چگونه فرزندی شاد داشته باشیم؟ (قسمت دوم)

نی نی بان: چیزی که کودکان را شاد می‌کند ممکن است شما را شگفت‌زده کند. کارشناسان رشد کودک که روی این موضوع کار کرده‌اند، می‌گویند که شادی کودکان با چیزی که شما به آن‌ها می‌دهید، مثل بسته‌های زیبای کادو، به‌وجود نمی‌آید. ادوارد هالول، روان‌پزشک و نویسنده کتاب دوران کودکی از شادی بزرگسالان ریشه می‌گیرد می‌گوید: «شادی نشانه‌ای درونی است نه بیرونی.»

خبر خوش این است که شما مجبور نیستید یک روان‌شناس کودک باشید تا به این موضوع پی ببرید. با صبر و حوصله هر مادر و پدری می‌تواند راه‌های شاد بودن و شاد کردن کودک را بیاموزد.

۱. از کودک‌تان سوال کنید

یکی از بهترین و ساده‌ترین راه‌ها برای این‌که بدانید کودک‌تان شاد است یا خیر این است که با او صحبت کنید و حتی مهم‌تر از آن به او گوش دهید. این روشی برای چک کردن آن‌هاست و این‌که به آن‌ها می‌فهمانیم که شادی‌شان برای ما مهم است.

ارتباط برقرار کردن برای آگاهی از حالت کودک‌تان ضروری است. «برای مثال به او بگویید اخیرا ناراحت به نظر می‌آیی. چیزی هست که بخواهی با من در میان بگذاری، چیزی که آزارت می‌دهد؟ سپس به او اجازه دهید تا درباره آن صحبت کند.»

اگر کودک شما از صحبت کردن خودداری کرد، این روش را بار دیگر امتحان کنید.

۲. به آن‌ها اجازه دهید ناراحتی را تجربه کنند

اگر کودک شما در جشن تولد یکی از دوستان‌اش گوشه‌ای نشسته، عکس‌العمل طبیعی شما این است که به او بگویید: «تو هم باید مانند دیگران شاد باشی» اما بهتر است تا به او اجازه دهید ناراحت بماند. بعضی از والدین همیشه نسبت به عدم پذیرش کودک‌شان، هر چقدر کوچک، نگران هستند. برای مثال زمانی که کودک‌شان به جش تولدی دعوت نمی‌شود یا برای آنچه به‌دست نیاورده گریه می‌کند.

کودکان باید بدانند اشکالی ندارد اگر گاهی غمگین باشند. این بخشی از زندگی است. اگر ما همیشه سعی کنیم تا ناراحتی‌هایمان را سرکوب کنیم، با این عمل به کودکان خود نشان خواهیم داد که ناراحت بودن اشتباه است. باید به آن‌ها اجازه دهیم احساسات‌شان را، که ناراحتی نیز جزو آن است، تجربه کنند.

شما می‌توانید او را تشویق کنید تا ناراحتی‌هایش را بشناسد و در مورد آن‌ها با شما صحبت کند. این روش به او کمک خواهد کرد تا روی آن‌ها کنترل داشته باشد. سعی نکنید مشکل او را حل کنید. به جای آن، تنها به او گوش دهید و اجازه دهید تا درباره احساسات‌اش با شما صحبت کند. بهتر است نسبت به احساسات منفی کودک، بیش از حد عکس‌العمل نشان ندهید. «برای کودکان طبیعی است تا به خاطر محرک‌های محیط اطراف‌شان، عصبی و حساس باشند اما این دلیلی بر شاد نبودن آن‌ها نیست.»

۳. الگوی او باشید

یکی از بهترین کارهایی که شما می‌توانید انجام دهید این است که الگوی او در رفتارهایی که انتظار دارید او نیز انجام دهد، باشید. شما می‌توانید به او کمک کنید تا همیشه نیمه پر لیوان را ببیند. زمان شام می‌تواند فرصت خوبی برای هر یک از اعضای خانواده باشد تا درباره بهترین اتفاق روز خود صحبت کنند.

اما این بدین معنی نیست که شما باید ناراحتی خود را پنهان کنید. شما می‌توانید به کودکان‌تان نشان دهید که برای مثال از دست دوست صمیمی‌تان ناراحت هستید. اگر شما درباره این‌که چگونه با او در ارتباط خواهید بود و این‌که چقدر دیدار دوباره او لذت‌بخش است صحبت کنید، کودک شما یاد خواهد گرفت که ناراحتی بخشی از زندگی است و باید برای آن راه حلی مناسب پیدا کرد.

اگر شما به طور مداوم احساس استرس و ناراحتی می‌کنید، ضروری است از کسی کمک بگیرید.

۴. به او یاد دهید تا کارهای هدفمند انجام دهد

تحقیقات نشان می‌دهند افرادی که در زندگی‌ خود هدف دارند، کم‌تر احساس ناراحتی می‌کنند. کن می‌گوید نیکوکاری و کمک به دیگران بخش بزرگی از زندگی خانوادگی آن‌هاست. حتی کودکان نیز می‌توانند از این عمل سود ببرند.

حتی کمک کردن در کارهای خانه، مثل چیدن و تمییز کردن میز، به کودکان کمک می‌کند تا احساس همیاری کنند.

۵. به او کمک کنید

اگر احساس کردید کودک‌تان دوره سختی را می‌گذراند، با معلم و والدین دوستان‌اش صحبت کنید تا اگر آن‌ها نیز متوجه چیزی شده‌اند، شما را در جریان بگذراند.

بیشتر اوقات کودکان به علت مسائل اطراف‌شان، مثل دعوا با دوستان و فشارهای مدرسه یا خانه، ناراحت و غمگین هستند، اما گاهی ناراحتی آن‌ها جدی است.

اگر علائم ناراحتی او دائمی است مثلا از رفتن به مدرسه خودداری ‌می‌کند، از مرگ والدین‌اش نگران است، تظاهر می‌کند مریض است، بد خلق و عبوس است، در خوابیدن و غذا خوردن مشکل دارد و... برای آگاهی از وضعیت‌اش به سرعت با یک درمان‌گر، روان‌شناس یا روان‌پزشک مشورت کنید و مطمین باشید که او در زمینه کودک تخصص دارد.