رفتار والدین با کودکان، ایجاد بهترین رابطه

تبیان: رابطه والدین با فرزند اولین و مهمترین عاملی است که در اخلاق و رفتار آینده او موثر است. یکی از مهمترین مسایل در زمینه رابطه والدین با فرزندان این است که والدین بتوانند رابطه ای گرم و صمیمی با کودک برقرار کنند. برقراری رابطه صمیمانه با کودک نیازهای مهم روانی کودک از جمله نیاز به محبت، امنیت و همدلی را برآورده می سازد. احترام همراه با محبت و مهربانی شیوه تربیتی بسیار موثری است که هم به پیدایش صمیمیت می انجامد و هم رشد همه جانبه شخصیت کودک را تامین می کند. همبازی شدن با کودکان، با آنها به تفریح و گردش رفتن وقت بیشتری را با آنها به صحبت و گفتگو مصرف کردن و بالاخره با محبت و احترام با آنها رفتار کردن در پیدایش صمیمیت موثر است. اما قبل از همه باید از عواملی که موجب از بین رفتن صمیمیت و پیوند قلبی می شود پرهیز کرد. (اهانت و تحقیر کودک، سرزنشهای مداوم و انتقادهای بیجا و ناسزا گفتن به او و به کار گیری الفاظ رکیک و تعبیرات غیر محترمانه از مهمترین عواملی هستند که بذر کینه و نفرت را در دل کودک می پاشند و زمینه را برای پیدایش صمیمیت از بین می برند. بر این اساس در تعالیم اسلامی توصیه های اکیدی وجود دارد که پدر و مادر با فرزندان خود با ادب و احترام رفتار کنند. رفتار محترمانه با فرزندان خود داشتن علاوه بر آثار تربیتی یاد شده این اثر مهم را نیز دارد که سبب می شود فرزندان نیز به دیده احترام به والدین خود بنگرند. این نگرش آنها را به اطاعت از والدین وا می دارد و بر نفوذ کلام آنها می افزاید. همدلی و صمیمیت با کودک سرمایه گرانبهایی است که او را از بسیاری از آفتها در دوره های بعد حفظ می کند و پیوند او را با خانواده محکم می سازد.

جدا سازی دختران و پسران

از جمله مسایل مهم در تربیت کودکان، پرورش نقش جنسی آنهاست. یعنی هریک از آن دو باید با نقش خاص خود به عنوان دختر یا پسر آشنا شوند. در دوره دبستان با کودکان باید به گونه ای رفتار کرد که هریک از انها نقش زنانه و مردانه مناسبی پیدا کنند. و نباید این کار تازمان بلوغ به تعویق بیفتد. در اینجا تنها به ذکر یک نکته اساسی در تربیت دختران بسنده می کنیم. و آن اینکه بسیاری از مشکلات تربیتی و حتی انحرافات اخلاقی دختران در سنین بالاتر ناشی از احساس حقارتی است که برخوردهای نامناسب در دوران کودکی و نوجوانی در زمینه روحی آنها به وجود می آورد. از این رو: از هر گونه گقتار و کرداری که موجب پیدایش عقده خود کم بینی در دختران می شود باید به شدت پرهیز کرد. همدلی و صمیمیت با کودک سرمایه گرانبهایی است که او را از بسیاری از آفتها در دوره های بعد حفظ می کند و پیوند او را با خانواده محکم می سازد.

پیامبر اکرم (ص) می فرماید: خداوند متعال نسبت به زنان مهربان تر از مردان است. (وسایل الشیعه جلد 15 صفحه 104) همچنین در آموزشهای اسلامی تاکید شده که به دختران باید بیشتر از پسران محبت کرد زیرا نیاز آنها به محبت بیشتر است و این با توجه به حساسیت عاطفی دختران و لطافت روحی آنان از اهمیت ویژه ای برخوردار است هرچند این عمل نباید طوری انجام پذیرد که در نظر پسران نوعی تبعیض و بی عدالتی وانمود شود تا موجبات تحریک حسد را در آنها فراهم ننماید.