نی نی بان: در ۸ سالگی میتواند برخی از خریدهای خود را انجام دهد و در ۱۲ سالگی میتواند برای پول توجیبیاش برنامهریزی کند تا چیزهای مورد علاقهاش را بخرد؛ حتی اگر قرار باشد چند هفته پولش را پسانداز کند .
در 16 سالگی باید بتواند با پولی که به او میدهید، لباسهایش را خریداری کند. به این ترتیب، او میآموزد که چگونه پولش را صرف اولویتها کند و چگونه با قیمتهای مناسب و نه زیاد بالا خرید کند .
پس از اتمام مدرسه نیز فرزندان میتوانند در کنار ادامه تحصیل، مشاغل نیمهوقت بگیرند و هزینههای اضافی خود را با کار کردن تامین کنند. این که به هر فرزندی چقدر پول توجیبی بدهید، بستگی به سن او و وضعیت فکری و مدیریتی او دارد؛ اما آنچه اهمیت قابل ملاحظهای دارد، این است که اگر پول توجیبیاش تمام شد، نباید دوباره به او پول بدهید. هیچ ایرادی ندارد، اگر چند روزی پول نداشته باشد .
بدین ترتیب یاد میگیرد که دفعه بعد با مدیریت و برنامهریزی بهتری پولش را خرج کند.تنها چیزی که باید به یاد داشته باشید، این است که وقتی فرزندان هنوز کودک هستند و هنوز به مدرسه نرفتهاند، در حضورشان از کمبودها و بحرانهای مالی صحبت نکنید.البته در مورد معقول بودن یا نبودن هزینه و خرید گفتگو کنید؛ اما اگر بگویید که پول کافی ندارید، کودکان بسرعت نگران میشوند و تصور میکنند که والدین به اندازه خوراک و غذای آنها هم پول ندارند و از این رو احساس گناه و ناتوانی میکنند .