلالات سیستم ایمنی، بعضی از اختلالات ژنتیکی و پرتودرمانی یا شیمی‌درمانی، با آن ارتباط دارند.
چسبندگی لگنی، نوارهایی از بافت اسکار که باعث به هم چسبیدن اندام‌ها به یکدیگر می‌شوند، می‌توانند پس از عفونت لگن، التهاب آپاندیس، آندومتریوز یا جراحی شکم و لگن، تشکیل شوند.
سرطان و معالجهٔ آن، بعضی از سرطان‌ها – به‌خصوص سرطان‌های دستگاه تناسلی – غالباً باعث ناباروری زنان می‌شوند. پرتودرمانی و شیمی‌درمانی هم باروری را تحت تأثیر قرار می‌دهند.
بیشتر ریسک‌فاکتورها در مردان و زنان مشترک هستند؛ این ریسک‌فاکتورها عبارت‌اند از:
بعضی از انواع ناباروری‌ها قابل پیشگیری نیستند؛ اما برای افزایش احتمال بارداری راهکارهایی وجود دارد:
داشتن مقاربت‌های مکرر در حوالی زمان تخمک‌گذاری باعث به حداکثر رساندن شانس بارداری می‌شود. برقراری روابط جنسی حداقل ۵ روز قبل از تخمک‌گذاری تا یک روز پس از آن، احتمال بارداری را افزایش می‌دهد. تخمک‌گذاری معولاً در میانه‌ٔ چرخه‌ٔ قاعدگی اتفاق می‌افتد (بین دو دوره‌ٔ قاعدگی). در بیشتر زنان، فاصله‌ٔ بین چرخه‌های قاعدگی ۲۸ روز است.
اگرچه بیشتر انواع ناباروری‌های مردان غیر قابل پیشگیری هستند، ولی راهکارهای زیر می‌توانند مفید باشند:
چند راهکار برای افزایش احتمال بارداری زنان وجود دارد:
