رفتار خواهر و برادر، چگونه باید باشد؟

تبیان: محققان معتقدند همان‌گونه که تاثیر والدین بر فرآیند رشد کودک نباید دست‌کم گرفته شود، در مورد خواهر و برادر نیز این موضوع باید مهم تلقی گردد. شاید‌ آنچه ما از والدین خود می‌آ‌موزیم، با چیزهایی که از خواهر یا برادر خود یاد می‌گیریم اشتراک زیادی داشته باشد ، اما گاهی این دو، تفاوت‌های عمده‌ای با هم دارند. والدین در آموزش و رفتارهای رسمی مثلا رفتار در جمع یا خجول نبودن سر میز شام بهتر عمل می‌کنند، اما خواهر و برادر نمونه‌های خوبی برای رفتارهای غیررسمی و خصوصی هستند.


مثلا چگونگی رفتار در مدرسه یا خیابان یا داشتن رفتار خونسرد در میان دوستان،‌ بسیاری از تجربیات روزانه کودک را تشکیل می‌دهد. خواهر و برادر نزدیکی بیشتری با محیط اجتماعی‌ دارند که بچه‌ها در اغلب اوقات روز آن را تجربه می‌کنند. به همین دلیل می توانند همدلانه تر برخورد کرده و انتقال دهنده های موثرتری در زمینه یادگیری مفاهیم و مهارت ها باشند . این موضوع به ویژه زمانی که افراد استقلال بیشتری یافته و الگوهایی غیر از پدر و مادر را اختیار می کنند مهم تر می شود . در این سنین فرزندان بسیار از محیط اجتماعی تاثیر پذیر می شوند و اگر خواهر و برادری صمیمی داشته باشند این تاثیر گذاری می تواند به دلیل هم خانواده بودن مطلوب تر باشد .

درک بهتر از این که چگونه خواهر و برادر از عوامل اجتماعی شدن دیگر فرزندان محسوب می‌شوند، می‌تواند به برخی سوال‌های مهم اجتماعی نظیر این‌که چرا بعضی کودکان رفتارهای مخالف اصول اجتماع دارند، پاسخ دهد. یکی از کارهای مهمی که والدین می‌توانند به منظور افزایش اثرات مثبت خواهر یا برادر بزرگ‌تر انجام دهند، این است که رابطه حمایتی میان خواهر و برادر را از دوران کودکی تقویت کنند. مطالعات زیادی انجام شده که نشان می‌دهد کودکان و نوجوانان چگونه رفتارهای بد و نامطلوب مانند سیگار کشیدن، مصرف و دیگر اعمال مجرمانه را از خواهر یا برادر بزرگ‌تر می‌آموزند؛ همان‌گونه که این رفتارها را در معاشرت با دوستان ناباب تکرار می‌کنند.

یکی از کارهای مهمی که والدین می‌توانند به منظور افزایش اثرات مثبت خواهر یا برادر بزرگ‌تر انجام دهند، این است که رابطه حمایتی میان خواهر و برادر را از دوران کودکی تقویت کنند. در صورتی که والدین از همان ابتدا روحیه رقابت و یا حسادت و یا خصومت را ناآگاهانه در میان فرزندان ترویج کنند این روابط نه تنها تاثیر گذار نبوده بلکه می تواند باعث دفع آنها از یکدیگر نیز بشود .

اگر به فرزندانمان یاد دهیم که به بزرگتر احترام بگذارند و با کوچکتر مهربان باشند و خود نیز احترام در روابط با آنها را حفظ نماییم، روابط صمیمانه ای در میان آنها برقرار می شود که هر دو طرف میتوانند از آن لذت ببرند . طی مطالعات انجام شده محققان به این نتیجه رسیده‌اند که اگر ارتباط کودک با خواهر و برادرش از جنبه‌های مثبت آغاز شود، احتمال ادامه این رابطه مثبت بیشتر است در این میان متغیرهایی مانند سن و جنسیت تفاوت زیادی در نتیجه ارتباط ایجاد نمی‌کند. تک فرزند‌ها لزوما نسبت به کودکانی که دارای خواهر و برادرند، شایستگی‌های اجتماعی کمتری ندارند و احتمال یادگیری مهارت‌های اجتماعی از محیط بیرون و دوستان،‌ بیشتر از کودکانی است که دارای خواهر و برادر هستند.