افتادگی کف لگن، تشخیص و درمانش چیست؟

افتادگی هاى کف لگن بدلیل ضعف عضلات کف لگن میباشد که میتواند به دلایل مختلف از جمله: علل ژنتیکى، زایمانهاى سخت، یبوست مزمن، افزایش فشار داخل شکمى و عدم ورزش باشد.
در این حالت اندامهاى لگن دچار افتادگى میشوند و ممکن است مثانه، رحم یا راست روده به صورت بیرون زدگى از واژن ظاهر شوند.

تشخیص افتادگی کف لگن:

تشخیص افتادگى ها از طریق علایم بیمار و معاینه فیزیکى توسط متخصص انجام میشود.
علاوه بر این، روشهاى دیگرى برای تشخیص بهتر در موارد پیچیده کاربرد دارند.

• (MRI): یک روش تصویربردارى دقیق از کف لگن میباشد.
• سونوگرافی: این روش براى بررسی کلیه ها، مثانه و عضلات اطراف مقعد شما کاربرد دارد.

انواع افتادگی‌ها:

• راست روده: این افتادگى اغلب رکتوم را درگیر می کند و رکتوسل نامیده می شود. که با علایم اختلال در دفع خود رانشان میدهد.
• مثانه: این افتادگى سیستوسل نامیده می شود. این افتادگى باعث تکرر ادرار ، عدم تخلیه مناسب ادرار و ریزش ادرار خود رانشان میدهد.
• رحم: این افتادگى که بیشتر از سایر موارد بر نزدیکى بیمار موثر است و البته تکرر عفونت و ترشحات زیاد هم دیده میشود. در این حالت رحم و دهانه رحم به داخل مجراى واژن وارد شده و گاهى در موارد شدید بیرون زدگى دیده میشود.
• واژن: این افتادگى انتروسل نامیده می شود و به صورت برامدگى جدار واژن به بیرون دیده میشود و خشکى و در نهایت لکه بینى در این مورد دیده میشود.

درمان افتادگی کف لگن:

درمان شما به شدت علائم شما بستگی دارد. اگر افتادگی اندام لگن شما را آزار نمی دهد، ممکن است پزشک درمان پرولاپس شما را بدون جراحی توصیه کند. اگر علائم بدتر شود و به طور قابل توجهی بر کیفیت زندگی شما تأثیر بگذارد، ممکن است نیاز به جراحی باشد.
ضعف کف لگن اغلب بیش از یک ناحیه را تحت تاثیر قرار می دهد. به عنوان مثال، اگر یکی از اندام های لگن شما افتادگی داشته باشد، احتمال ابتلا به نوع دیگری از افتادگی اندام لگنی شما بیشتر است.
درمان بصورت درمانهاى دارویى و درمانهاى جراحى میباشد.

• درمان دارویى:

  استروژن ممکن است یک گزینه درمانی برای برخی از زنان مبتلا به پرولاپس باشد. بسیاری از زنان مبتلا به پرولاپس نیز در دوران یائسگی هستند که منجر به کاهش سطح استروژن می شود. استروژن بسیار کم می تواند عضلات کف لگن را ضعیف کرده و منجر به خشکی واژن شود.

• درمانهاى جراحى:

1. پساری ها:

   برخی از زنان ممکن است یک گزینه غیر جراحی را برای افتادگی اندام ها ترجیح دهند. پساری ها دستگاه های سیلیکونی هستند که در اشکال و اندازه های مختلف تولید می شوند. آنها در واژینال قرار می گیرند تا اندام های لگن را در جای خود نگه دارند. این روش یه روش کوتاه مدت است و در افراد با سنین بالا کاربرد دارد و شانس ایجاد عفونت در این روش بالاست.

2. عمل جراحی:

   پزشکان ممکن است از روش‌های واژینال یا سایر جراحی‌های کم تهاجمی (لاپاروسکوپی)، برای درمان برخی از انواع افتادگی اندام لگنی استفاده کنند. جراحی کم تهاجمی به جراح شما اجازه می دهد تا برش های کوچکتری ایجاد کند و می تواند مدت اقامت شما در بیمارستان را کوتاه کند.

• در افتادگى راست روده ، جراح شما بافت همبند بین واژن و راست روده را محکم می کند تا اندازه برآمدگی را کاهش دهد.
• درافتادگى مثانه، جراح مثانه شما را به سمت بالا جابجا کرده و بافت همبند بین مثانه و واژن را محکم می کند تا مثانه در موقعیت مناسب خود بماند.
• در افتادگى رحم، اگر قصد ندارید در آینده بچه دار شوید، جراح ممکن است جراحی برداشتن رحم (هیسترکتومی) را برای اصلاح افتادگی رحم توصیه کند.
• در مورد واژن، جراح شما ممکن است جراحی اصلاحی را از طریق واژن یا شکم انجام دهد. در روش واژینال، جراح شما از رباط هایی که رحم را حمایت می کنند برای اصلاح مشکل استفاده می کند. به این نوع جراحی فیکساسیون ساکروسپینوس می گویند. در روش شکمی که ممکن است به صورت لاپاروسکوپی انجام شود جراح واژن را به دنبالچه می‌چسباند و ممکن است از بخش‌های کوچکی از مش مصنوعی برای حمایت از بافت‌های واژن استفاده شود. به این جراحی کولپوپکسی ساکرال می گویند. بهترین روش شکمى لاپاروسکوپی میباشد چرا که دوره نقاهت کوتاهتر و شانس خونریزی و عفونت کمتر میباشد.

هر کاری که برای متوقف کردن تضعیف این بافت ها انجام دهید می تواند به بدتر شدن یا بازگشت وضعیت شما پس از ترمیم جراحی کمک کند، از جمله:

• ترک سیگار
• درمان شرایطی که ممکن است به کف لگن فشار وارد کند، مانند سرفه مزمن یا یبوست
• کاهش وزن
• تقویت عضلات شکم و کف لگن شما
• پرهیز از بلند کردن وسایل سنگین
• عدم زور زدن در هنگام اجابت مزاج