سرگرم کردن کودکان، بهترین روش

تبیان: اگر کودکتان بستنی دوست دارد، اما هیچ جور زیر بار خوردن تنقلات مقوی مثل گردو، کنجد، بادام و پسته نمیرود (یا هنوز به قدر کافی قدرت جویدن ندارد) خودتان بستنی معجون درست کنید. میتوانید بستنی را هم خودتان درست کنید (از عطاری ثعلب بگیرید) یا بستنی وانیلی یا شکلاتی آماده را با چیزهای دیگر مخلوط کنید. داخل بستنی میتوانید کنجد، پسته، فندق، بادام، گردو، بادام زمینی (اگر مطمئنید حساسیت ندارد) و بادام هندی آسیاب شده بریزید. هر چقدر این آجیلها ریزتر باشند، بهتر است. حتی میتوانید تکه های خیلی ریز کشمش، مویز بی هسته، برگه زردآلو و قیسی را هم داخل آن خرد کنید. اگر کودکتان از مزه شیرموز بدش نمیآید، شیرموز غلیظ (کم شیر) با خامه را هم به آن اضافه کنید. یک کاسه خیلی کوچک از این بستنی در نوع خودش یک سوخت موشک به حساب میآید!

بازیهای مادرانه

هوا گرم است و اگر ساکن تهران باشید، برای بیرون رفتن با فرزندتان ممکن است نیاز به ماسک شیمیایی هم پیدا کنید! بنابراین مجبورید خیلی از ساعات روز را در خانه بگذرانید. برای این که خانه ماندن برای خودتان و کودکتان شبیه یک حبس کوتاه مدت نشود، بازی های خانگی راه بیندازید.

برای این ماه چند بازی با حلقه هولاهوپ معرفی میکنم. هولاهوپ اسم همین حلقه های پلاستیکی رنگی است که برای لاغری دور کمر میچرخانند. به جز این که از این حلقه می توانید برای بازگشت به روزهای خوش هیکلی پیش از بچه داری استفاده کنید، چند بازی هم با آن برای بچه تان بسازید. اگر کودک یک تا سه ساله دارید، بسته به سن او در کی فاصله مناسب از حلقه بنشینید، حلقه را روی زمین بگذارید و از کودکتان بخواهید چیزی مثل توپ یا لیوان پلاستکیی یا جورب گلوله شده را توی حلقه بیندازد. اول چند بار خودتان این کار را بکنید، تا یاد بگیرد و هر بار موفق شد، برایش هورا بکشید و در حد گل تیم ملی تشویق اش کنید. اگر کودک تان راه افتاده و تعادل دارد، حلقه را روبه روی او بگیرید و از او بخواهید از داخل آن رد شود. برای بچه های بزر گتر (دو ساله) می توان حلقه را بالاتر از سطح زمین گرفت و بچه های بزر گتر (سه ساله و بیشتر) میتوانند در حد شیرهای سیرک ژانگولر اجرا کنند! مثلا از داخل حلقه ای که آن را مثل پاندول تکان می دهید، رد شوند یا از تویش شیرجه بروند روی بالشهایی که آن طرف حلقه چیده اید. حلقه را با یک نخ به سقف منگنه کنید (یا به یک لوستر محکم گره بزنید) و دو طرف آن بنشینید و توپ را از توی آن برای هم پاس بدهید. اگر حلقه تان قطعه قطعه است، حلقه را کمی کوچک کنید (با برداشتن چند تا از قطعات) و آن را به کودکتان بدهید تا آن را ایستاده نگه دارد و هل بدهد تا مثل چرخ بچرخد. این کار را کودک زیر 3 سال بعید است بتواند انجام دهد. اگر چند خرده ریز به حلقه ببندید که صدا کند (چند تا دکمه یا زنگوله) بیشتر هم خوش می گذرد.

همه مادرها میدانند که بیرون بردن بچه ها یک مشکل است و برگرداند آنها به خانه ده مشکل. بچه ها میتوانند ۳ ساعت تمام بی وقفه زیر آفتابی که مغز استخوان را هم خشک میکند، بدوند و از سرسره ها بالا بروند و زمین بخورند و توی خاکها غلت بزنند و از میله ها آویزان شوند و دست آخر وقتی به او م یگو یید «خب دیگه پسرم/ دخترم وقتشه بریم خونه... » خودشان را روی خاکها پرت کنند و در حالی که انگار به آنها خبر حبس ابد داده اید، جیغ بزنند که: «نه! یه دیقه دیگه هم بمونیم! یه دیقه دیگه... » و این یک دقیقه ها هرگز تمام نمیشود، چون یک دقیقه بعد دوباره همین تراژدی عینا تکرار میشود. گاهی، وقتی مهمان دارید یا بوی غذای سوخته تان تا پارک سر کوچه هم رسیده، از این کلک استفاده کنید. چیزی چند متر آن طر فتر را با هیجانی که خودتان را هم به وجد بیاورد، نشان بدهید و بگویید «وای! اون دریچه فاضالب رو ببین! میدونی اگه بری روش، چی میشه؟ » و او را تا آ نجا ببرید. تا او بخواهد متوجه شود که رفتن روی دریچه فاضلاب او را به سرزمین عجایب نخواهد برد، هدف بعدی را چند متر دورتر از پارک و نزدیکتر به خانه (یا ماشین) نشانه بروید: «آخ آخ آخ! مورچه های اونجا یه کشتی ساختن که داره توی آب باغچه ها غرق میشه، بیا بریم کمکشون! » و برای نجات مورچه های فرضی بدوید! به همین ترتیب بخشی از مسیر تا خانه یا ماشین را بروید. لازم نیست تا در خانه هم ژانگولر بازی کنید. وقتی به قدر کافی از محدوده خطر (یعنی پارک) دور شدید، دوباره همان مامان منطقی شوید و به او گوشزد کنید که وقت رفتن به خانه است. یادتان باشد این کلک چند بار بیشتر نتیجه نمیدهد و تعداد بارهایی که میشود از آن استفاده کرد، بستگی به سن فرزندتان دارد. برای کودک دو ساله تان میتوانید تا دهها بار هم از این روش استفاده کنید، چون آنها هنوز کلکهای دنیای بزرگها را کشف نکرده اند، اما کودک ۸ ساله تان حداکثر یک یا دو بار گول چنین روشی را میخورد.