بازی کردن کودکان، تنها بذارمش؟

نوزادان به هنر تنها بازی کردن کاملا تسلط دارند. اگر والدین به این توانایی نوزادان، هیچ توجهی نشان ندهند، کودکان این مهارت خود را در طول زمان از دست می‌دهند.

شهرزاد: نوزادان به هنر تنها بازی کردن کاملا تسلط دارند. اگر والدین به این توانایی نوزادان، هیچ توجهی نشان ندهند، کودکان این مهارت خود را در طول زمان از دست می‌دهند. پدرها و مادرها فکر می‌کنند همین که کودک چشم‌های خود را باز کرد، باید تمام وقت خود را به او اختصاص دهند و همواره در کنارش باشند.

کودکان سه تا چهار ساله می‌توانند به تنهایی بازی کنند. درباره این‌که چه‌طور می‌توانید بچه‌ها را به تنها بازی کردن عادت دهید، شش راه حل به شما پیشنهاد می‌کنیم.

اجازه دهید که فرزندتان راحت باشد

تنها گذاشتن فرزندتان به این معنی نیست که از امکاناتی که می‌توانستید در اختیارش قرار دهید، صرف نظر کرده‌اید. این موضوع برای کودکان بزرگ‌تر بسیار بااهمیت‌تر است، اما برای خردسالان نیز از اهمیت به سزایی برخوردار است. بیش‌تر شیرخواران بعد از این‌که از خواب بیدار می‌شوند، خیلی آرام در تختخواب خود به بازی با دست‌هایشان مشغول می‌شوند. این لحظه‌هایی که کودک تنهاست، شروع بسیار خوبی برای بازی کردن به صورت مستقل است.

می‌توانید با آویزان کردن یک جغجغه رنگارنگ یا یک آینه کوچک یا زنگوله‌های کوچک یا حیوانات عروسکی بالای تخت یا سر کودک، جایی که در مقابل چشمانش باشد، زمان‌هایی را که کودک در بازی غرق می‌شود، افزایش دهید.

فضای هیجان‌انگیزی فراهم کنید

کودکان برای دویدن، به محیطی امن و جذاب نیاز دارند. فرزند خود را روی یک زیرانداز بگذارید و اسباب‌بازی‌هایش را در کنارش بریزید. تعدادی بالشتک برای بالا رفتن و اشیایی که با آن‌ها بتواند چیزی بسازد یا آن‌ها را روی یکدیگر قرار دهد، در اختیارش بگذارید.

بگذارید کودکتان به تنهایی با اسباب‌بازی‌هایش بازی کند. بعد از این‌که بازی کردن کودک تمام شد، همه اسباب‌بازی‌ها را جمع کنید. با این کار، کودک به بازی کردن تشویق می‌شود و دفعه بعد، با علاقه بیش‌تری بازی خواهد کرد.

زمان‌های تنها بازی‌کردن را به کودکان آموزش دهید

بهترین راه این است که برای بازی کردن، یک دوره منظم زمانی را در نظر بگیرید. فاصله‌های زمانی منظم، مثلا یک یا دو بار در روز، بسیار مناسب است. تلاش کنید که فضایی آرام و بدون هیچ صدای مزاحمی را برای کودکتان فراهم کنید.

اگر کودکتان در این شرایط بازی نکرد، در ابتدا، شما هم کنار فرزندتان بنشینید و پس از چند دقیقه، او را تنها بگذارید و به کارهای خود مشغول شوید. حواستان باشد اگر هنگام بازی کردن، همه‌جا را زیر و رو کرد و به هم ریخت، عصبانی و ناراحت نشوید.

از اتاق بیرون بروید

یکی دیگر از راهکارهای عادت دادن کودک به تنها بازی کردن این است که فرزندتان را در اتاق تنها بگذارید، اما حواستان به او باشد. کودک چهار ماهه یا بزرگ‌تر را می‌توانید تنها بگذارید. زمان‌هایی را برای تنها گذاشتن کودک و ترک اتاق انتخاب کنید که کودک در آن لحظه، کاملا سرگرم بازی است. هر بار و مرحله به مرحله، غیبت خود را طولانی‌تر کنید.

اگر فرزند شما دوست ندارد که تنها بماند، او را تنها نگذارید. هنگامی که مثلا در آشپزخانه یا حمام هستید و کنارش نیستید، حتما با او حرف بزنید. او با شنیدن صدای شما، آرام می‌شود.

در بازی او دخالت نکنید

توپ غلت می‌خورد و دور می‌شود. موقعیتی پیش می‌آید که فرزندتان به کمک شما نیازمند دارد. با وجود این، برای آوردن توپ عجله نکنید. چند لحظه صبر کنید؛ شاید کودک شما بتواند مشکلش را حل کند.

توقع بیش از اندازه، ممنوع!

همه بچه‌ها می‌توانند تنها بازی کردن را بیاموزند، اما مدت زمان یاد گرفتن این مهارت، در آن‌ها متفاوت است. معمولا در کودکان زیر یک سال، پنج تا 10 دقیقه و در کودکان یک تا سه سال، 15 تا 30 دقیقه طول می‌کشد تا خود را سرگرم کنند؛ اما نکته مهم این است که آن‌ها به بازی کردن ادامه دهند.