چگونگی آموزش قوانین به کودکان

کودکان در تمام سنین به قواعدی ساده و واضح و متناسب با سنشان نیاز دارند و وظیفه والدین نظارت بر کودکان و اجرای قوانین بدون اعمال زور و خشونت با رفتاری محکم و همراه با مهربانی است. آن‌ها روزانه در معرض باید و نبایدهای والدین قرار می‌گیرند. اگر این دستورها و قوانین منطبق با اصول رشدی و تربیتی صحیح باشد و به روش درست اجرا شود، می‌تواند در روال روزانه خانواده نظم و آرامش ایجاد کند و موجب بهتر شدن رابطه عاطفی کودک و والدین شود، در غیر این صورت، ممکن است فضا برای ایجاد جروبحث بین والدین و کودک و رفتار مقابله‌ای کودک فراهم شود.

توجه به نکات زیر در قانون ‌گذاری و رفتار قاطعانه با کودکان مفید خواهد بود
قانون ‌ها باید منطبق با رشد و ویژگی ‌های کودک باشد
برای مثال، اگر برای کودک ساعت خواب تعیین می‌کنید، به این دلیل نیست که شما دلتان می‌خواهد او سر ساعت مقرر بخوابد، بلکه رشد متعادل کودک در هر مقطع سنی به میزان و ساعت خواب مناسب بستگی دارد. اگر کودک شما نیاز به ساعت خواب کمتری دارد، نمی‌توانید به او اجازه دهید تا دیروقت بیدار بماند که صبح دیرتر بیدار شود تا شما آسوده‌تر باشید. قانونی برای ساعت خواب در نظر می‌گیرید و قاطعیت شما برای اجرای این قانون کمک می‌کند تا کودک در ساعت مناسب به خواب برود. در این حالت، طبیعی است اگر کودک صبح‌ها زود بیدار شد، باید خودتان را با او هماهنگ کنید.
تعداد قانون‌ ها نباید به حدی باشد که کودک را کلافه کند
وقتی از صبح تا شب با امرونهی زیاد و دستورها و قوانین مختلف و بدون در نظر گرفتن موضوع‌های پراهمیت زندگی کودک را کلافه کنید، باعث می‌شوید کودک به سمت لجبازی برود.
در مبحث کودکان و اجرای قوانین شرط اصلی قاطعیت مدیریت هیجانات است
اگر برای اجرای دستورها و قوانینتان از زور و عصبانیت و رفتارهایی از این قبیل استفاده کنید، دیگر والدی قاطع نیستید، بلکه مادر یا پدری بدخلقید که فرزندانی خشمگین دارید که تا وقتی زورشان از شما کمتر است از قوانین پیروی می‌کنند.
در اجرای قاطعانه قوانین باید بین والدین هماهنگی باشد
تجربه هر کدام از والدین از دوران کودکی‌شان با هم متفاوت است و همین امر ممکن است باعث اختلاف‌نظر در تربیت کودک شود. هماهنگی والدین در وضع و اجرای قوانین متناسب و منطبق با رشد به کودک حس امنیت و آرامش می‌دهد و از بسیاری از مخالفت‌ها و جروبحث‌های روزانه بین والدین و کودک جلوگیری می‌کند. اگر یکی از والدین حرفی بزند یا قانونی بگذارد که والد دیگر آن را قبول نداشته باشد و با حرف و عملش آن را نقض کند، کودک نه تنها از قانون پیروی نمی‌کند، بلکه یاد می‌گیرد که هر وقت دلش خواست قانون را نقض کند، بین والدین سرگردان شود و یارکشی کند.
در رفتار قاطعانه، دستورها و قوانین به اندازه شیوه رفتاری اهمیت دارد. برای دانستن اینکه آیا قوانینتان مناسب‌اند یا نه، قبل از اعلام آن‌ها به کودک، باید در ذهنتان به این سؤال‌ها پاسخ دهید:
هدفم از اجرای این قانون چیست؟ برای مثال، می‌خواهم کودکم نظم داشته باشد، وسایلش را جمع کند و فقط در اتاق خودش بازی کند.
آیا این قانون منطبق بر سن رشدی کودک هست؟ برای پاسخ به این سؤال در مثال فوق نیاز است که درباره شیوه‌های برقراری نظم در سنین مختلف اطلاعات لازم را به دست بیاورید. سپس با در نظر گرفتن سن کودک خودتان، بررسی کنید آیا درخواست شما از کودک اجرایی است؟
آیا این قانون با ویژگی‌های کودک من هماهنگ است؟ در همان مثال نظم، آیا کودک من به میزانی از توانایی رسیده است که بتواند اسباب‌بازی‌هایش را جمع کند؟
اگر کودکم اضطراب جدایی داشته باشد، می‌تواند به‌تنهایی در اتاقش بازی کند؟
بعد از بررسی موارد فوق، در صورتی که مطمئن شدید قانون درست و اجرایی است، باید این سؤال را از خودتان بپرسید که درجه اهمیت این قانون چقدر است و اگر این قانون نباشد چه اتفاقی خواهد افتاد؟ آیا جمع و جور و مرتب بودن فضا آن‌قدر اهمیت دارد که رعایت نکردن آن باعث بروز تشنج در رابطه والد و کودک به‌خصوص در شرایط فعلی شود؟
پس از پاسخ به موارد فوق، می‌توانید به بررسی روش‌هایی بپردازید که بتواند شما را به هدفتان برساند. شیوه رفتار در برخورد با کودکان و اجرای قوانین باید به گونه‌ای باشد که نه تنها موجب رسیدن به هدف شود، بلکه باعث ایجاد آرامش در فضای خانواده و تحکیم ارتباط عاطفی والد و کودک شود. اگر قاطعیت همراه با خشم و تندخویی باشد، ممکن است کودک برای مواجه نشدن با عصبانیت و ناراحتی والدین از قانون پیروی کند، اما در طولانی‌مدت رابطه عاطفی مناسبی با والدین نخواهد داشت.

کودکان و اجرای قانون ها
قاطعیت در رفتار با کودک زیر دو سال بر کنترل و ایمن‌سازی محیط برای رشد همه‌جانبه کودک استوار است، نه محدود کردن کودک. قانون‌هایی که برای این سن تعیین می‌کنید باید در مسیر حفظ سلامتی کودک و اطرافیان و جلوگیری از آسیب رساندن به ابزار و وسایل زندگی باشد و مانع تجربه‌های محیطی بدون خطر نشود.
کسب مهارت رفتار قاطعانه یکی از ابزارهای مهم فرزندپروری برای والدین است که کمک می‌کند قوانین و مقررات و شیوه اجرای آن‌ها برای کودک پیش‌بینی‌پذیر باشد. در عین حال، کودکان نیاز دارند به والدین خود اعتماد کنند و به توانایی و قدرت آن‌ها باور داشته باشند. اگر کودک ببیند والدینش قادر به مدیریت و کنترل رفتارهای نامناسب او نیستند، نه تنها بدرفتاری‌اش شدت پیدا می‌کند، بلکه دچار استرس و نبود اطمینان هم خواهد شد. با رفتار قاطعانه و ایجاد محیط امن می‌توانید به کودک کمک کنید رفتار مناسبی داشته باشد و چهارچوب و قوانین خانواده را به رسمیت بشناسد.